Ο Δημήτριος Αλεξόπουλος είναι ενας συγγραφέας ο οποίος τα τελευταία χρόνια διαμένει στη Λάρνακα, ενώ στις 6 Μαίου, ημέρα Τετάρτη, θα παρουσιάσει το καινούριο του βιβλίο “Δωμάτιο 104” στη πόλη του Ζήνωνα. Η σχέση του με τη συγγραφή ξεκίνησε από τότε που ήταν παιδί και τονίζει ότι “δεν μπορώ να μην γράφω, όσο ζω”.
Το ανέκδοτο βιβλίο του “Ο διάλογος του Μονολόγου”, ένα φιλοσοφικό Μυθιστόρημα, βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Σήμερα το Skala Times φιλοξενεί συνέντευξη του συγγραφέα Δημήτριου Αλεξόπουλου.
Της Γιώτας Δημητρίου
Καταρχάς να πούμε ποια ήταν η σχέση σας με το γράψιμο πριν εκδοθεί το πρώτο σας βιβλίο;
Η σχέση μου με την συγγραφή, βασίζεται στο πάθος. Το «μικρόβιο» της συγγραφής το απέκτησα από μικρή ηλικία, σχεδόν 12 ετών, όταν ξεκίνησα να γράφω ένα μυθιστόρημα σε μια παλαιά γραφομηχανή του παππού μου, από κείνες που κάνοντας ένα μικρό τυπογραφικό λάθος, δεν υπήρχε η εντολή “delete” ή η “αποθήκευση”, υπήρχε μόνο το σκίσιμο σελίδας και πάλι απ’ την αρχή. Έκτοτε, η συγγραφή με γοήτευε και με καταδίωκε διαρκώς.
Έχετε ζήσει και Αθήνα και Λάρνακα. Πόσο επηρεάζει ο τόπος που ζείτε, αν επηρεάζει, το συγγραφικό σας έργο;
Η καταγωγή μου είναι από την Αθήνα, είμαι μισός Αθηναίος και μισός Σκαλιώτης (Λάρνακα). Ο πατέρας μου έχει ρίζες από την Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα από ένα όμορφο χωριό, τον Πλάτανο, στην Αχαία Ολυμπία. Η μητέρα μου κατάγεται από την υπέροχη Λάρνακα-Σκάλα, όπου διαμένω κι εγώ τα τελευταία χρόνια. Ο τόπος και οι συνθήκες, πάντοτε επηρεάζουν έναν συγγραφέα είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα, ωστόσο, αν έχεις το «σαράκι της συγγραφής» μέσα σου, πλάθεις τόπους και εικόνες, τις οποίες αποτυπώνεις στο χαρτί…
Πριν δύο χρόνια αποφασίσαστε να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο, “Το Πορτρέτο της Εύας” από τις εκδόσεις Πάργα στη Κύπρο. Τι σας ώθησε να προχωρήσετε στην έκδοση του πρώτου σας βιβλίου και ποια ήταν τα σχόλια που πήρατε για το πρώτο σας εκείνο μυθιστόρημα;
Ήταν απόφαση στιγμής. Όταν έγραψα και την τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος «Το Πορτρέτο της Εύας», οι πρώτες λέξεις που ψιθύρισα ήταν: «Θα το στείλω σε εκδοτικό οίκο». Είχα θετικές απαντήσεις τόσο από εκδοτικό οίκο στην Αθήνα, όσο και από τον εκδοτικό οίκο «Πάργα» στην Κύπρο, όπου και αποφάσισα να συνεργαστώ. Αν και πρώτη μου συγγραφική απόπειρα δια έκδοση του βιβλίου, οι κριτικές για «Το Πορτρέτο της Εύας» ήταν πολύ ενθαρρυντικές και εγκαρδιωτικές, προκαλώντας μάλιστα αφθονία συζητήσεων από τους αναγνώστες, και τους ευχαριστώ.
Προσπαθήσατε να εκδώσετε το πρωτο σας βιβλίο Ελλάδα; Πόσο περιορίζει την κυκλοφορία του βιβλίου όταν η
έκδοση γίνεται στην Κύπρο; Αν την επηρεάζει.
Δεν προσπάθησα να εκδώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα στην Αθήνα, μολονότι, το έστειλα σε εκδοτικούς οίκους για να ακούσω τα σχόλια και τις κριτικές τους. Ως εκεί. Η αλήθεια είναι πως αποφάσισα να το εκδώσω στην Κύπρο, διότι το ήθελα.
Η κυκλοφορία ενός βιβλίου περιορίζεται στην Κυπριακή αγορά. Αυτό είναι αλήθεια. Εκτός από ορισμένους εκδοτικούς οίκους που προσπαθούν να προωθήσουν Κύπριους συγγραφείς και στην Ελληνική αγορά, εντούτοις, είναι αρκετά δύσκολο. «Το Πορτρέτο της Εύας» κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, σε πιο περιορισμένα αντίτυπα φυσικά.
Από το “Πορτρέτο της Εύας” μέχρι το τελευταίο σας βιβλίο έχετε γράψει/εκδώσει και κάτι άλλο;
Έχω συγγράψει ένα ανέκδοτο φιλοσοφικό μυθιστόρημα, «Ο Διάλογος Του Μονολόγου», το οποίο βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Πραγματεύεται τις εσωτερικές μας συγκρούσεις, το «εγώ», την κοινωνία σήμερα και τότε, μέσα από έναν διάλογο που στην έκβασή του συγκλονίζει.
