Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Ανθρώπινες σχέσεις…Καλώς ή κακώς πάντα είναι και θα παραμείνουν περίπλοκες.
Μου αρέσει να παρατηρώτις ανθρώπινες σχέσεις. Όχι λόγω κάποιας ιδιαίτερης και παράξενης διαστροφής ή κάποιου είδους κουτσομπολίστικης νοοτροπίας αλλά κυρίως λόγω περιέργειας για την ανθρώπινη συμπεριφορά και πώς διαπλέκεται και συνδέεται άρρηκτα με μιαν άλλη ή άλλες.
Ο άνθρωπος λοιπόν, ως κοινωνικό «ζώον», ερχόταν- έρχεται και θα έρχεται σε επαφή με τον διπλανό του, πόσο δύσκολο όμως; Και πόσο απολαυστικό παράλληλα! Ψέματα;
Οι πιο ιδιαίτερες των σχέσεων είναι οι ερωτικές. Άμα κάτσω και σκεφτώ χαρακτηρισμούς μπορώ να βρω ίσαμε 1 εκατομύριο. Ατέλειωτες- άπειρα συνδεδεμένες σχέσεις ή σύντομα και αχρείαστα ρηχές. Σχέσεις μικρές ή μεγάλες, σχέσεις ανοικτές. Σχέσεις δύσκολες αλλά ακριβές. Σχέσεις διπλωμένες, ξεχασμένες, αδιάφορες. Σχέσεις που ρίχτηκαν μέσα σε ένα βαθύ πηγάδι. Σχέσεις υπερεκτιμημένες ή σχέσεις «τσιχλόφουσκας», σχέσεις μνήμης, δουλειάς, κόπου και μόχθου. Κάποιες σχέσεις εγωισμού ή ανασφάλειας. Σχέσεις πυροτεχνήματα που τα δευτερόλεπτά τους μας στοίχισαν κάποιους αιώνες κι άλλες που έγιναν το μόνιμο φως στο σκοτάδι που άφησαν πίσω αυτά τα πυροτεχνήματα κάποια μαύρα μεσάνυχτα. Άσπρες, μαύρες και γκριζωπές σχέσεις. Ανοιχτές κλειστές και πάει λέγοντας….
Πόσοι από εμάς δεν έζησαν τη στιγμή εκείνη που νιώθεις ότι ο άνθρωπος αντίκρυ σου, είναι αρκετός (και περισσεύει κιόλας, μη σου πω) για να ζήσετε μόνοι σας και να κτίσετε μαζί ένα παράλληλο σύμπαν γεμάτο από αυτές τις (ηλιθιωδώς) αεικίνητες πεταλούδες που παίζουν στο στομάχι σας κάθε φορά που αγγίζει ο ένας τον άλλο. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος αξίζει να αναποδογυρίσεις και τα 7 βασίλεια στο Westeros* και να του χαρίσεις τον θρόνο της κάθε σπιθαμής της υπόστασής σου. Ο ίδιος απαράλλακτος τύπος δεν είναι αυτός που λίγα χρόνιαμετά – ίσως αιώνες τον συνάντησες(τυχαία ή μήπως όχι) στης λησμονιάς και αμνησίας γωνία και ανταλλάξατε ένα ψυχρό καλησπέρα; Βλέπεις, η αυλαία έπεσε, οι συντελεστές της παράστασης υποκλίθηκαν και τώρα ήρθε η ώρα που ο καθένας ακολουθεί την πορεία του. Πλήρη αδιαφορία ακόμα και στη θέαση του ίδιου ανθρώπου. Περίπλοκος ψυχισμός, περίεργα συναισθήματα.
