Δεν είναι εύκολο για ένα Κύπριο να προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρο του στην μητρόπολη του κόσμου, στην Νέα Υόρκη. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος Μαλαός, τον οποίο μάθαμε πρόσφατα στην Κύπρο μέσα από παρουσίαση του στην εκπομπή “Πρόσωπα” του MEGA, εδώ και 15 χρόνια ζει το δικό του αμερικανικό όνειρο ως ηθοποιός στη Νέα Υόρκη.
Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί, με τον Αλέξανδρο μιλήσαμε για όλα. “Σαν δυο άγνωστοι που από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να καταλήξουν να συζητάνε σαν δυο καλοί φίλοι, οπουδήποτε, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και φυλής”, όπως συμβαίνει και στους δρόμους της πλανεύτρας Νέας Υόρκης.
Της Γιώτας Δημητρίου
Άλεξ ποιοι δρόμοι σε οδήγησαν στη Νέα Υόρκη; Όταν πρωτοξεκινούσες για την NY ποια ήταν τα όνειρα σου;
Στην Αμερική βρέθηκα περισσότερο ως αποτέλεσμα συμβιβασμού. Ήθελα να ακολουθήσω μια σπουδή που να παραπέμπει στην υποκριτική και στις τέχνες, αλλά ο πατέρας μου με παρότρυνε να πάρω ένα πτυχίο πιο «σοβαρό», για τους προφανείς λόγους “ασφάλειας” όσον αφορά στην επαγγελματική αποκατάσταση. Τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια μου επέτρεπαν να συνδυάσω πτυχία: major, minor, double major, double minor κλπ, έτσι μπόρεσα να έχω και την επιθυμία μου, και το «safety net» μου.
Για το πώς κατέληξα Νέα Υόρκη, συγκεκριμένα, με είχανε αποδεχτεί πανεπιστήμια σε διάφορες πολιτείες. Η Νέα Υόρκη είχε το καλύτερο «μιξ» από θέατρο και κινηματογράφο, και η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καλούς φίλους που επίσης θα σπουδάζαν στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η απόφαση ήταν σχεδόν στιγμιαία.
Δεν είχα τρελά όνειρα όταν πήγαινα Νέα Υόρκη. Νομίζω είχα μια σύνεση, ή μια επιφυλακτικότητα καλύτερα, που με έκανε να τείνω να ονειρεύομαι με στάδια. Όταν πρωτοξεκινούσα, ο στόχος πολύ απλά ήταν να αποφοιτήσω με καλούς βαθμούς και να περάσω ωραία. Δεν είχα ξεκάθαρο όνειρο, είχα «σποραδικές φαντασιώσεις» καλλιτεχνικής επιτυχίας, αλλά γενικά ήμουνα περισσότερο απορροφημένος με το να ζω το παρόν και να απολαμβάνω τους χίλιους πειρασμούς της Νέας Υόρκης. Όταν ξεπέρασα εκείνο το «στάδιο» και πλησίαζε ο καιρός της αποφοίτησης, τότε ήταν νομίζω που άρχισα να ονειρεύομαι λίγο πιο ξεκάθαρα. Στην Νέα Υόρκη βρίσκομαι εδώ και 15 χρόνια.
Που σπούδασες και τι;
Σπούδασα στο Hofstra University. Πήρα το κύριο πτυχίο (major) στη διοίκηση επιχειρήσεων, και το δευτερεύον πτυχίο (minor) στη δραματική. Ακολούθως πήρα και το μεταπτυχιακό (ΜΒΑ) στη διοίκηση διεθνών επιχειρήσεων.
Ήταν συνειδητοποιημένη η απόφαση σου να ακολουθήσεις το μονοπάτι της υποκριτικής;
Ασφαλώς ήταν συνειδητοποιημένη απόφαση. Νομίζω κατά βάθος, το αν θα μπορούσα να διαπρέψω στην Αμερική ή όχι, ήταν η «χρόνια απορία» που έπρεπε να λύσω για να ησυχάσω.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα Κύπριο να τα καταφέρει στο big apple;
Να υποθέσω ότι μιλάμε πάντα για τον καλλιτεχνικό χώρο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ξεκινάς με προϋποθέσεις φύσεως καζίνο: οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, ιδιαίτερα αν είσαι Κύπριος. Δεν έχεις οικογενειακή στήριξη, δεν έχεις κυβερνητική στήριξη και ξέχασε την Ευρώπη! Η ταλαιπωρία μόνο για να πάρεις άδεια εργασίας, αποτελεί από μόνη της άθλο που θα σε δοκιμάσει μέχρι σημείο βρασμού. Και μετά η εξεύρεση εκπροσώπησης (agent/manager) για να πηγαίνεις σε ακροάσεις.
Η κυπριακή προφορά δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό στοιχείο, αλλά από την στιγμή που δεν έχεις και την ευελιξία να μιλήσεις με αμερικάνικη προφορά, τότε αυτόματα βάζεις τον εαυτό σου σε μια ακόμα πιο συγκεκριμένη και περιορισμένη κατηγορία.
