Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Ξέρεις Μυρσίνη,
θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει….Αλλά χαθήκαμε μέσα σε ρομαντισμούς μιας άλλης εποχής και μεθύσαμε με Βάρναλη.
Στο τσακίρ κέφι επιρρίψαμε όλες τις ευθύνες στο «ζαβό το ριζικό μας» και αποποιηθήκαμε κάθε φταίξιμο. Δεν κοιτάξαμε να δούμε τα λάθη τα δικά μας, ούτε τα πείσματα μας που οδήγησαν σε λάθος δρόμους, δεν είχαμε την ωριμότητα να πούμε mea culpa και να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού.Κι όταν κάποια στιγμή αυτογνωσίας με μάτια βουρκωμένα θελήσαμε να φωνάξουμε «συγνώμη», βρέθηκαν όλες οι πόρτες κλειστές.
Ξέρεις Μυρσίνη,
στη λεωφόρο της ευτυχίας που επιθυμούσα να σε πάω βόλτα, και στον κόσμο που ήθελα να σου έδειχνα, κάποιος έβαλε αδιέξοδα και δεν μπορούσα μόνη μου να σε πάω πουθενά, ήταν φύση αδύνατον. Δεν λέω ότι προσπάθησα αρκετά, ίσως να ήμουν επιπόλαια και ίσως (ναι μπορείς να το πεις) να ήμουν και ανώριμα απαιτητική. Αλλά, υπήρχαν στιγμές (στ’ ορκίζομαι) που έβαζα μπόλικο νερό στο κρασί μου για να σε συναντήσω και να σε βγάλω βόλτα στις γειτονιές του κόσμου. Αλλά, κάποιος έπαιζε με το πεπρωμένο μας, μικρή μου Μυρσίνη, και ούτε το νερό στο κρασί μπορούσε να κάνει το θαύμα!
Ξέρεις Μυρσίνη,
είναι σουρεαλιστικό να θες να δώσεις ακόμη και τη ζωή σου για να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό, όταν σύμφωνα με την UNICEF εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο απο ασιτία, ενώ χιλιάδες παιδιά μέσα στην «πολιτισμένη» Ευρωπαϊκή Ένωση ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Σύμφωνα με στατιστικές, κάθε χρόνο : 500 εκατομμύρια έως και 1,5 δισεκατομμύριο παιδιά είναι άμεσα ή έμμεσα θύματα βίας, 150 εκατομμύρια παιδιά 5-14 ετών εμπλέκονται στην παιδική εργασία, 145 εκατομμύρια παιδιά είναι ορφανά από τον ένα ή και τους δύο γονείς τους, 165 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών στον κόσμο είναι καχεκτικά, 61 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο, τα περισσότερα κορίτσια, 22,4 εκατομμύρια βρέφη δεν προστατεύονται από τις ασθένειες με τακτικούς εμβολιασμούς, 18 εκατομμύρια βρέφη στις αναπτυσσόμενες χώρες γεννιούνται λιπόβαρα….
Ναι, είναι σουρεαλιστικό να δίνεις τη ζωή σου για να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό, μέσα σε αυτές τις αδυσώπητες εποχές που διανύουμε, αλλά υποθέτω, είναι αυτός ο σουρεαλισμός που δίνει την μέγα αξία σε μια ύπαρξη. Αλλιώς, αλήθεια, τι νόημα έχει;
Ξέρεις Μυρσίνη,
θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει, αν οι εποχές ήταν διαφορετικές….Μα που να σου εξηγώ, δεν θα καταλάβεις….Και είναι που μεγάλωσα με Νίκο Γκάτσο και είχα τόσο ανάγκη να σε νανούριζα με τα τραγούδια του……
Αλλά, αλήθεια Μυρσίνη, «όλα γίνονται βαριά στου καιρού τη ζυγαριά»!
