Η αγάπη του για την υποκριτική που δεν τον άφησε ποτέ, ακόμα και όταν αυτός την άφησε για να σπουδάσει κάτι άλλο, το τροχαίο που τον έκανε να αναθεωρήσει την ζωή του, η συνεργασία του στο θέατρο με την Ελισάβετ Κωνσταντίνου, η Κύπρια μητέρα του, ο ξάδελφος του ο Δημήτρης Ουγγαρέζος που στέκεται πάντα δίπλα του, και η επιθυμία του να ανοίξει τα επαγγελματικά του φτερά για να πετάξει ψηλά, ακόμα και στα όσκαρ, αφού όπως χαρακτηριστικά λέει “τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι γι αυτό στα δικά μου κερδίζω ακόμη και το Oscar”.
Αυτά και άλλα πολλά, συζητήσαμε με τον ταλαντούχο νεαρό ηθοποιό Νίκο Πιζάνη. Περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Της Γιώτας Δημητρίου
Ποιοι λόγοι σε οδηγησαν στα μονοπάτια της υποκριτικής;
Το 1991, είχα πάει cinema στην Νότια Αφρική, στο Πορτ Ελίζαμπεθ ( εκεί μεγάλωσε η μητέρα μου ) είχα δει την ταινία Dragon ( η ζωή του Bruce-Lee ) όταν τελείωσε η ταινία νόμιζα ότι ήμουν ο Bruce –Lee ( παραλίγο να φάω και ξύλο ) είχα μπει στο ρόλο χωρίς να το θέλω. Αργότερα το είδα σαν παιχνίδι, γινόμουν ο χαρακτήρας που θαύμαζα, δεν υποκρινόμουν, το πίστευα ότι είμαι ο Rocky, o Μπράντον από το Μπέβερλυ Χίλς, ο Superman κ.α
Στα 13 είχα γράψει και στον AlPacino ότι θέλω να γίνω ηθοποιός για να μπορώ μέσω της υποκριτικής να ζήσω πολλές ζωές. Τα χρόνια πέρασαν και άφησα το όνειρο μου , σπούδασα Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, όμως δεν ξέχασα ποτέ «το παιχνίδι μου», γινόμουν ο χαρακτήρας που ήθελα στην καθημερινότητά μου.
Στα 24 παραλίγο να χάσω τη ζωή μου σε ένα τροχαίο και τότε συνειδητοποίησα ότι πρέπει να ζήσω χωρίς φόβο για το αύριο.
Στην ζωή μου ήρθε ένας παιδικός έρωτας και μου είπε ότι σπουδάζει υποκριτική, αυτό ήταν! Έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο χωρίς να έχω ιδέα από υποκριτική, χωρίς προετοιμασία και με κουσούρι τότε την φωνή μου που δεν είχα δύναμη να μιλήσω (λόγω του τροχαίου που προανέφερα).
Στο Εθνικό Θέατρο δεν πέρασα αλλά το ότι αγωνίστηκα για κάτι που αγαπώ ήταν επιτυχία… Δεν τα παράτησα, γράφτηκα στο «Θέατρο των Αλλαγών», το θέατρο των δικών μου αλλαγών και από τότε ζω! Στο «Θέατρο των Αλλαγών» παρακολούθησα μαθήματα Υποκριτικής, Αυτοσχεδιασμού, Τεχνικής, Φωνητικής, Κίνησης και Ορθοφωνίας. Με σπουδαίους καθηγητές, ανάμεσα τους και οι Θ.Αθερίδης, Μ.Σκιαδαρέσης, Α.Αθανασιάδης και άλλοι.
Η συνεργασία σου με την Ελισάβετ Κωνσταντίνου στο θέατρο τι σου δίδαξε;
Η Ελισάβετ Κωσταντινίδου είναι μεγάλο σχολείο ! Σε κάθε παράσταση πρέπει να δίνεις το 100% του εαυτού σου , τίποτα λιγότερο !
Πώς είναι σήμερα στα χρόνια της οικονομική κρίσης, ο χώρος του θεάτρου και της τηλεόρασης στην Ελλάδα;
Δύσκολα ! Υπήρχε που υπήρχε ανεργία στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης ,τώρα το να κάνεις επάγγελμα αυτό που αγαπάς πάει να γίνει ξεχασμένο όνειρο. Αν θέλεις να κρατήσεις την αξιοπρέπεια σου πρέπει να κάνεις παράλληλα και κάτι άλλο, για βιοποριστικούς λόγους.