Την περίοδο αυτή, συγγράφω επίσης, ακόμα ένα κοινωνικό-φιλοσοφικό έργο, το «Β for Βλάκας», το οποίο είναι ένα έργο, κατά κάποιο τρόπο ένας οδηγός αφύπνισης, ή καλύτερα αποβλακοποίησης, για την ολιγοφρενία που μας διακατέχει. Χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα και είμαι λεκτικά αδίστακτος σε τούτο το βιβλίο.
Το «Δωμάτιο 104» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα που εκδίδω, και πρόκειται για ένα ερωτικό-ψυχολογικό μυθιστόρημα, ξέχειλο από ανατροπές και απρόσμενα γεγονότα, που εύχομαι να αγαπηθεί και να ταξιδέψει τους αναγνώστες.
Η παρουσίαση για το καινούριο σας βιβλίο, “Δωμάτιο 104” θα γίνει στις 6 Μαίου στο Πολυχώρο Αποθήκες 79 στη Λάρνακα. Να πούμε λίγα λόγια για το “Δωμάτιο 104” και για την παρουσίαση;
Το μυθιστόρημα «Δωμάτιο 104» ανέλαβε το εκδώσει ο εκδοτικός οίκος «Ανώνυμο» που εδρεύει στην Λάρνακα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τη συνεργασία μας. Παρότι σχετικά καινούριος εκδοτικός οίκος, έκανε εξαιρετική δουλειά και προσεγμένη. Το «Δωμάτιο 104» αφηγείται της ζωή του Πάρη και της Μαρίνας, οι οποίοι ερωτεύονται αναπάντεχα, κάπου χαμένοι στα σοκάκια της πανέμορφης Σαντορίνης, και έκτοτε ζουν τον απόλυτο έρωτα στην σταχτόχρωμη πόλη του Παρισιού. Η μοίρα ωστόσο καιροφυλακτούσε, και τους αποκάλυψε ένα μυστικό, όπου τους έστρεψε ενάντια ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή τους… Άφθονος ερωτισμός, αναπάντεχα γογονότα που τρέχουν, αρμονία και ανισορροπία, έρωτας και μίσος σε μια σύμμειξη ψυχολογικής φόρτισης και εσωτερικών συγκρούσεων. Μπορεί κανείς να το προμηθευτεί από τον εκδοτικό οίκο «Ανώνυμο», είτε από τα βιβλιοπωλεία: «Βιβλιόκοσμος», «Academic», «Μαυρομάτης» και άλλα.
Η Παρουσίαση θα γίνει στις 6 Μαΐου, στον πολυχώρο ΑΠΟΘΗΚΕΣ 79/Λάρνακα και ώρα 20:00. Την παρουσίαση θα πλαισιώσουν η Μαρία Κουζαπά (επιμελήτρια), ο Γιώργος Ονησιφόρου (ηθοποιός), όπως επίσης θα μιλήσει και εκπρόσωπος από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Σπανίων Γενετικών Παθήσεων – «Μοναδικά Χαμόγελα», που θα πρέπει όλοι να στηρίζουμε σε αυτή τη δύσκολη εποχή! Σας περιμένουμε.
Έχουν λεχθεί πολλά για το τι έστι συγγραφέας. Διανοούμενοι, συγγραφείς και άλλοι έχουν δώσει την δική τους άποψη για το ποιος είναι συγγραφέας. Για σας τι σημαίνει να είναι κανείς συγγραφέας; Πιστεύετε πως όποιος γράψει/εκδώσει ένα βιβλίο είναι συγγραφέας;
Συγγραφέας, κατά την δική μου ταπεινή άποψη είναι εκείνος, ο οποίος γράφει με κατάφορτο πάθος και με σύμμαχο την ψυχή του. Μ’ ένα και μόνο βιβλίο σαφώς δεν μπορεί κάποιος να αυτοχαρακτηρίζεται ως συγγραφέας, διότι πρόκειται για μια ενέργεια πρόσκερη κι εφήμερη. Αντιθέτως, το πάθος και η ψυχή καθοδηγούν την πένα του συγγραφέα…
Αλήθεια, οι δικοί σας αγαπημένοι συγγραφείς ποιοι είναι και γιατί;
Ως σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα θεωρώ αξιέπαινο τον Ισίδωρο Ζουργό. Αγαπημένοι είναι αρκετοί των φιλοσόφων μας και όσα κείμενα έχουν διασωθεί από αυτούς είναι θησαυροί ανεκτίμητης αξίας. Ο Φρόυντ, ο Νίτσε, Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο Αντόν Τσέχωφ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ο Όσκαρ Ουάιλντ, είναι μερικοί ακόμη από τους αγαπημένους συγγραφείς. Το γιατί, δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Ίσως είναι περισσότερο κοντά σε αυτά που θέλω να διαβάσω και ν’ ακούσω, και με αγγίζει παραπάνω ο τρόπος γραφής τους.
Κύριε Αλεξόπουλε ποια είναι η δύναμη και ο ρόλος των βιβλίων, (λογοτεχνικά, μυθιστορήματα και όλων των ειδών) σε δύσκολες εποχές σαν αυτή που διανύουμε;
Η δύναμη και η επιρροή που ασκούν τα βιβλία είναι αστείρευτη και απέραντη! «Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται» είχε πει ο Κικέρων.
Τέλος, αν σας ρωτούσε κάποιος “γιατί γράφεις;” τι θα απαντούσατε;
Γιατί απλούστατα δεν μπορώ να μην γράφω, όσο ζω…
