Ο Βουλευτής Λάρνακας, του ΑΚΕΛ, Γιώργος Γεωργίου επαναδιεκδικεί τη θέση του ως βουλευτής της πόλης του Ζήνωνα και το Skala Times αδράττει την ευκαιρία για μια συνέντευξη μαζί του, εφ’ όλης της ύλης. Το λιμάνι της Λάρνακας, το κυπριακό, τα ΜΜΕ είναι μερικά απ’ τα θέματα που συζητήσαμε. Ο κ. Γεωργίου τονίζει: “Η επαρχία της Λάρνακας αποτελεί μια βεβαρημένη, περιβαλλοντικά, περιοχή. Από την Ορμήδεια ως το Βασιλικό κατακλύζεται από εγκαταστάσεις που επιβαρύνουν το περιβάλλον και απειλούν την υγεία των ανθρώπων. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια, η κυβέρνηση σκότωσε το όραμα της πόλης για μια ενιαία ανάπτυξη Λιμανιού – Μαρίνας που θα προνοούσε τουριστική ανάπτυξη με παράλληλες και συμβατές εμπορικές χρήσεις. Με προχειρότητα, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και, ουσιαστικά, παράνομα, εγκατέστησε στο λιμάνι επικίνδυνες εγκαταστάσεις για υποστήριξη των εταιρειών ανόρυξης υδρογονανθράκων και επιπλέον μετέτρεψε τον Κρασσά σε βαριά βιομηχανική ζώνη. Εμείς δεν τασσόμαστε δογματικά ενάντια στην ανάπτυξη της πόλης και της επαρχίας της Λάρνακας. Θέτουμε, όμως, ως προτεραιότητά μας, παράλληλα με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών καθώς και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Αυτές τις ώρες καταβάλλεται μια πιεστική προσπάθεια, μέσα από κυβερνητικά τελεσίγραφα και με την ανοχή του Δημάρχου και μελών του Δημοτικού Συμβουλίου,να δοθεί παράταση στην παρουσία των εταιρειών στο λιμάνι. Αναμένουμε επιτέλους μια υπεύθυνη συμπεριφορά εκ μέρους της κυβέρνησης απέναντι στους πολίτες της Λάρνακας. Δεν είμαστε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας…Κι ούτε μπορεί να ξαναμετατραπεί η Λάρνακα σε Ιφιγένεια της Κύπρου”.
Skala Times
Κύριε Γεωργίου, τι σας ώθησε να επαναδιεκδικήσετε τη θέσης σας ως βουλευτής Λάρνακας με το ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις;
Γιατί ο δρόμος του αγώνα δεν έχει σταματημό. Ανήκω στη γενιά του πολέμου. Τα βιώματα είναι ολοζώντανα κι έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα τις ψυχές μας. Κι εκεί που πήγαν τα πράγματα να πάρουν μια, σχετικά, ήρεμη πορεία , έτσι νομίζαμε, τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων αναδιάταξαν τις προτεραιότητες του καθενός. Βιώνουμε ένα αδιόρατο(;) πόλεμο σε όλα τα επίπεδα. Η κοινωνία εξαθλιώνεται, κυριαρχεί η βαρβαρότητα των ΄΄αγορών΄΄, αναδεικνύονται τα ελλείματα της Ευρώπης, η δημοκρατία απειλείται, ο όλεθρος ευρίσκεται στη γειτονιά μας. Μπορείς με όλα αυτά να απέχεις; Οι ατομικές διαδρομές και ο ωχαδερφισμός δεν αποτελούν επιλογή για τον προοδευτικό άνθρωπο. Η Αριστερά απαντά παρών. Κι εμείς, με τις λιγοστές δυνάμεις μας, από δίπλα. Για να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια. Για να λάμψει η αλήθεια των πραγμάτων. Να αποκατασταθεί η τάξη στην κοινωνία και να αναχαιτιστεί η βαρβαρότητα. Να μείνει ζωντανή η ελπίδα. Αλλιώς, χαθήκαμε… Και δεν μας πρέπει.
Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα για τα οποία πρέπει να αγωνιστεί ένας βουλευτής Λάρνακας;
Για τα προβλήματα των απλών ανθρώπων. Και είναι τόσα πολλά. Κάποια προϋπήρχαν και άλλα οξύνθηκαν μέσα από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Η πολιτική της λιτότητας, που ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση, άγγιξε και τη Λάρνακα. Η ανεργία βρίσκεται στα ύψη και έργα αναπτυξιακά δεν υπάρχουν. Ο ΠτΔ, όταν επισκέφτηκε την πόλη τον περασμένο Ιούλιο, ανακοίνωσε έργα τελειωμένα ή άλλα που δεν αποδίδουν θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα “σκότωσε” την προοπτική της πόλης για τουριστική και εμπορική ανάπτυξη. Μας φόρτωσε τις λάσπες, τα χημικά και κάμποσες βαριές βιομηχανίες σε κατοικημένες περιοχές. Δουλειές, όμως, για τον κόσμο δεν είδαμε ακόμα. Ελάχιστα χρήματα δόθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη Λάρνακα. Τα πιο πολλά προέρχονται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Έργα υποδομής, όπως νέα σχολεία, δρόμοι, αντιπλημμυρικά έργα παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, με μόνιμη επωδό “δεν έχει λεφτά”. Εμείς, ως ΑΚΕΛ, εντός και εκτός βουλής, αναδείξαμε και αγωνιστήκαμε για την επίλυση πολλών προβλημάτων, ατομικών και συλλογικών: ενίσχυση των συμβατών εμπορικών αναπτύξεων στο λιμάνι Λάρνακας, δρόμος Μαζωτού – Κιτίου, δρόμος Λάρνακας – Δεκέλειας, απομάκρυνση των Πετρελαιοδεξαμενών, ανέγερση νέας σχολής στη θέση της Τεχνικής του Αγίου Λαζάρου, διατήρηση, ως σχολικού, του χώρου του Διανελλείου Γυμνασίου, ενίσχυση των σχολείων για παιδιά με ειδικές ανάγκες, εγκατάσταση κυμματοθραυστών στο μέτωπο Περβολιών- Κιτίου κ.ά. Θα συνεχίσουμε, αμείωτα, την προσπάθεια για ανάδειξη και επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν τους ανθρώπους της Λάρνακας.
Όταν είχατε πρωτοεκλεγεί το 2011 βουλευτής, εργαζόσασταν ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, όπου κατείχατε τη θέση του βοηθού Διευθυντή. Ήταν λειτούργημα το επάγγελμα του καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης;
Η θέση του βουλευτή κύριε Γεωργίου δεν θα έπρεπε να ήταν κι αυτή λειτούργημα;
Μα και οι δύο θέσεις αποτελούν λειτούργημα. Προϋποθέτουν ανυπόκριτο πάθος γιαυτό που κάνεις χωρίς να περιμένεις υλικά ανταλλάγματα. Μόνη ανταμοιβή η ηθική ικανοποίηση ότι επιτέλεσες το καθήκον σου με ήθος και ανιδιοτέλεια. Να συναντάς τον μαθητή σου μετά από χρόνια και να εισπράττεις σεβασμό και ευχαρίστηση γιατί του μεταλαμπάδευσες αξίες και γνώσεις. Και τον ψηφοφόρο να σε τιμά γιατί όσο κατείχες το θεσμικό αξίωμα ήσουν ταπεινός και υπεύθυνος. Δεν περιγράφω μια ιδεώδη κατάσταση. Έτσι πρέπει να λειτουργούμε… Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα η θέση του βουλευτή, όχι αδικαιολόγητα, έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα στα συνείδηση των πολιτών. Κατά συρροή ασύμβατες έως και παράνομες συμπεριφορές μελών του Κοινοβουλίου, έχουν καταρρακώσει τον θεσμό. Είναι, βεβαίως, και η μηδενιστικά αποδιδόμενη, συλλογική ευθύνη “όλοι το ίδιο είσαστε”, που επιτείνει την κατάσταση. Θέλει πολύ αγώνα και τεράστια προσπάθεια εκ μέρους των βουλευτών για να ξανακερδίσουμε το στοίχημα: να μας εμπιστευτούν οι πολίτες και να ενεργοποιηθούν στα πολιτικά πράγματα. Με την καταλυτική δύναμη της ψήφου τους, μπορούν να συμβάλουν στην εκλογή νέων, άφθαρτων, έντιμων πολιτικών, που θα βιώνουν το αξίωμα ως λειτούργημα, ως πράξη ευθύνης.
