Περίπου έξι χιλιάδες χρόνια κείτονταν αγκαλιασμένοι κάτω από τη γη ένας άνδρας και μια γυναίκα. Αυτή η σπανιότατη, διπλή, αδιατάρακτη ταφή ήρθε στο φως κατά την περσινή ανασκαφική περίοδο στη θέση Ξαγκουνάκι, που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα Διρού, προς τα βόρεια.
Εντελώς τυχαία, η χθεσινή ανακοίνωση συνέπεσε με τις παραμονές της ημέρας των ερωτευμένων, αποδεικνύοντας έτσι πως ο έρωτας είναι τόσο παλιός όσο και οι ανθρώπινες κοινωνίες. Τουλάχιστον της νεολιθικής εποχής.
Η ταφή του αγκαλιασμένου ζεύγους δεν αποτέλεσε το μοναδικό εύρημα. Μαζί εντοπίσθηκε και μια δεύτερη διπλή αδιατάρακτη ταφή νεαρών ενηλίκων, άνδρα και γυναίκας, σε εξαιρετικά συνεσταλμένη στάση σε συνάφεια με σπασμένες αιχμές βελών.
Οι ταυτόχρονες διπλές ταφές δεν είναι συχνό φαινόμενο και πολύ περισσότερο συχνό αρχαιολογικό εύρημα. Επιπλέον, οι διπλές ταφές σε στάση εναγκαλισμού είναι εξαιρετικά σπάνιες και αυτή του Διρού αποτελεί μία από τις αρχαιότερες του κόσμου μέχρι σήμερα. Εχει χρονολογηθεί με άνθρακα-14 στο 3800 π.Χ., ενώ ανάλυση DNA των οστών των δύο ατόμων απέδειξε ότι πρόκειται για έναν άνδρα και μία γυναίκα.
Οι Ιταλοί εραστές και το φιλί που κράτησε για πάντα
Αν και σπάνια, η αρχαιολογική σκαπάνη έχει εντοπίσει στην περιοχή μας και άλλα ζευγάρια που ετάφησαν αγκαλιασμένα. Παρότι ο Σαίξπηρ δεν αναφέρει ότι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ετάφησαν μαζί, τα αρχαία ζευγάρια παρομοιάζονται συχνά με τους δύο νεαρούς εραστές. Επί 6.000 χρόνια, δύο νέοι είχαν κλειδωθεί σε μια αιώνια αγκαλιά, κρυμμένοι από τα μάτια του κόσμου. Είναι οι εραστές του Βαλντάρο, ενός μικρού χωριού δίπλα στην ιταλική πόλη Μάντοβα. Δύο ανθρώπινοι σκελετοί, αγκαλιασμένοι, σε κατ’ ενώπιον στάση (πρόσωπο με πρόσωπο) με τα χέρια και τα πόδια τους μπλεγμένα μεταξύ τους.
Η Μάντοβα είναι η πόλη εξορίας του Ρωμαίου, όπου του είπαν ότι η Ιουλιέτα ήταν νεκρή. Επίσης, ο Βέρντι τη διάλεξε ως την περιοχή για την όπερά του «Ριγκολέτο», μία ακόμα ιστορία αγάπης και θανάτου. Ηταν μια γυναίκα και ένας άνδρας, 18-20 ετών, που πιθανώς τοποθετήθηκαν στη θέση αυτή μετά τον θάνατό τους, που δεν ήταν βίαιος.
Το 2006 στη Μόντενα βρέθηκαν δύο σκελετοί, ενός άνδρα και μιας γυναίκας της ρωμαϊκής εποχής. Ηταν αγκαλιασμένοι και φαίνεται πως αρχικά είχαν τα κεφάλια τους αντικριστά σαν να κοιτάζονται, αλλά το κεφάλι του άνδρα γύρισε από την άλλη μετά την ταφή.
Αγάπη
Μετά την αιώνια αγκαλιά, έχουμε το αιώνιο φιλί, με τους εραστές του Χασανλί, στο Ιράν. Οι παραπάνω σκελετοί βρέθηκαν το 1972, σε αυτή τη στάση, χωρίς κτερίσματα. Χρονολογούνται στο 800 π.Χ., δηλαδή 2.814 χρόνια πριν. Λέγεται πως πέθαναν μαζί και φαίνεται να φιλιούνται, σαν για να δηλώσουν πως η αγάπη είναι αιώνια.
Σκελετοί ανδρών και γυναικών που έχουν ταφεί μαζί βρέθηκαν κατά εκατοντάδες στη Σιβηρία. Προέρχονται από την Εποχή του Χαλκού, είναι δηλαδή ηλικίας περίπου 1.500 χρόνων και μερικοί είναι αγκαλιασμένοι. Αλλοι κρατούν ο ένας τον βραχίονα του άλλου και άλλοι κείτονται απλώς δίπλα δίπλα.
Τέλος, στην Κύπρο έχουμε τρία μέλη οικογένειας που πέθαναν αγκαλιά, εξαιτίας σεισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/
