Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Η λέξη ρατσισμός είναι από μόνη της… ρατσιστική.
Το τελευταίο διάστημα συνειδητοποίησα ότι το να “καλουπιάζεις” κάτι, ή να το χαρακτηρίζεις βάζοντας το σε κουτί, είναι το πρώτο ρατσιστικό βήμα. Το επόμενο είναι αυτό το κουτί να το σπρώξουμε μακριά μας, κάπου που να το βλέπουμε από… απόσταση.
Το να νομίζουμε ότι κάποια πλάσματα αξίζουν λιγότερο από εμάς, δημιουργεί διχόνοια, μεταξύ εμάς και του άλλου, όπως επίσης και μέσα μας.
Επίσης το να νομίζεις ότι αξίζεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, είναι μια ψευδαίσθηση μέσα στο μυαλό αυτού που το πιστεύει!
Για κάποια μητέρα το παιδί της είναι όλος ο κόσμος, άσχετο αν είναι άσπρο ή μαύρο, ή κουφό, ή παλαβό, ή ό,τι και αν θέλεις μέσα στην κακία σου να το χαρακτηρίσεις.
Ο ρατσισμός κάνει κακό στην κοινωνία, κακό στον πλανήτη μας, και προπαντός κακό σε εμάς τους ίδιους. Είναι ένα μεγάλο βάρος που κουβαλάμε, και μια ψευδαίσθηση: ότι είμαι καλύτερος από κάτι που αρνούμαι να καταλάβω.
Ο ρατσισμός δεν υπάρχει αν δεν τον δημιουργήσουμε μέσα μας.
Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι για να πάμε μπροστά πρέπει να ανοίξουμε τα μυαλά μας σαν αγκαλιές, για να χωρέσει μέσα η αγάπη στις καρδιές μας. Το ανοιχτό μυαλό είναι δεκτικό και ανεκτικό. Θέλει να καταλάβει, δεν σπρώχνει το κουτί μακριά μόλις το δει, έχει υπομονή και θέλει να προχωρήσει.
Think out of the box λοιπόν, αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
