Γράφουμε ποίηση στα χρόνια της κρίσης;
Futures: Poetry of the Greek Crisis. Τι γράφουν οι ποιητές στα χρόνια της κρίσης;
40 Έλληνες ποιητές, 80 ποιήματα κυκλοφορούν στην Αγγλία
Τι είναι το “Futures: Poetry of the Greek Crisis”; Δεν πρόκειται απλά για μια απλή ποιητική συλλογή, αλλά για ένα ζωντανό στιγμιότυπο της ελληνικής κρίσης, γεμάτο παλμό και ενέργεια. 40 ποιητές, 80 ποιήματα, μεταφρασμένα στα αγγλικά, μεταφέρουν την αίσθηση, το κλίμα και το καθεστώς μέσα στο οποίο δημιουργούν οι Έλληνες ποιητές.
Πρόκειται για μια νέα ποιητική ανθολογία που έρχεται να δώσει απαντήσεις στην κοινωνική και οικονομική καταστροφή που απειλεί να καταστρέψει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να καταγράψει τον παλμό της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα.
Ποίηση με πυγμή που θρηνεί την πτώση, καταδικάζει την απληστία και πυροδοτεί την αλλαγή για ένα μέλλον πιο βιώσιμο και ανθρώπινο μέσα από τον ποιητικό λόγο νέων Ελλήνων ποιητών, καθώς και ποιήματα δημιουργών με ελληνική καταγωγή που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό ή ξένων ποιητών με στενή, ιδιαίτερη σύνδεση με την Ελλάδα.
Η έκδοση με τίτλο “Futures: Poetry of the Greek Crisis” κυκλοφόρησε στην Αγγλία από τον εκδοτικό οίκο Penned in the Margins σε επιμέλεια και μετάφραση του Θοδωρή Χιώτη. Ποιητής και ο ίδιος και θεωρητικός της λογοτεχνίας, υποψήφιος διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, γεννημένος το 1977, ανήκει στην ίδια γενιά της οποίας καταγράφει τη δημιουργία.
Δυο ποιήματα από την συλλογή:
Κυριάκος Συφιλτζόγλου – Μεταναστευτικά πουλιά
πάσχει είπαν η χώρα
από αιμορραγική νόσο
αδύνατη άνοιξη
και πονοκέφαλος
-εξάνθημα η φιλοξενία
μια νύμφη του κακού καιρού
από τη Σενεγάλη
κοιμήθηκε στα Αντικύθηρα
είναι και ο ύπνος
μια άμυνα απέναντι στο δρόμο
το περιβάλλον
δεν είναι και τόσο φυσικό
ανώριμα θηλαστικά
ανώριμα θηλάζουν
τι κι αν είμαστε
οι καλύτεροι ξενιστές
το φταίξιμο
θα πέφτει πάντα
σ’ έναν
κοκκινο
λαίμη
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Από το βιβλίο Μία φορά κάθε τοπίο και ολότελα (Μελάνι 2015)
ΠΟΡΟΣ Ι
Παγιδευμένοι στο πριν και το μετά
ρίχνουμε κλεφτές ματιές στον καθρέφτη
το πρόσωπό μας εκεί σκληρό ήδη σημαδεμένο
Μπροστά ο δρόμος,
το άσπιλο πρόσωπο της νιότης.
Εδώ, μαζί, στο ίδιο σώμα.
Δεν έφυγε
δεν είναι δρόμος που παίρνεις,
ούτε κουβάρι που ξετυλίγεται μέχρι το τέλος
αλίμονο, όχι
Είναι κοχύλι που χτίζεται εσωτερικά
χωρίς να βλέπεις την έξοδο
χωρίς να βρίσκεις την κατεύθυνση
Μια άγνωστη πρόθεση
άσβεστη
Και το ταξίδι είναι ξήλωμα όχι προορισμός.
Ας ξηλώσουμε λοιπόν τις ραφές.
Η γιαγιά μου ξήλωνε
ένα ολόκληρο κουστούμι αντρικό
μέσα σε μια νύχτα
και το ξανάραβε από την αρχή
το μέσα έξω
Έτσι διπλασίαζε τη ζωή του
το μέσα έξω
Η διαδρομή είναι διπλής κατεύθυνσης
κάθε στιγμή
κάθε στιγμή πολλαπλή
και μπρος και πίσω
κι ακόμα, πολλές φορές η ίδια διαδρομή.
Δεν ήταν τέχνασμα. Μα δεξιοτεχνία.
Άλλωστε χωρίς τη γνώση ενός τεχνίτη όλα χάνονται διπλά.
Και σαν παρόν και σαν ανάμνηση.
Ας αναβλύζει ο καιρός
Η δοκιμασία είναι το πέρασμα
Να βρίσκεις τρόπο να περνάς ακόμα κι από μια κουμπότρυπα
Όχι να προχωράς αλλά να συμβαίνεις.
Πηγή:http://www.thetoc.gr/