Αν έρθεις Αμερική αμέσως μετά το σχολείο ή το στρατό, τότε τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, επειδή μπαίνεις αμέσως στο πνεύμα και στους ρυθμούς της Νέας Υόρκης, και εγκλιματίζεσαι πιο φυσικά. Αν δουλέψεις πρώτα για κάποια χρόνια στην Κύπρο σαν ηθοποιός, και συνηθίσεις με τους κυπριακούς τρόπους και τις κυπριακές μεθόδους εκτέλεσης εργασίας, αλλά και το κυπριακό lifestyle γενικότερα, και μετά έρθεις στη Νέα Υόρκη με την εντύπωση ότι η πείρα σου στην Κύπρο θα σε προωθήσει ευκολότερα, τότε η προσγείωση θα είναι πολύ ανώμαλη. Οι διαδικασίες των ακροάσεων (auditioning) και της δικτύωσης στην Νέα Υόρκη είναι τόσο απρόσωπες, ψυχρές, χρονοβόρες και ψυχοφθόρες, καθώς επίσης και ο «ηλεκτρισμένος» ρυθμός της καθημερινότητας τείνει να εξουθενώνει. Και όταν έρχεσαι από μια άλλη διαφορετική πιο «χαλαρή» κουλτούρα, η σκέψη και μόνο της θάλασσας, των φίλων σου, ή απλά της γειτονιάς σου, είναι ικανή να σε γονατίσει.
Ποιες δουλειές έχεις κάνει μέχρι στιγμής;
Νομίζω θα ήτανε καλύτερα να σας παραπέμψω στην ιστοσελίδα μου, www.alexmalaos.com. Γενικά έχω κάνει διαφημίσεις που προβάλλονται στην Αμερική (national commercials), διαφημίσεις για το διαδίκτυο (web commercials), ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους (shorts and features), διαδικτυακές σειρές (web series) και εκφωνήσεις (voice overs). Επίσης ελληνόφωνα και αγγλόφωνα θεατρικά έργα (σαν ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης) καθώς επίσης και standup comedy.
“If I can make it here, I can make it anywhere, that’s what they say” νιώθεις ότι ισχύει αυτό;
To “anywhere” ακούγεται πολύ definite και αποκλειστικό, και δεν θέλω να βάλω το χέρι μου στη φωτιά, δίχως να έχω επιδιώξει την συγκεκριμένη επιτυχία και σε άλλες μεγαλουπόλεις! Αλλά η δήλωση σίγουρα έχει πολλή βάση και δεν αποτελεί μεγάλη υπερβολή. Let’s just say, “If I can make it here, then I don’t want to hear you complaining about how impossible some things are.”
Η Κύπρος ή η Ελλάδα είναι μέσα στα σχέδια σου; Παρακολουθείς τα κινηματογραφικά
και τηλεοπτικά δρώμενα σε Ελλάδα και Κύπρο; H Ευρώπη γενικότερα (πχ Λονδίνο) θα σε ενδιέφερε για καριέρα;
Προς το παρόν όχι. Είμαι τόσο απορροφημένος με τα Αμερικάνικα δρώμενα που ποτέ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τα δρώμενα σε Κύπρο και Ελλάδα. Αν και όταν είμαι στην Κύπρο φροντίζω να πηγαίνω σε έστω μια θεατρική παράσταση ή εκδήλωση, αλλά ποτέ δεν το έψαξα περαιτέρω. Η Ευρώπη θα με ενδιέφερε για καριέρα σε κάποια φάση, αλλά για τώρα προτεραιότητα μου είναι να παραμείνω στους στόχους μου που βρίσκονται σε Αμερικάνικη τροχιά.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να σπουδάσει και να κυνηγήσει το όνειρο της υποκριτικής;
Do it! Αρκεί να το θέλεις πραγματικά. Μερικές φορές επιδιώκουμε κάτι όχι κατ’ ανάγκην επειδή το θέλουμε πραγματικά, αλλά απλά επειδή μας αρέσει η ιδέα να το έχουμε, ή μας ελκύει η πρόκληση του άπιαστου στόχου, ή επειδή έχουμε κάτι να αποδείξουμε. Είναι κάτι που συναντάμε συχνά και στην επαγγελματική και στην προσωπική/συναισθηματική και στην υλιστική μας ζωή. Αλλά το μόνο άτομο που δεν μπορείς να ξεγελάσεις είναι ο εαυτός σου. Μην πολεμήσεις για κάτι το οποίο κατά βάθος νιώθεις ότι δεν αξίζει να πολεμήσεις. Είναι κρίμα και για σένα και για αυτούς που θα σε στηρίζουν. Αν είσαι σίγουρος για αυτή την καριέρα και όλα της τα παρελκόμενα (πολλά από τα οποία θα μάθεις στη διαδρομή), τότε μπες. Και μπες δυναμικά!
Εσύ νιώθεις πως έχεις πραγματοποιήσει τα όνειρα σου;
Όχι. Είπαμε, ονειρεύομαι με στάδια. Είμαι ευχαριστημένος ως εδώ που είμαι αλλά όχι ικανοποιημένος. Έχω Αμερικανοποιηθεί κάπως με αυτή την έννοια του always wanting more. Τώρα απλώς ξεκινάω, έκανα κάποια σημαντικά βήματα. Ακολουθούν επόμενα στάδια.
Το πιο όμορφο πράγμα που σε έχει μάθει η μαγική Νέα Υόρκη;
Το πώς από μια στιγμή στην άλλη, δυο άγνωστοι μπορούν να καταλήξουν να συζητάνε σαν δυο καλοί φίλοι, οπουδήποτε, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και φυλής.
Τέλος, ποιο είναι το δικό σου μότο ζωής;
Μισή ντροπή δική μου, μισή δική της/του/τους.
