Της Βεατρίκης Δάντη
Ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας.
Σε αντοχές, σε υπομονές, σε αγάπη.
Σπάσαμε τα όρια και πήγαμε λίγα βήματα παρακάτω.
Δεν μας περίμεναν χειροκροτήματα όταν καταφέραμε, ηρωϊκά, να φέρουμε εις πέρας την παράσταση. Αντιθέτως μας περίμενε μια δίκοπη λαβή που μοίρασε στα δύο ότι με τόση ανιδιοτέλεια νανουρίζαμε για χρόνια, μας περίμενε μια ψυχρή θανάτωση ονείρων. Κάποιο χέρι πεπρωμένου μέσα σε λίγες ωρες έβαλε τα όνειρα μας σε κιβούρια και τα έθαψε.
Μας περίμενε ένα αδυσώπητο τέλος σε ό,τι εμείς αποκαλούσαμε «αγάπη».
Μας το έλεγε ο «άλλος» απέναντι μας, σ’ εκείνο το ωραίο δείπνο δίπλα από τις φωτισμένες γέφυρες…Μας προειδοποιούσε ότι «δεν είναι αγάπη, ανεκπλήρωτος έρωτας είναι, χωρίς ίχνος ερωτικού ενδιαφέροντος εκ μέρους αυτού που εσύ αποκαλείς αγάπη/έρωτα»……
Ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας, αφεθήκαμε στην φαντασία μας την πλανερή κι αγαπήσαμε ένα πουκάμισο αδειανό που δεν είχε ούτε καρδιά, ούτε σώμα -για εμάς.
Αψηφήσαμε την λογική των φίλων, τους μνηστήρες που καραδοκούσαν, τους γκόμενους που πάσχιζαν για μια νύχτα έρωτα και υφαίναμε ατέλειωτο πανί μέχρι να ρθει… ο Οδυσσέας.
Ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας, φτιάξαμε κάλπικες σχέσεις, κοιμηθήκαμε σε λάθος κρεβάτια με σκοπό να «προσπεράσουμε» και όταν δεν προσπεράσαμε, παραδεχθήκαμε πως ήμασταν δέσμιοι του χωρίς λογική πάθους που επιτακτικά επιθυμούσε η καρδιά και το σώμα μας. Καμιά σχέση, καμιά νύχτα έρωτα δεν μπορούσε να μας αποδεσμεύσει από αυτό που ποθούσε η ψυχή μας. Από ΑΥΤΟΝ που με ανιδιοτέλεια αγαπούσαμε.
Ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας. Σε αντοχές, σε υπομονές, σε αγάπη. Σπάσαμε τα όρια και πήγαμε λίγα βήματα παρακάτω. Μας κόστισε κάτι κιλά αξιοπρέπειας (πως ορίζεται άραγε η αξιοπρέπεια;), κάποιες αξημέρωτες νύχτες, αρκετό κλάμα και κάμποσα λαβωμένα κομμάτια της ψυχής μας.
Αλλά, αλήθεια σου λέω, ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας, με μια αγάπη ντυμένη με ανιδιοτέλεια στα όρια αγιοσύνης.
Με μια αγάπη ντυμένη με άπλετο πάθος στα όρια της κόλασης.
Κι αν στο τέλος μας έμεινε ένας ατέλειωτος πόνος (θα περάσει ποτέ;) τουλάχιστον, ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας….αλήθεια στο λέω!
