Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Aπό την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Και τι είναι ο έρωτας για να ξεχαστεί;
Είναι ένα καλημέρα που δεν έχει ισχύ λίγες ώρες αφού μεσημεριάσει;
Είναι ένα σακουλάκι με πατατάκια, που έφαγα και μόλις πέταξα;
Ότι και να είναι, μάλλον δεν θα μπορέσεις να τον χαρακτηρίσεις ποτέ με τα σωστά λόγια, με τους σωστούς χαρακτηρισμούς.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν μπορείς να τον αποβάλλεις όταν το έχεις πραγματικά ανάγκη.Το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν μπορείς να μην τον δεχτείς, παρόλο που διπλοκλείδωσες την πόρτα το βράδυ.Το μόνο σίγουρο είναι, ότι μαζί του σίγουρα δεν έχει.
Μόνο απρόοπτα.
Εκπλήξεις, τις χαρακτηρίζει ο άνθρωπος…
Ήρθε, έφαγε, ξάπλωσε να κοιμηθεί και έφυγε.
Αυτός είναι ο δικός μου χαρακτηρισμός.
Απλός και λιτός.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί ο έρωτας από μόνος του είναι θριαμβευτής και αυτοκράτορας.
Είναι λιοντάρι που βρυχάται και δεν μασάει από λόγια.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρώτα πρέπει να τον χαρακτηρίσεις και μετά να τον ξεχάσεις.Δώσε του όνομα και ταυτότητα.Δώσε του ψυχή και προσωπικότητα, ώστε να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις.
Αν κατανοήσεις τον αντίπαλο σου, τότε μπορείς να τα βάλεις μαζί του.Αλλιώς, δεν έχεις πιθανότητες στην άνιση αυτή μάχη.
Αν τον περιγράφεις για κλέφτη, τότε μάλλον δίκαια είσαι και εσύ στην φυλακή, γιατί είναι συνεργός.Κλέβει αισθήματα, δάκρυα και χαρά.
Αν τον χαρακτηρίσεις για δολοφόνο, το ίδιο.
Σκοτώνει στιγμές, την όμορφη ζωή σας.
Αν δεν χαρακτηρίσεις κάτι, τότε δεν μπορεί το μυαλό να βρει μία άκρη.
Το μυαλό για να προχωρήσει, πρέπει να του κάνεις μία ενεργή ψυχολογική χειρουργική επέμβαση.
Βγάλε την διάγνωση για τον έρωτα που θέλεις να ξεχάσεις και μετά θα δεις ότι ο χρόνος και η δύναμή σου, θα γιατρέψουν όλες τις πληγές.
Όχι, όχι κανένα σημάδι δεν θα μείνει.
Όλα είναι στο μυαλό, άκου εμένα που σου λέω(αναφέρει ένας στίχος τραγουδιού).
Πόσο συμφωνώ.
Και τι είναι ο έρωτας για να ξεχαστεί;
Άμα ήταν αληθινός έρωτας, δεν θα μιλούσαμε για παρελθόν, αλλά για παρόν και μέλλον.
Σκέψου το…
