Γράφει ο Φάνος Φανή
(Νομικός)
Το θέμα της διατροφής ανηλίκου για τους εν διαστάσει και διαζευγμένους γονείς, ρυθμίζεται από τον περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμο του 1990.
Το 2008 με τον Νόμο 68(Ι)/2008 τροποποιήθηκε ο περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμο του 1990 και εισήγαγε την αυτόματη Νόμιμη Προσαύξηση σε όλα τα διατάγματα διατροφής 10% ανά 24 μήνες.
Γίνεται σαφές ότι ο Νόμος δίνει δικονομικές επιλογές για τη μη προσμέτρηση του ποσοστού 10% με την καταχώρηση σχετικής αίτησης στο Δικαστήριο. Προνοεί επίσης στο άρθρο 38 του σχετικού Νόμου πως με την μεταβολή των όρων έκδοσης του αρχικού διατάγματος (προσωπικές περιστάσεις και οικονομικές συνθήκες) δικαιολογείται η μείωση ακόμα και τερματισμός του Διατάγματος διατροφής.
Αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Σε πρόσφατη απόφασή του, Οικογενειακό Δικαστήριο, αρνήθηκε σε γονέα την προσωρινή μείωση του ποσού διατροφής ενώ ήταν αποδεκτό ότι από την έκδοση του διατάγματος διατροφής (2006) απέκτησε ακόμα 4 τέκνα και είναι άνεργος. Σημειώνεται ότι κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος διατροφής είχε εισόδημα ΛΚ £180 εβδομαδιαίως.
Ο λόγος μη έκδοσης του προσωρινού διατάγματος ήταν κατά το Δικαστήριο πως δεν πληρείται μια εκ των τριών προϋποθέσεων που τίθενται για την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων και αυτή είναι «να μην μπορεί να αποδοθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο». Είναι βέβαια οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς πως με την αδυναμία του να πληρώσει, ενδέχεται να καταλήξει στη φυλακή με συνέπεια να μην μπορεί να συντηρήσει κανένα από τα 5 τέκνα του. Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε ακριβώς;
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει όλοι να «προσγειωθούμε» στα δεδομένα της εποχής. Η διατροφή σαφώς αποτελεί υποχρέωση των γονέων, υποχρέωση που ανήκει και στους δύο γονείς. Πολλές φορές δημιουργούνται παρεξηγήσεις ή προκύπτουν καυγάδες και αχρείαστες αντιπαραθέσεις οι οποίες πηγάζουν ενίοτε από εσφαλμένη γνώση των προνοιών της νομοθεσίας αλλά και των υποχρεώσεων έκαστου γονέα προς το ανήλικο παιδί του όμως όταν κάποιος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να καταβάλλει πλέον διατροφή, θα πρέπει να υπάρχουν οι μηχανισμοί που να το επιτρέπουν την απόδοση άμεσης θεραπείας.
Εισηγούμαι αρχικά τη μείωση της αύξησης του 10% σε χαμηλότερο ποσοστό ανά 24 μήνες. Όμως σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι τρόποι.
