Γράφει ο Κώστας Χριστοδουλίδης
(Ερευνητής σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ)
Οι αναλυτές μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στο Παρίσι, διατείνονται ότι ξημερώνει μια νέα 11η Σεπτεμβρίου. Ως επιβεβαίωση, την επομένη η Γαλλία βομβαρδίζει την πόλη Ράκα στη Συρία που θεωρείται έδρα του ΙΚ, ενώ η Βρετανία ανακοινώνει την πρόσληψη 2000 πρακτόρων στις Μυστικές της Υπηρεσίες.
Το πογκρόμ τρομο-υστερίας που πρόκειται να ακολουθήσει μετά τα γεγονότα στο Παρίσι, προβλέπεται να συρρικνώσει περαιτέρω τα δικαιώματα των πολιτών και να κλιμακώσει τα σύννεφα πολέμου. Εάν ακολουθηθεί το πρόταγμα συντηρητικών κύκλων που προσκαλούν τις ΗΠΑ για ολοκληρωτικές επεμβάσεις, βαθύτερες της Ουκρανίας και Συρίας, αναμένεται χάος. Ο Economist για παράδειγμα πριν συμβεί η τραγωδία στο Παρίσι και μετά την επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, καλούν τον πρόεδρο Ομπάμα να κηρύξει την Συρία σε αεροπορικό αποκλεισμό, το ίδιο μέτρο που είχαν επιβάλει ΗΠΑ και ΕΕ στην Λιβύη του Καντάφι, δηλαδή ανοικτό πόλεμο. Οι Ρεπουμπλικάνοι υπομνύουν ότι πρέπει να γίνει επίκληση το άρθρου 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ και να κλιμακωθεί ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι κύκλοι δεν ξεχωρίζουν τρομοκρατία και δημοκρατία. Ήδη ο πρόεδρος Ομπάμα με τις πρώτες του δηλώσεις στους G20, συνεχίζει να ταυτίζει την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους με την επέμβαση κατά του καθεστώτος στη Συρία. Επομένως, συνεχίζεται η ίδια πολιτική.
Μια τέτοια πορεία, δεν θα καταστείλει τις βασικές αιτίες του φαινομένου της οργανωμένης ή ατομικής εγκληματικής τρομοκρατίας. Η οποία είναι οξυνόμενο παράγωγο των βασικών αντιθέσεων που κυριαρχούν στον κόσμο. Όπως ακριβώς η καπιταλιστική κρίση, είναι παράγωγο του εκμεταλλευτικού συστήματος, εξυπηρετεί κάποιους, έτσι και τα χαλιφάτα του ιερού πολέμου και του φασισμού, σε Δύση και Ανατολή ελαύνονται από τις ίδιες αντιθέσεις. Εάν για παράδειγμα δεν τριχοτομείται ή δεν ήταν υπό κατοχή το Ιράκ, με αποτέλεσμα, ανάμεσα στα άλλα, το ΙΚ να κατάσχει από θέση ισχύος όλο τον σύγχρονο εξοπλισμό˙ εάν η Λιβύη δεν αποσαρθρωνόταν από τον «ιερό» δυτικό πόλεμο˙ εάν η Συρία δεν τοποθετείτο στον άξονα του κακού από τις ΗΠΑ και Βρετανία˙ εάν η ΕΕ, δεν επέτρεπε την κερδοφόρο εμπορεία πετρελαίου από την Αλ Νούσρα-Αλ Κάιντα στο κατεχόμενο μέρος της Συρίας και εάν δεν αξιοποιείτο ο νέο-οθωμανικός ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή, τα πράγματα δεν θα λάμβαναν την τροπή που έχουν σήμερα.
Ο ασκός του Αιόλου, έχει ανοίξει, ξανά και ξανά.
