Ο κύριος Στέφανος Παπαδόπουλος ασχολείται με το αγαπημένο του χόμπυ, τις μοτοσυκλέτες Vespa, εδώ και χρόνια. Το τελευταίο διάστημα έχει εκφράσει την επιθυμία για ίδρυση ενός μουσείου μοτοσυκλέτας Vespa στη Λάρνακα όπου διαμένει. Αν και ακόμη δεν βρήκε ανταπόκριση από τις αρχές της πόλης, εντούτοις το όραμα του παραμένει ακλόνητο. Στην πιο κάτω συζήτηση μιλήσαμε για τις μοτοσυκλέτες Vespa, αλλά και για το μουσείο που ονειρεύεται ο κύριος Στέφανος.
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ενδιαφέρει βεσποπαρέες κι όχι μόνο!
Της Γιώτας Δημητρίου
*Ευχαριστίες στην καφετέρια “Μαστίχα Καραμέλα” (Γεώργιου Γρίβα Διγενή 9, Λάρνακα) για την φιλοξενία.
Κύριε Στέφανε πώς ξεκίνησε η ασχολία σας με τις μοτοσυκλέτες Vespa;
Η ασχολία μου ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια όταν απέκτησα την πρώτη μου vespa. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε χόμπυ με αποτέλεσμα το 2008 να ιδρύσω το club “Vespa/Lambretta Λάρνακας”. Βεβαίως, clubs για την Vespa υπάρχουν και σε άλλες πόλης της Κύπρου και διατηρούμε εξαιρετική σχέση, συνεργασία, μεταξύ μας.
Οι μοτοσυκλέτες Vespa δεν είναι σαν τις άλλες μοτοσυκλέτες, είναι ιδιαίτερες, τουλάχιστον έτσι νιώθουμε όσοι ασχολούμαστε με αυτό το είδος μοτοσυκλέτας. ΗVespa είναι πολύ δημοφιλής μοτοσυκλέτα και κατασκευάζετε από την εταιρεία Piaggio που έχει έδρα την Ποντετέρα της Ιταλίας από το 1946. Έχει ένα δικό της συγκεκριμένο στυλ και είναι ξεχωριστή.
Να πούμε λίγα λόγια για το “Vespa/Lambretta Λάρνακας”;
Βεβαίως. Το club “Vespa/Lambretta Λάρνακας” είναι επίσημα εγγεγραμμένο στον Έφορο εταιρειών και καταχωρημένο στο παγκοσμίως γνωστό περιοδικό Scootering. Τα μέλη του club συναντίονται για βόλτες με τα μηχανάκια τους τα απογεύματα, τις νύκτες για κουβέντα, φαγητό και κάθε χρόνο έχουμε τον καθιερωμένο επίσημο χορό με μουσική και κληρώσεις δώρων. Μία φορά το μήνα έχουμε την καθιερωμένη μας βόλτα, πχ στα Λεύκαρα. Μια βόλτα εκτός πόλεως.
Το club μας επίσης επιδιώκει να λαμβάνει μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα στη Λάρνακα, αλλά και σε άλλες πόλεις.
Πώς μπορεί κάποιος να γίνει μέλος;
Συνήθως όταν πάει κάποιος να αγοράσει vespa τον ενημερώνουν για τα clubs που υπάρχουν σε καθε πόλη και αν επιθυμεί να εγγραφεί του δίνουν τα στοίχεια επικοινωνίας. Για το “Vespa/Lambretta Λάρνακας” μπορεί κάποιος να εγγραφεί επικοινωνόντας μαζί μου στο τηλέφωνο 99634627 ή με τον Σωτήρη στο 9628642. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε και τη σελίδα μας στο facebook όπου εκεί ανακοινώνουμε διάφορα νεα σχετικά με το club μας: Vespa Lambretta Larnaca (https://www.facebook.com/groups/FriendsofVespaLambrettaLarnaca/ )
Τι ηλικίες είναι τα μέλη σας;
Έχουμε από 20 ετών μέχρι 65. Α! Έχω ξεχάσει ένα Βρετανό, ο οποίος κατοικεί στην Ορόκλινη και είναι 74 ετών! (Γέλια). Άρα για να ακριβολογούμε, τα μέλη μας είναι από 20 μέχρι 74 ετών.
Κύριε Στέφανε, έχετε εκφράσει την επιθυμία για ίδρυση ενός μουσείου Vespa. Αληθεύει;
Ναι, αυτό είναι ένα δικό μου προσωπικό όραμα θα έλεγα. Έχω γύρω στις 30 Vespa τις οποίες έχω αναπαλαιώσει μόνος μου και θα ήθελα να τις έβλεπα σε μουσείο, εδώ στη πόλη μας τη Λάρνακα.
Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ θετικό για τη πόλη του Ζήνωνα! Πώς το έχουν δει οι αρχές της πόλης;
Δυστυχώς δεν έχω βρει θετική ανταπόκριση, έτσι αναγκάστηκα να ζητήσω από μια μουσειολόγο να με ενημερώσει για όλα τα αναγκαία διαβήματα που πρέπει να γίνουν για κάτι τέτοιο και θα δω πώς μπορεί να προχωρήσει και να υλοποιηθεί. Πιστεύω πως οι αρχές της πόλης θα έπρεπε να βοηθήσουν την προσπάθεια αυτή, αφού ένα τέτοιο μουσείο θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως πόλος έλξης τουριστών. Στη Λευκωσία υπάρχει ήδη ένα παρόμοιο μουσείο, είναι το “Μουσείο Ιστορικής Μοτοσυκλέτας” και βρίσκεται στη παλιά Λευκωσία. Eυελπιστώ πως και μέσα από τη συνέντευξη αυτή ίσως γεννηθεί κάποιο ενδιαφέρον και στήριξη από τις αρχές της πόλης για τη δημιουργία ενός “Μουσείου Βέσπα”.
Ή ίσως από ιδιώτες…
Γιατί όχι; Όποιος θέλει και μπορεί να βοηθήσει, έτσι ώστε να υλοποιηθεί το όραμα αυτό, είναι ευπρόσδεκτος.
—————————————————————————————————
Ιστορία της Βέσπα – Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο
Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Ιταλία κατεστραμμένη, τόσο σε υποδομές, όσο και στη βιομηχανία και στο οδικό δίκτυο. Η Piaggio κατάφερε να ξαναλειτουργήσει τις κατεστραμμένες μονάδες 
παραγωγής της που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς στην Ποντετέρα όπου αρχικά κατασκεύαζε μαχητικά αεροσκάφη. Η αγορά αυτοκινήτου δεν είχε κίνητρο να αναπτυχθεί στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, καθώς τόσο η οικονομία, όσο και το οδικό δίκτυο της Ιταλίας είχαν πληγεί ανεπανόρθωτα από τον πόλεμο. Ο Ενρίκο Πιάτζιο, γιος του ιδρυτή της Piaggio Ρινάλντο Πιάτζιο αποφασίζει να εγκαταλείψει την αεροναυπηγική και προσπαθεί να ξεκινήσει την παραγωγή ενός νέου, σύγχρονου και οικονομικού μεταφορικού μέσου για τις μάζες που εκείνη τη χρονική στιγμή είχε ανάγκη η Ιταλία. Ο Φερντινάντο Ινοτσέντι που ήταν πριν τον πόλεμο ήταν ιδιοκτήτης της βιομηχανίας κατασκευής σωλήνων που έφερε το όνομά του, ανέθεσε στον Κοραντίνο Ντ’Ασκάνιο, πρώην μηχανικό αεροναυπηγικής και πλέον υπάλληλο της Piaggio, την σχεδίαση ενός οχήματος για άνδρες και γυναίκες που να είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει και δεύτερο επιβάτη και να μην λερώνει τα ρούχα του οδηγού του. Ο Ντ’Ασκάνιο που μισούσε τις μοτοσυκλέτες σχεδίασε ένα εντελώς ξεχωριστό όχημα. Το νέο αυτό όχημα είχε προστατευτικό κάλυμμα και οι αλλαγές των ταχυτήτων ήταν στο χέρι, ενώ ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στον πίσω τροχό. Η μπροστινή “ασπίδα” κρατούσε τον αναβάτη καθαρό και στεγνό σε σύγκριση με τους αναβάτες των μέχρι τότε κλασικών μοτοσυκλετών. Το μπροστινό ψαλίδι μιμούνταν το σύστημα προσγείωσης των αεροσκαφών, επιτρέποντας την εύκολη αλλαγή της διεύθυνσης του οχήματος. Η εσωτερική μετάδοση κίνησης κατευθείαν στον τροχό, καταργούσε αυτόματα την αλυσίδα στον πίσω τροχό που συνδυαζόταν με βρωμιά, μυρωδιά λαδιού και αισθητική μιζέρια. Αυτή ήταν η βασική σχεδίαση του νέου μοντέλου και έτσι ο Ντ’Ασκάνιο πήγε τα σχέδια του στον Ενρίκο Πιάτζιο ο οποίος στη συνέχεια κατασκεύασε τη Βέσπα το 1946. Η γέννηση της πρώτης Βέσπα ήταν πλέον γεγονός.
Η γέννηση της Βέσπα
Το μεσημέρι της 23ης Απριλίου 1946 στο κεντρικό γραφείο εφευρέσεων και κατασκευών του Ιταλικού Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου στη Φλωρεντία, η Piaggio έλαβε την πατέντα για μια μοτοσυκλέτα σύμπλεγμα οργάνων και υλικών συνδυασμένα με ένα πλαίσιο που κάλυπτε όλα τα μηχανικά μέρη. 
Περιλαμβάνονταν το σχέδιο του προστατευτικού καλύμματος και που θα επέτρεπε να αναπτυχθούν καινούργια στοιχεία, έτσι ώστε να κυκλοφορήσουν πολύ γρήγορα στο άμεσο μέλλον νέα μοντέλα του οχήματος. Η μοτοσυκλέτα αυτή είχε στο πίσω μέρος ένα μαξιλαράκι για τον συνεπιβάτη, το οποίο μπορούσε να αντικατασταθεί προαιρετικά με ένα κουτί αποσκευών. Περιλάμβανε εμπρός “αλυσίδα” προστασίας (ποδιά) που αρχικά ήταν επίπεδη, στη συνέχεια όμως άλλαξε σε μια διπλή καμπυλωτή ποδιά έτσι ώστε στην εσωτερική μεριά της να δημιουργηθεί ντουλαπάκι όπως εκείνα των αυτοκινήτων. Το καπάκι για το ντεπόζιτο της βενζίνης ήταν κάτω από το κάθισμα κάτι που σήμαινε για τον οδηγό, λιγότερα έξοδα για μια τάπα ασφαλείας με κλειδαριά και την επιπλέον επεξεργασία που χρειάζονταν τα ντεπόζιτα των κοινών μοτοσυκλετών. Είχε άκαμπτη ανάρτηση πίσω και μικρή 8-ιντση ρόδα (200mm) που έδινε τη δυνατότητα, για μια συμπαγή σχεδίαση και πολύ χώρο για τα πόδια του οδηγού. Ο κινητήρας του ήταν τοποθετημένος στον πίσω τροχό, ήταν δίχρονος και 98 κυβικών εκατοστών. Ο δίχρονος κινητήρας 
λειτουργούσε με μίγμα λαδιού και βενζίνης που παρήγαγε έντονο καπνό ενώ παρήγαγε έναν χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με της σφήκας. Η πρώτη αυτή μοτοσυκλέτα είχε τον αριθμό MP5 και ονομάστηκε Paperino, που ήταν το όνομα του ήρωα της Ντίσνεϊ Ντόναλντ Ντακ στην Ιταλία και που δόθηκε από τους εργάτες της Piaggio, λόγω του παράξενου σχήματός του. Ο σχεδιασμός του δεν άρεσε στον Ενρίκο Πιάτζιο και ζήτησε από τον Ντ’Ασκάνιο να το ξανασχεδιάσει και το έκανε με πιο αεροδυναμική άποψη. Η δεύτερη μοτοσυκλέτα είχε τον αριθμό MP6 και όταν την παρουσίασαν στον Πιάτζιο και άκουσε τον ήχο του κινητήρα φώναξε “Sempra una vespa” (Ακούγεται σαν σφήκα) και έτσι αυτό το όνομα έμεινε για πάντα. Vespa (Βέσπα) στα ιταλικά σημαίνει σφήκα και υιοθετήθηκε ως το νέο όνομα αυτής της μοτοσυκλέτας, εξαιτίας του οξύ ήχου του κινητήρα και του σχήματός της. Το πίσω κομμάτι που ήταν σφαιρικό ενωνόταν με το μπροστινό με ένα στενό λαιμό και το τιμόνι φαινόταν σαν δύο κεραίες.
ΠΗΓΗ:el.wikipedia.org
