Της Γιώτας Δημητρίου
Δεν ήμουν σίγουρη πως θα μπορούσα να γράψω κάτι για το θέμα της κακοποίησης παιδιών όταν ο θυμός και η θλίψη με συνταράζουν όσον αφορά στο ζήτημα αυτό, όπως -υποθέτω- κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες.
Ανήκω, βλέπεις, σε εκείνη την ομάδα ανθρώπων που δεν μπόρεσαν, δεν είχαν την δύναμη, να διαβάσουν “ανατριχιαστικές λεπτομέρειες”, ούτε να κάνουν LIKE και SHARE, όσον αφορά την περίπτωση “της μικρής Άννυς”.
Σύμφωνα με την UNICEF : “Δεν υπάρχει χώρος για βία κατά των παιδιών στον 21ο αιώνα. Ωστόσο, εξακολουθεί να καταστρέφει ζωές – σε κάθε χώρα και σε κάθε κοινωνική τάξη.Πολύ συχνά όμως είναι ένα αόρατο πρόβλημα, διότι συμβαίνει μέσα στα σπίτια και τις οικογένειες και είτε οι άνθρωποι κάνουν πως δε το βλέπουν ή απλά δεν μπορούν να το καταγγείλουν εξαιτίας του φόβου ή του στιγματισμού. Έτσι επειδή μεγάλο μέρος της βίας είναι κρυμμένο – και επειδή είναι πολύ συχνά γίνεται ανεκτή – οι αριθμοί δεν αντικατοπτρίζουν το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος”.
Ναι, η κακοποίηση παιδιών στον 21ο αιώνα είναι ένας εφιάλτης πραγματικότητα.
Κατά το διάστημα από 1/1/2014 έως και 31/12/2014 στην Ελλάδα, στην «Εθνική Τηλεφωνική
Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», καταγράφηκαν συνολικά 719 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Από αυτές οι 705 (98%) ήταν ανώνυμες και μόλις το 2% ήταν επώνυμες.
Ειδικότερα, για το παραπάνω διάστημα οι καταγγελίες αφορούσαν στo σύνολο τους 1.439 παιδιά εκ των οποίων τα 677 (47%) ήταν αγόρια, τα 81 (40.5%) κορίτσια και τα 181 (12.5%) παιδιά για τα οποία δεν ήταν γνωστό το φύλο ή η ηλικία τους.
Στην Κύπρο ένα στα τέσσερα παιδιά κακοποιούνται!
Πριν λίγες βδομάδες η Επίτροπος Προστασίας Δικαιωμάτων του παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά, ανέφερε ότι «είναι η πρώτη φορά που έχουμε αριθμούς και στοιχεία για τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών στην Κύπρο» και χαρακτήρισε τραγικό το γεγονός ότι «αυτά τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η συχνότητα είναι ένα στα τέσσερα σχεδόν και όχι ένα στα πέντε όπως υπολογίζεται στην ΕΕ. Αυτό μας υποχρεώνει πλέον να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας Εθνικής Στρατηγικής η οποία να βρίσκεται υπό τα υπουργεία Εργασίας και Παιδείας με την ενεργό, αυτή τη φορά, εμπλοκή στο ζήτημα και του υπουργείου Υγείας».
Η “Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού” δεν είναι μια φορά τον χρόνο. Είναι κάθε μέρα και είναι χρέος μας να πολεμήσουμε όλοι, όσο και όπως μπορούμε, για την εξάλειψη της βίας κατά των παιδιων. (Αν βεβαια θέλουμε να λεγόμαστε Άνθρωποι).
Η UNICEF ανάμεσα σε άλλα τονίζει : “Η σιωπή δεν είναι αποδεκτή. Εάν γίνεις μάρτυρας βίας κατά ενός παιδιού και δεν κάνεις τίποτα, λες σε αυτό το παιδί πως αυτό που του συμβαίνει είναι αποδεκτό. Δείξε στα παιδιά ότι νοιάζεσαι.
- Κανένα παιδί δεν αξίζει κακομεταχείρισης. Όλοι έχουμε ένα ρόλο να παίξουμε για να μπει ένα τέλος στη βία ενάντια στα παιδιά. Πρέπει να τελειώσουμε με τα ταμπού και να κάνουμε τη βία – ιδιαίτερα τη σεξουαλική κακοποίηση – ένα ζήτημα που συζητείται ανοικτά. Δείξε στα παιδιά ότι έχουν επιλογές.
- Είναι δουλειά όλων μας να φροντίσουμε ότι αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με τις αποφάσεις που αφορούν την ευημερία των παιδιών, ανταποκρίνονται απέναντι στις ευθύνες τους ώστε να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά, να προσφέρουν προστασία στα θύματα και να αντιμετωπίσουν τους δράστες. Απαίτησε δράση.
Ζωτικές γνώσεις:
Η βία είναι παντού. Εμφανίζεται σε όλες τις χώρες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αλλά
πολύ συχνά, η βία κατά των παιδιών είναι αόρατη γιατί συμβαίνει μέσα στα σπίτια και τις οικογένειες ή επειδή οι άνθρωποι κάνουν πως δεν τη βλέπουν. Ελάτε μαζί μας. Μιλήστε”.
Aντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ακόμα και γονείς που δεν τους άξιζε το θείο αυτό δώρο, να έχουν παιδί ή παιδιά. Ομως κανένα παιδί δεν πρέπει να βρίσκεται στα χέρια ανίκανου γονιού, κανένα παιδί θύμα στα χέρια απάνθρωπων τυράννων. Στο κάτω κάτω υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που τους αξίζει να είναι γονείς και δεν τα κατάφεραν, η υιοθεσία, λοιπόν, είναι η καλύτερη λύση για όλους τους ανίκανους που δεν τους άξιζε να γινουν γονείς.
Στο πιο κάτω βίντεο της UNICEF ο ηθοποιός Liam Neeson υψώνει τη φωνή του στη πρόληψη της βίας κατά των παιδιών:
https://www.youtube.com/watch?v=TRuJI_DlyDI
—————————————————————————————————-
Its Takes a Universe
(by Thomas Berry)
The child awakens to
a universe. The mind
of the child to
a world of wonder.
Imagination to a world
of beauty. Emotions
to a world of intimacy.
It takes a universe
to make a child both
in outer form and inner
spirit. It takes
a universe to educate
a child. A universe
to fulfill a child.
Each generation presides
over the meeting of these
two in the succeeding
generation.
So that the universe
is fulfilled in the child,
and the child is fulfilled
in the Universe.
While the stars ring out
in the heavens!
