Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου
(Οι ιστορίες της Μαρίας είναι ιστορίες της πόλης , των ανθρώπων της, δικά της αληθινά περιστατικά που αν τα δεις από μια άλλη οπτική γωνία μπορούν να σου διδάξουν πολλά. Η Μαρία γράφει τις ιστορίες της μέσα στο πράσινο λεωφορείο που παίρνει κάθε πρωί για να πάει στη δουλειά. Από Λάρνακα προς Λευκωσία)
(Φωτογραφία : Mαρία Thompson)
Μια πόλη όμορφη, μικρή, με πολλές ιστορίες.
Μια καλοκαιρινή νύκτα, έξι άνθρωποι βρέθηκαν σε μια αποβάθρα.
Αφορμή ο αποχαιρετισμός μιας φίλης , η φυγή στο εξωτερικό, μια καινούργια αρχή .
Δεν το είχαν ξανακάνει ποτέ να καθήσουν στην αποβάθρα. Στην ίδια τους την πόλη, τόσο απασχολημένοι με τις δουλειές τους, με το να συχνάζουν στα ίδια γνωστά μέρη.
Κάθισαν στην αποβάθρα με μπύρες και ρακή (γιατί σε όλες τις παρέες υπάρχει κατι που ενώνει ) και πατατάκια (γιατί αν δεν φάμε θα μας πειράξει), ξεκινήσαμε μια συζήτηση από καρδιας.
Έξι άτομα που βρέθηκαν τυχαία, γιατί απλά αγαπούν την πόλη τους, με προσωπικότητες που μπορούν να δώσουν ρεύμα στην πόλη για ολοκληρα χρόνια.
Δημιουργικοί άνθρωποι, ωραίοι.
Και ήπιανε και μεθύσανε και κλάψανε και γελάσανε.
Γιατί αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Το να έχεις ωραίους ανθρώπους δίπλα σου, αληθινούς, που δεν φοβούνται να τσαλακωθούν, που έχουν πάθος και δίψα για το καλύτερο, το διαφορετικό, και παρόλο που δεν είπαμε κάτι εκείνη τη στιγμή, έξι άτομα σε μια μικρή αποβάθρα κοιτάξανε ψηλά και δώσανε μια υπόσχεση… και ήταν μια υπόσχεση ζωης .
Υ.Γ αφιερωμένο στις συναντήσεις της ζωης μας, οι οποίες όσο και αν νομίζουμε ότι είναι τυχαίες δεν είναι, είναι απλά μοιραίες….και στην φίλη που έφυγε αλλά είναι πάντα κοντά μας. Φίλη μου μην ξεχάσεις το δικό σου το λιμάνι, εμεις θα είμαστε εδώ στην αποβάθρα … να το προσέχουμε…