Αλήθεια που να πήγαν όλα εκείνα τα συναισθήματα και παθήματα; Δηλαδή είναι, ας πούμε, σ’ ένα κουβά γεμάτα και ξαφνικά μας τέλειωσαν; Έτσι απλά; Πώς;
Ακόμα πιο περίπλοκα; Πάμε να χοντρύνουμε το παιχνίδι… Αν εσύ έχεις ακόμα γεμάτο τον «κουβά» των συναισθημάτων. Αν εσύ, ναι εσύ, που φωναχτά δεν το έχεις παραδεχτεί ποτέ, έχεις κρυφά αυτόν τον «κουβά» γεμάτο και κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι σου κάθε βράδυ τον ξεθάβεις κι αναμοχλεύεις, ανακατώνεις αυτά τα συναισθήματα; Εσύ έχεις χαθεί φίλε μέσα σε αυτό το παράλληλο σύμπαν και ουσιαστικά φυτοζωείς. Αναπνέεις, επιβιώνεις όπως όπως αλλά δε ζεις! Ωραίες οι ανθρώπινες σχέσεις- μη χαθείς μέσα σε αυτές. Κάποιοι άλλοι τις πήραν και τις έκαναν βαρκούλα κι έφυγαν μακριά. Σου άφησαν ένα κομματάκι αναμνήσεων και την έκαναν με ελαφρά. Ωραία και τα πυροτεχνήματα, αλλά σημασία έχει το φως! Η ζωή θέλει ενέργεια, φαντασία και ζωντάνια! Κι όλα αυτά μόνο στο φως ευδοκιμούν, τα πυροτεχνήματα μόνο στο σκοτάδι. ΞΥΠΝΑ!
Από την άλλη, αν εσύ έχεις κάνει τις σχέσεις αυτές το παιχνιδάκι και τις έχεις εντάξει στη ζωή σου πιο συχνά και τακτικά απ΄ ότι παίζει η διαφήμιση του Τζάμπο, τότε φίλε σου έχω κακά νέα. Είσαι καταδικασμένος στο σκοτάδι! Διότι εσύ είσαι ο διαχειριστής του… και ο διαχειριστής δεν μπορεί να εγκαταλείψει ποτέ το πόστο του! Επομένως, ευκόλως εννοείται πως έχεις χάσει το παιχνίδι…παίζοντας! Με λίγα λόγια, δεν το απόλαμβάνεις, μόνο νικάς. Εμ… και τι σημασία έχει να κερδίζεις όταν θα χεις αποχωρήσει τσαντισμένος, αποκαμωμένος κι εξαντλημένος μη μπορώντας ούτε καν να σφυρίξεις εύθυμα ένα παιδικό τραγουδάκι για τη νίκη σου;
Στην ουσία τι μας μένει; Στο τέλος της ημέρας τι μετρά; Δεν υπάρχει η συνταγή ούτε το μυστικό για να ζήσεις τον χολιγουντιανά γαρνιρισμένο
έρωτα και την ιδεώδη σχέση. Αυτό που μετρά είναι να γίνεσαι καθημερινά καλύτερος άνθρωπος. Να καλλιεργηθείς, να ανέβεις, να φτάσεις στην κορυφή του καλύτερου εαυτού σου για σένα και για τον άλλο.
Να τσαλακωθείς, να στριμωχθείς, να τρέξεις, να παλέψεις και μια μέρα να σηκωθείς με το φως να πάρεις αυτό το καλύτερο «εγώ» σου έτσι στραπατσαρισμένο, όμως απαλλαγμένο από ανασφάλειες και μικροψυχίες από τεμπέλικες και κακεντρεχείς μικρότητες και να το χαρίσεις σε αυτόν που σε βοήθησε να το ανακαλύψεις. Το ‘χεις καταφέρει; Προχώρα! Με καταιγίδες, με φωτιά και σίδερο, με βροντές και αστραπές; Προχώρα! Στο κάτω κάτω, έχεις καταφέρει να γίνεις ένα βηματάκι καλύτερος άνθρωπος!
*Westeros= Μυθική πολιτεία στο βιβλίο «Asongoficeandfire» και στη τηλεοπτική σειρά «Gameofthrones» που αποτελείται από 7 μυθικά και ισχυρά βασίλεια.