Η μητέρα σου είναι Κύπρια και συγγραφέας. Ποια είναι η δική σου σχέση με την Κύπρο και ποια η σχέση σου με την συγγραφή;
Την Κύπρο την έχω επισκεφτεί 3 φόρες – η οικογένεια της μητέρας μου ζει εκεί. Στην Κύπρο πήγα τελευταία φορά το 2012 και εντυπωσιάστηκα από την εξέλιξη και την ποιότητα ζωής. Eίναι ένα ευρωπαϊκό κράτος και θα μου άρεσε να ζήσω εκεί, να ανοίξω το σπιτικό μου (έχει και πολύ όμορφα κορίτσια!)
Κάποτε κάποιος μου είπε ότι αν δεν προσπαθήσεις να γράψεις δεν θα ξέρεις αν μπορείς… Έτσι ξεκίνησα να γράφω και εγώ μικρά σενάρια και μυθιστορήματα στον υπολογιστή μου. Όταν γράφω νοιώθω ότι είμαι ένας μικρός θεός που φτιάχνει τους δικούς του κόσμους, και γενικά, ότι με τη φαντασία μου μπορώ να κάνω ο,τι θέλω!
Θα ήθελες να ανοίξεις τα επαγγελματικά σου φτερά και εκτός Ελλάδος;
Το όνειρό μου είναι να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό και αφού τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι στα δικά μου κερδίζω ακόμη και το Oscar.
Θαυμάζω πολύ τον QuentinTarantino και γιατί όχι θα θελα να κάνω μια καριέρα σαν και την δική του.
Ξέρω ότι ακούγετε απίθανο αλλά και για εκείνον που ξεκίνησε ως υπάλληλος videoclub, απίθανα δεν φάνταζαν και τα δικά του όνειρα;
Αρκετοί ηθοποιοί από την Ελλάδα έρχονται για κυπριακές σειρές στο νησί μας. Θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο;
Θα το απολάμβανα πολύ. Ναι, θα ήθελα να παίξω σε Κυπριακή σειρά. Θα ήμουν πολύ υπερήφανος αν η γιαγιά μου άνοιγε την τηλεόραση της και με έβλεπε με τις φίλες της να παίζω σε μια σειρά… Θα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου σε μια τέτοια ευκαιρία.
Πώς είναι να πολεμά κανείς για τα όνειρα του μέσα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε; Εσύ από που αντλείς δύναμη;
Το να πολεμά κάποιος για τα όνειρά του, είναι ένας λόγος να ζεις και όχι απλά να υπάρχεις. Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Οι δύσκολες εποχές που ζούμε σε κάνουν να θέλεις να πολεμήσεις πιο πολύ.Προσωπικά «λειτουργώ» καλύτερα στα δύσκολα, η επιτυχία σου δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Δύναμη αντλώ από τον φόβο μου, από τον φόβο του ότι απλά υπάρχω και δεν ζω. Αν δεν τα καταφέρω, απλά δεν τα κατάφερα, σημασία έχει το ότι προσπάθησα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που αγαπώ, εμπιστεύομαι, άνθρωποι που αποτελούν πηγή δύναμης, αλλά και σημείο αναφοράς για να πατάω στα πόδια μου και να μην χάσω τον εαυτό μου. Ένας από αυτούς πέρα από την οικογένειά μου είναι ο πρώτος μου ξάδερφος, ο Δημήτρης Ουγγαρέζος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει μαζί και τον εκτιμώ για την εργατικότητα και την ακεραιότητά του, ανεξαρτήτως συγγένειας. Για αυτό και τον συμβουλεύομαι όποτε χρειάζεται .
Για σένα τι σημαίνει ηθοποιός;
Πιστεύω ότι τα λόγια του Ανδρέα Βουτσινά με έχουν επηρεάσει τόσο πολύ που δεν θα μπορούσα να δώσω καλύτερη απάντηση. Ο Ανδρέας Βουτσινας λοιπόν είχε πει: «O πραγματικός ηθοποιός είναι το ανθρώπινο πλάσμα που, κατά τη γνώμη µου, βρίσκεται πιο κοντά στο Θεό. Δημιουργεί κάποιον άλλο κατ’ εικόνα του, µε τη διαφορά ότι ο Θεός υπόσχεται τα πάντα για αύριο, ενώ ο ηθοποιός δίνει τα πάντα σήµερα»
Τέλος, στ’ αλήθεια, «ηθοποιος σημαινει φως και ειναι καημος πικρος και στεναγμός πολύ μικρός»;
Ηθοποιός, θα έπρεπε να σημαίνει μόνο φώς. Μας έχει μείνει ο καημός και ο στεναγμός !
