Καινούριος χρόνος, καινούρια στήλη, με το όνομα “Skaliotis Next Door”, για το αγαπημένο μας περιοδικό!
Ποιος ο στόχος όμως της στήλης αυτής; Στόχος μας, λοιπόν, είναι να δώσουμε βήμα σε συμπολίτες μας, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, να εκφέρουν την άποψη τους για διάφορα θέματα που αφορούν την πόλη μας και όχι μόνο.
Συνεντευξιαζόμενος σήμερα (μας κάνει την αρχή για τη νεα αυτη στήλη) : Άρης Κλεάνθους – Δικηγόρος
Το περιβάλλον της πόλης μας, σε ικανοποιεί; Γιατί;
Αν το περιβάλλον το εννοείς κυριολεκτικά , ασφαλώς όχι. Δεν είναι μόνο οι… “τενέκκες” (εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών και υγραερίου) και οι βαριές βιομηχανίες στις παραλίες μας, αλλά νομίζω ότι όλοι βάζουμε το λιθαράκι μας για να είμαστε ως σύνολο ασεβείς προς το περιβάλλον. Παράνομες χωματερές, σκουπίδια γύρω από τους καλάθους, στην θάλασσα.
Η ανακαίνιση ή βελτίωση πάρκου ή χώρου έφτασε να ισούται με “Κόβουμε όλα τα δέντρα και βάζουμε ένα εργολάβο να βάλει πλακάκια ή σιδερικά”. Για παράδειγμα, ο χώρος με το άγαλμα του Μακαρίου στο Ευριβιάδειο Γυμνάσιο. Πάντα θα το προτιμώ όπως ήταν παλιά. Έστω και ατημέλητο.
Τι σε λυπεί και τι σε χαροποιεί στη Λάρνακα;
Με χαροποιεί που ζώ εδώ τουλάχιστον γιατί βλέπω κάθε μέρα την θάλασσα. Με λυπεί η έλλειψη σχεδιασμού σχεδόν στα πάντα. Με λυπεί η απροθυμία μας για αντίδραση και διεκδίκηση που μεταφράζεται σε δουλοπρέπεια, δυστυχώς.
Αν ήσουν Δήμαρχος ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανες;
Το πρώτο πράγμα θα ήταν να καταστρώσω μια στρατηγική/πολιτική για την αισθητική της πόλης. Πρέπει να γίνουν τα πάντα για να διατηρήσουμε ή να αναβιώσουμε τον χαρακτήρα της πόλης μέσα από την αρχιτεκτονική της. Ο οικοδομικός οργασμός των προηγούμενων δεκαετιών αντικατέστησε πολλά όμορφα σπίτια με άχαρες πολυκατοικίες και αφαίρεσε από την πόλη σημεία ομορφιάς. Πρόσφατα και ενώ σιγά σιγά η λαϊκή γειτονιά άρχισε να παίρνει ζωή με νέα μπαράκια στα παλιά οικοδομήματα, επιτρέψαμε την ανέγερση του πολυώροφου χώρου στάθμευσης, (ένα κούγκρινο τέρας) που καμιά σχέση δεν έχει με την υπόλοιπη περιοχή. Πρέπει επίσης να βρεθούν κίνητρα για τους κατόχους παλιών σπιτιών για να τα διατηρούν και συντηρούν παρά να τα αντικαθιστούν. Δε μιλώ μόνο για τα Διατηρητέα αλλά και για περιοχές όπου στο σύνολο τους τα παλιά σπίτια δίνουν χαρακτήρα σε ολόκληρη την περιοχή.
Πιστεύεις ότι στη Λάρνακα ο κόσμος φλερτάρει ή είναι πιο συγκρατημένος λόγω της μικρής και κλειστής κοινωνίας της πόλης μας;
Φλερτάρει , ζηλεύει μαλώνει ερωτεύεται, απατά, πάντα στα πλαίσια της μικρής μας κοινωνίας. Το πρόβλημα με την μικρή κοινωνία φαίνεται στις σχέσεις των ζευγαριών και το βλέπω συχνά και μέσω της δουλειάς μου. Συνήθως στις σοβαρές σχέσεις δεν συνάπτεις σχέση μόνο με τον/την σύντροφο αλλά και με ολόκληρο σόι, με τις δικές του προκαταλήψεις και κοσμοθεωρία. Είναι στο χέρι του ζευγαριού να αφήνει έξω αυτήν την άδικη και αχρείαστη εξωγενή πίεση.
Είναι δύσκολες οι σχέσεις των 2 φύλων σήμερα έτσι όπως τις βλέπεις; Γιατί;
Η μια δυσκολία είναι αυτή που σου απάντησα πιο πάνω. Από την άλλη και η οικονομική κρίση επηρεάζει και αρνητικά αλλά και θετικά. Από τη μια είναι δύσκολο λόγω των καταστάσεων να θέσεις βάσεις για το μέλλον, όταν ακόμα και το σήμερα είναι αβέβαιο. Όμως αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό γιατί σπρώχνει τις σχέσεις να είναι πιο αληθινές πιο ρεαλιστικές και προσγειωμένες με επίκεντρο το ζευγάρι και όχι όλα τα παρεμφερή. Εννοώ ότι κάπου σπάζει η τυποποιημένη Κυπριακή διαδρομή “Να σε χαρτώσουμεν, να σε παντρέψουμεν, να πιάσετε οικόπεδο, να κάμετε δάνειο, να χτίσετε, να κάμετε κοπελλούθκια, τα οποία θα τα αφήνετε στα πεθερικά …” . Οι δυσκολίες είναι αυτές που επιτρέπει το ίδιο το ζευγάρι να το επηρεάσουν. Πραγματική δυσκολία (και όχι μόνο) έχουν οι ομοφυλόφιλοι στην χώρα και πόλη μας… Τους δακτυλοδείχνουμε, τους σνομπάρουμε και δεν τους επιτρέπουμε να ζήσουν και να αγαπήσουν σαν άνθρωποι. Αυτοί, ναι έχουν δυσκολίες!
Ποια θεωρείς τα πιο ωραία “στέκια” στην Λάρνακα;
Δεν θέλω να ονομάσω κάποια. Το καλό στέκι είναι όπου νιώθεις ότι είναι αυθεντικό. Νομίζω ο καλύτερος κριτής είναι ο ξένος επισκέπτης που σε μια επίσκεψη τα καθιστά ως σημείο αναφοράς και τα επισκέπτεται ξανά και ξανά. Υπάρχουν τέτοια, ευτυχώς, λίγα και καλά στη Λάρνακα.
