Της Γιώτας Δημητρίου
Σήμερα, 15 Φεβρουαρίου, ο Πρωταράς έμοιαζε σαν “πόλη φάντασμα”, ή καλύτερα σαν “ωραία κοιμωμένη”. Μια ωραία κοιμωμένη που περιμένει εκείνο τον έξυπνο πρίγκιπα (μην πάει ο νους σας στον Νικόλα του Δήκο, please) που θα ανακαλύψει την “μυστική συνταγή” η οποία θα καταφέρει να κρατήσει τον Πρωταρά περισσότερο από έξι μήνες ξύπνιο. Να κρατήσει το παραλιακό αυτό στολίδι ζωντανό για περισσότερο απ’ όσο κρατάει η καλοκαιρινή σεζόν…..Ίσως, έστω, 8-9 μήνες.
Αν η Κύπρος έχει ένα ατού διαφορετικό από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αυτό είναι οι θάλασσες και ο καιρός της (“εδώ έχει πάντα ήλιο” που λέει και το άσμα).
Αν υπάρχει ένας τομέας που δεν επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση, αυτός είναι ο ξενοδοχειακός τομέας.
Ο Υπουργός, κ. Λακκοτρύπης, στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του Παγκύπριου Συνδέσμου Διευθυντών Ξενοδοχείων (ΠΑΣΥΔΙΞΕ) είχε τονίσει ότι μέχρι το Νοέμβριο του 2015 καταγράφηκε σημαντική αύξηση στις αφίξεις τουριστών της τάξης του 8,2%, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2014 και ότι ο τουριστικός τομέας σήμερα σημειώνει αξιόλογες επιδόσεις, οι οποίες ενδείκνυται να συνυπολογισθούν στα θετικά οικονομικά στοιχεία που αναμένονται για το σύνολο της κυπριακής οικονομίας εντός του 2016.
Παρόλα αυτά, κανείς δεν πήρε το “μήνυμα”, ότι δηλαδή οφείλουμε να αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε τις θάλασσες και τον καιρό για να προσελκύουμε περισσότερους τουρίστες, ακόμα και την χειμερινή περίοδο.
Αντί αυτού ετοιμαζόμαστε να μετατρέψουμε τουριστικές περιοχές σε ενεργειακές, (αντί να τοποθετήσουμε τις εγκαταστάσεις αυτές για το ΦΑ στον Βασιλικό και να αφήσουμε ήσυχες τις όμορφες παραλίες και θάλασσες).
Αντί να δουλεύουμε με τέτοιο τρόπο ώστε τα πανέμορφα μέρη μας να γίνουν πόλος έλξης για περισσότερο από 6 μήνες τον χρόνο, αγωνιζόμαστε με προχειρότητες, ιδιοτέλειες και άλλες κυπριακές νοοτροπίες να πνίξουμε επιπόλαια όσα μπορούν να αποτελέσουν δημόσιο όφελος.
Σαν αδαείς ιθαγενείς που δεν γνωρίζουν τι έστι πολιτισμός, ξεπουλάμε τα πάντα (και τις ζωές των ανθρώπων) στο πρώτο γιουσουρούμ που αποφασίζουν “κάποια αφεντικά”, δολοφονούμε το περιβάλλον σαν αγροίκοι ξεχνώντας πως η φύση μέσα στον κύκλο της τελειότητας που λειτουργεί, παίρνει εκδίκηση κάθε φορά που η ανθρώπινη απληστία την λαβώνει.
Ο Πρωταράς, η Λάρνακα, ο Ακάμας, είναι κομμάτια ενός παζλ που θα έπρεπε να μας αφορά όλους και να
αγναντεύαμε μαζί την ομορφιά της φύσης και το δημόσιο καλό, με τα ίδια μάτια.
Μα όπως συμβαίνει πάντα, η απληστία γυρίζει το βλέμμα κάποιων αλλού. Τους αποπροσανατολίζει!
Ωστόσο, θα υπάρχουν οι ρομαντικοί, οι αγωνιστές, οι επαναστάτες, οι αλτρουιστές, οι αισιόδοξοι, οι ακτιβιστές βρε αδελφέ, που δεν θα ξεκολλούν το βλέμμα από την ομορφιά της φύσης και το δημόσιο καλό.
Θα είναι το φλαούτο και το άστρο που θα συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα.
“Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα”
(Τάσος Λειβαδίτης)
Υ.Γ Αφιερωμένο σε αυτούς που αγωνίζονται για το κοινό καλό, για το περιβάλλον, για ένα καλύτερο αύριο.