Είστε μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών, της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας και
της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος. Το περιβάλλον στη Λάρνακα, κινδυνεύει έντονα τα τελευταία χρόνια. Από την μια η βιομηχανοποίηση του λιμανιού της πόλης και από την άλλη τα επικίνδυνα εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας στην περιοχή Αραδίππου. Ποια η θέση του κόμματος σας και ποια η θέση και άποψη σας για τα όσα διαδραματίζονται στη Λάρνακα τα τελευταία δυο-τρία χρόνια όσον αφορά στο ζήτημα αυτό;
Η επαρχία της Λάρνακας αποτελεί μια βεβαρημένη, περιβαλλοντικά, περιοχή. Από την Ορμήδεια ως το Βασιλικό κατακλύζεται από εγκαταστάσεις που επιβαρύνουν το περιβάλλον και απειλούν την υγεία των ανθρώπων. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια, η κυβέρνηση σκότωσε το όραμα της πόλης για μια ενιαία ανάπτυξη Λιμανιού – Μαρίνας που θα προνοούσε τουριστική ανάπτυξη με παράλληλες και συμβατές εμπορικές χρήσεις. Με προχειρότητα, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και, ουσιαστικά, παράνομα, εγκατέστησε στο λιμάνι επικίνδυνες εγκαταστάσεις για υποστήριξη των εταιρειών ανόρυξης υδρογονανθράκων και επιπλέον μετέτρεψε τον Κρασσά σε βαριά βιομηχανική ζώνη. Εμείς δεν τασσόμαστε δογματικά ενάντια στην ανάπτυξη της πόλης και της επαρχίας της Λάρνακας. Θέτουμε, όμως, ως προτεραιότητά μας, παράλληλα με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών καθώς και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Αυτές τις ώρες καταβάλλεται μια πιεστική προσπάθεια, μέσα από κυβερνητικά τελεσίγραφα και με την ανοχή του Δημάρχου και μελών του Δημοτικού Συμβουλίου,να δοθεί παράταση στην παρουσία των εταιρειών στο λιμάνι. Αναμένουμε επιτέλους μια υπεύθυνη συμπεριφορά εκ μέρους της κυβέρνησης απέναντι στους πολίτες της Λάρνακας. Δεν είμαστε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας…Κι ούτε μπορεί να ξαναμετατραπεί η Λάρνακα σε Ιφιγένεια της Κύπρου.
Αλήθεια, η ιστορική αλλαγή της πόλης του Ζήνωνα από τουριστική σε βιομηχανική, κάτι που θα θέσει σε κίνδυνο την υγεία και ασφάλεια των κατοίκων, ποιους θα εξυπηρετήσει τελικά κύριε Γεωργίου;
Τα συμφέροντα των ίδιων των πολυεθνικών εταιρειών και των γνωστών λίγων. Με ένα ορθό στρατηγικό σχεδιασμό και με την κατάλληλη χωροθέτηση των διάφορων εγκαταστάσεων, θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν οι συμπολίτες μας και η επαρχία συνολικά και η Κύπρος ευρύτερα. Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ αποτελεί ευλογία, δεν μπορεί, όμως, να μετατρέπεται για ένα κομμάτι του λαού μας σε κατάρα. Οι εταιρείες ήρθαν για να εξυπηρετήσουν την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Θα κάτσουν εδώ για πολλές δεκαετίες. Τι γυρεύουν δίπλα από κατοικημένες περιοχές; Άστε που οι θέσεις εργασίας που προσφέρουν είναι ελάχιστες, δυσανάλογα λίγες σε σχέση με τη ζημιά που προκαλούν. Επιπλέον, ας σκεφτεί κάποιος την ανάπτυξη που θα είχε η πόλη και η επαρχία αν η κυβέρνηση δεν ακύρωνε την ομόθυμη, μέχρι κάποια στιγμή, επιθυμία όλων των Λαρνακέων για τουριστική ανάπτυξη του ενιαίου παραλιακού μετώπου… Διότι, μεσοστρατίς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άνοιξε… τα μάτια του Δημάρχου και άλλων, που τώρα φυγομαχούν.
Διατελέσατε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΡΙΚ . Ποια η γνώμη σας γενικότερα για το ρόλο των ΜΜΕ στις κρίσιμες κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά εποχές που διανύει η Κύπρος;
Ακόμα και αυτό το ΡΙΚ έχει “αλλάξει” στις μέρες μας. Συχνά χάνει το ρόλο του ως δημόσια ραδιοτηλεόραση και μετατρέπεται σε κυβερνητικό κανάλι αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία. Καθόλου τυχαία, έχει εξαφανίσει τις πολιτικές εκπομπές, μέσα από τις οποίες θα μπορούσε να αναδεικτούν όλα όσα ταλανίζουν τον τόπο. Έχουμε εκφράσει σφοδρές και τεκμηριωμένες καταγγελίες για όλα αυτά. Τα ίδια, βέβαια, ισχύουν και για τα ιδιωτικά κανάλια. Γιαυτό το λόγο, συζητείται τώρα μια κρίσιμη πρόταση νόμου στην αρμόδια επιτροπή της βουλής που θα βάζει σε τάξη κάποια πράγματα. Οι συχνότητες αποτελούν εθνικό πλούτο και πρέπει να τυγχάνουν μιας υπεύθυνης διαχείρισης, με σεβασμό απέναντι στους πολίτες και την κοινωνία. Δυστυχώς, χωρίς να μηδενίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ, έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να επιτελούν ορθά το ρόλο τους: να ενημερώνουν αντικειμενικά, να γαλουχούν, να αφυπνίζουν, να πληροφορούν με πλουραλιστικό τρόπο. Δεν τους αρμόζει ο ρόλος του Δούρειου ίππου που θολώνει το πνεύμα και αλώνει τις ψυχές των ανθρώπων.
Ακούμε συχνά πολίτες να λένε “όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο” και να απέχουν από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Τι απαντάτε σε αυτούς τους πολίτες;
Είναι αλήθεια πως η πίκρα και η απογοήτευση απ΄όσα επικρατούν, ευνοούν αυτή την προσέγγιση. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που στον τόπο μας εμφανίστηκε με τη μεγάλη τραπεζική κλοπή, ακύρωσε όνειρα και προσδοκίες και οδήγησε σε μια πρωτόγνωρη κοινωνική εξαθλίωση. Το κούρεμα και το Μνημόνιο που υπέγραψε ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, το δικό τους Μανιφέστο όπως το ονόμασαν, ουσιαστικά κοινωνικοποίησε τις ζημιές των τραπεζιτών και επέβαλε δυσβάστακτο, δυσανάλογα, βάρος πάνω στα φτωχά και μεσαία στρώματα. Η πολιτική της λιτότητας δημιουργεί μια κοινωνική βαρβαρότητα. Οι κλέφτες έμειναν ατιμώρητοι. Αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, φαινόμενα διαπλοκής, που φτάνουν ως το Προεδρικό , σκάνδαλα κορυφαίων αξιωματούχων που ανέλαβαν ως “άριστοι”… Ένα καθολικό κλίμα σήψης και διαφθοράς. Το “όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο” βολεύει τους ενόχους. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Ο καθένας έχει την ιστορία του σ΄αυτό τον τόπο. Και η ιστορία της Αριστεράς δεν διανθίζεται με τέτοια φαινόμενα. Αλλού είναι που εμφιλοχωρούν. Μια χούφτα οικογένειες, από το ΄60 ως σήμερα, κατέχουν όλα τα κρίσιμα πόστα και λυμαίνονται τον τόπο. Είναι γνωστοί… Ας τους ψάξει ο καθένας, πριν πάει στην κάλπη. Και, ας σκεφτεί πως συμπεριφέρονται και ενεργούν τα κόμματα εντός της βουλής. Ως ΑΚΕΛ, καταψηφίσαμε ή βελτιώσαμε όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια που ενίσχυαν τον πλούτο και φτωχοποιούσαν τον κυπριακό λαό. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο… Οι ευχαριστίες του Αβέρωφ Νεοφύτου προς το ΔΗΚΟ για την ΄΄υπεύθυνη΄΄ στάση του στη βουλή μαρτυρά την αλήθεια των πραγμάτων. Η Αριστερά, με τα όποια λάθη, παραλείψεις και αδυναμίες της, αποτελεί τη μοναδική, συνεπή φιλολαϊκή δύναμη ανάσχεσης των θανατηφόρων για την κοινωνία, τροϊκανικών επιλογών της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Είναι και τούτο: δεν έχουν τελειώσει τα κακά μας. Μας φυλάνε για μετά τις εκλογές τις ιδιωτικοποιήσεις και τις εκποιήσεις. Αυτά να σκεφτεί ο κόσμος. Η ψήφος στο ΑΚΕΛ θα πιάσει τόπο, αυτό είναι σίγουρο…
Η λύση του Κυπριακού πλησιάζει κύριε Γεωργίου;
Δημιουργούνται καλές προϋποθέσεις. Παρά τις αρχικές του παλινδρομήσεις, ο κ. Αναστασιάδης υιοθέτησε κάποιες από τις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ και σε συνδυασμό με την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία των τουρκοκυπρίων, εδόθηκε ώθηση στις συνομιλίες. Είναι και η Τουρκία, που αποτυγχάνοντας πλήρως στην εξωτερική της πολιτική, όπως αυτή μορφοποιήθηκε με το λεγόμενο δόγμα Νταβούτογλου, αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον της για μια ευρωπαϊκή προοπτική αλλά και ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στα ενεργειακά πράγματα στη Μέση Ανατολή. Εσχάτως, βλέπουμε να διαφοροποιεί, προς το παρόν θεωρητικά, τη στάση της και να ΄΄κουβεντιάζει΄΄ κάποια ζητήματα ταμπού, όπως οι εγγυήσεις, η ασφάλεια, το εδαφικό.
Επίσης, το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον, με την εμπλοκή στην περιοχή της Ρωσίας και των ΗΠΑ, καθώς και η δηλωμένη πρόθεση της Ε.Ε να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία, δημιουργεί ένα ευνοϊκό κλίμα για επίλυση του Κυπριακού. Ίσως, λοιπόν, να είμαστε κοντά. Μπορεί και πολύ μακριά. Πολλά εξαρτώνται από τη στάση της Τουρκίας. Εμείς, παραμένοντας συνεπείς με τις διαχρονικές μας θέσεις για τα χαρακτηριστικά της επιδιωκόμενης λύσης, στηρίζουμε τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, χωρίς να δίνουμε ανυπόγραφη επιταγή στον Νίκο Αναστασιάδη. Ούτε και στους ξένους. Διατηρούμε αλώβητες τις κόκκινες γραμμές μας για ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις, λύση του Κυπριακού. Αλλιώς, λύση δεν έρχεται…
Τέλος, είναι γνωστό ότι τρέφετε ιδιαίτερη αγάπη για την ποίηση….Ποιοι στίχοι θα λέγατε ότι σας εκφράζουν αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε;
Ο πιο δυνατός στίχος στις μέρες μας είναι ο μικρός Αϊλάν, ριγμένος στα παράλια της Τουρκίας. Η τραγικότητα και η παράκρουση του δυτικού πολιτισμού και του σύγχρονου ανθρώπου σε μια εικόνα. Μια θάλασσα, το Αιγαίο, που γέννησε σπουδαίους πολιτισμούς, γιομάτη νεκρούς. Οι νεκροί ποιητές εξανίστανται κι ανασταίνονται. Ο Σεφέρης “ξαναδιαβάζει” απ΄την Ελένη του :
“Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας, στα σαγόνια της γης
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη
για ένα πουκάμισο αδειανό…”
Κι από απέναντι, το αντιφώνισμα του ευαίσθητου Ναζίμ Χικμέτ:
“Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα,
το πιο όμορφο παιδί
δεν γεννήθηκε ακόμα…”
Έχουμε δρόμο πολύ ώσπου να γεννηθούν όμορφα παιδιά…
