Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Μια μέρα θα απλώσουμε τις ιστορίες μας στον ήλιο.
Θα διηγηθούμε τη ζωή μας, όχι με βαρύγδουπους τίτλους και ματαιόδοξα βιβλία, αλλά με αληθινά γέλια και σπουδαίους φίλους (όσους θα έχουν κερδίσει το τεστ με τον χρόνο).
Μια μέρα θα μαζέψουμε το καταγεγραμμένο υλικό από τα κιτάπια του πεπρωμένου (μας) και θα αφηγηθούμε ιστορίες δακρύβρεχτες, γελοίες, σοφές, χαζές, λυπημένες και χαρούμενες.
Δεν ξέρω αν θα αξιωθούμε να πούμε το γνωστό «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» μα μπορώ να σου εγγυηθώ πως θα έχουμε πάρα πολλά να πούμε.
Μέχρι, λοιπόν, εκείνη τη μέρα ας σφίξουμε τη γροθιά σ’ αυτά που σχεδόν μας λυγίζουν και ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε όσο πιο αληθινά μπορούμε.
Γιατί, αλήθεια, μια μέρα θα απλώσουμε τις ιστοριες μας στον ήλιο, και το βραβείο μας για όλα θα είναι η αγάπη. Δηλαδή αυτοί που αγαπήσαμε κι αυτοί που μας αγάπησαν.
Όλα τ’ άλλα θα είναι κομπάρσοι στην ταινία της ζωής μας. Σκηνές περαστικές.
Μια μέρα, που λες θα απλώσουμε τις ιστορίες μας στον ήλιο του χρόνου.
Μια μέρα, θα διηγηθούμε τις ιστορίες μας, αυτές που μας έκαναν σοφότερους και δυνατότερους και τις άλλες που μας έκαναν να σκάμε στα γέλια.
Και ίσως, (ίσως λέμε), εκείνο το Κοελικό που επιμένει ότι «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» να αποδειχθεί αληθινό.
Μια μέρα, αλήθεια στο λέω, θα απλώσουμε τις ιστορίες μας στον ήλιο και θα θυμηθούμε τα λόγια του αγαπημένου μας Ernest Hemingway: Όλες οι ζωές μπορούν να γίνουν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα φτάνει να ειπωθούν με σωστό τρόπο.
Tο δικό μας μυθιστόρημα δεν θα κερδίσει κανένα νόμπελ, αλλά έτσι όπως το βλέπω, θα κερδίσει μια ζωή γεμάτη.
Δεν το λες και λίγο.
Ναι;
