ΜΑΡΙΑ ΜΑΣΟΥΡΑ Τα ταξίδια στον κόσμο και τις γεύσεις

February 17, 2016

«Ήθελα πάντα “ένα χώρο” να γράφω για τα ταξίδια μου, τα ποτά και τα φαγητά που δοκίμαζα, τον κόσμο που γνώριζα και να βάζω τις φωτογραφίες μου», λέει η γνωστή δημοσιογράφος Μαρία Μασούρα, όταν την ρωτώ για το λόγο που δημιούργησε το αγαπημένο μας site “The Wander Notes”. Η ιστοσελίδα της καταφέρνει να μας μεταφέρει σε πανέμορφα μέρη και μας δίνει “tips” για ποτό και φαγητό (www.thewandernotes.com).
Εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τη Μαρία, η οποία λέει «Σε κάθε πόλη ή χώρα ψάχνω εικόνες και στιγμές που θα μου “κόψουν την ανάσα”. Στη Μαδρίτη αυτό το ένιωσα όταν βρέθηκα μπροστά από την Guernica του Picasso, Museo Prado. Στη Βαρκελώνη, όταν δοκίμασα ένα απίθανο πιάτο με βοδινό και, αν θες το πιστεύεις, δάκρυσα! Στην Κωνσταντινούπολη όταν μπήκα στην Αγία Σοφία και ήταν συγκλονιστική η ενέργεια της. Στην Νέα Υόρκη, καθώς περπατούσαμε στο Brooklyn Bridge, τη στιγμή που γύρισα και είδα το Μανχάταν την ώρα που έπεφτε ο ήλιος. Στην Ινδία, όταν αντίκρυσα μπροστά μου το Hawa Mahal, το Παλάτι των Ανέμων, μια εικόνα που μέχρι εκείνη τη στιγμή έβλεπα μόνο σε φωτογραφίες. Στη Φολέγανδρο, όταν περπατούσα στα σοκάκια της και ένιωθα πως βρισκόμουν σε σκηνικό ελληνικής ταινίας των 60s. Στη Ζάκυνθο, όταν αντίκρυσα το Ναυάγιο και εκείνες τις συγκλονιστικές αποχρώσεις του γαλάζιου».

Της Γιώτας Δημητρίου
Φωτογραφίες: Μαρία Μασούρα

Μαρία, το ταξίδι σου στα κυπριακά ΜΜΕ και συγκεκριμένα σε γνωστά περιοδικά του τόπου, πώς ξεκίνησε;
Καταρχάς, πρέπει να σου πω ότι οι σπουδές μου είναι εντελώς άσχετες. Το πρώτο μου πτυχίο είναι English Language στο τμήμα Γλωσσολογίας του University of Lancaster και το Master μου είναι Arts Management στο City University του Λονδίνου. Στη δημοσιογραφία μπήκα εντελώς τυχαία. Άρχισα στο Madame Figaro, όταν πρωτοδημιουργήθηκε, ως υπεύθυνη ύλης και αργότερα ως βοηθός αρχισυντάκτης, έκανα συνεντεύξεις, συντόνιζα παραγωγές, είχα προσωπική μου στήλη ενώ στην CITY έκανα μια φανταστική στήλη για τις ζωές μεταναστών που ζούσαν στην Κύπρο. Μετά από δύο χρόνια, αποδέχτηκα την πρόταση του “Φιλελεύθερου” να εργαστώ στην αρχή για το “Όμικρον” όπου, εκτός από κείμενα έγραφα την στήλη για ταξίδι και την κριτική εστιατορίου. Ταυτόχρονα είχα προσωπική στήλη στο “Υστερόγραφο”. Μετά από ένα χρόνο, δημιουργήθηκε το “TASTE” και εκεί άρχισα να μπαίνω για τα καλά στον κόσμο της γαστρονομίας. Ένα χρόνο μετά, έγινα αρχισυντάκτριά του και παρέμεινα σε αυτή τη θέση μέχρι την αποχώρηση μου από τον όμιλο “Φιλελεύθερος”.

Πως αποφάσισες να αφήσεις μια σταθερή δουλειά σε περιόδους οικονομικής κρίσης και κατ’ επέκταση μεγάλης ανεργίας;
Ήταν πέρσι τον Φλεβάρη όταν ο παππούς μου, ο οποίος ήταν μοντέρνος, αυτοδημιούργητος και “νέος” αν και 80 ετών, πέθανε ξαφνικά. Έπαθα σοκ. Αν και όλη η οικογένεια συσπειρώθηκε (είμαστε πολύ δεμένοι) είχα ταρακουνηθεί πάρα πολύ. Στο μυαλό μου επίσης κυκλοφορούσε ήδη η σκέψη ότι δεν είμαι πλέον δημιουργική. Ότι ένας κύκλος είχε κλείσει.
Τον Μάη, προέκυψαν δυο επαγγελματικά ταξίδια. Στη Θεσσαλονίκη και μετά αμέσως στο Λονδίνο. Τότε σκέφτηκα “οκ, όταν πάω στο Λονδίνο θα συνειδητοποιήσω τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου…”
Σημείωσε ότι στο αεροπλάνο έτυχε να δω το “Eat Pray Love” (χαμογελά). Πήγα Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Οινοποιείο του Μπουτάρη στη Νάουσα, πέρασα καταπληκτικά, ήπια υπέροχα κρασιά, ήρθα Κύπρο μεσάνυχτα και σε λίγες ώρες πετούσα για Λονδίνο.
Στο Λονδίνο έμενα στην Tonia Buxton η οποία είναι πολύ καλή μου φίλη. Όταν της ανακοίνωσα ότι σκέφτομαι να παραιτηθώ απ’ τη δουλειά μου μου είπε “μα είσαι τρελή;” Όταν της εξήγησα και άκουσε πόση ανάγκη είχα να βρω ξανά την δημιουργικότητα μου, τότε κατάλαβε και μου είπε “οκ κάνε το”.
Την επόμενη μέρα, συναντήθηκα με την κολλητή μου απ’ το Πανεπιστήμιο. Η ίδια αντίδραση κι εκεί, “μα είσαι τρελή;” Μέσα στο λεωφορείο στο δρόμο προς το Broadway Market, της εξήγησα πως ακριβώς το σκεφτόμουν και τότε μου είπε “να το κάνεις! Να το κάνεις!” Σκέφτηκα “Εντάξει, έχω δυο “οκ” από ανθρώπους δικούς μου που για μένα μετρά η άποψη τους”.
Καθώς ξαπλώναμε στο γκαζόν του London Fields και χαλαρώναμε με μπύρες, το μάτι μου έπιασε ένα τεράστιο δέντρο που έμοιαζε με το δέντρο της ζωής (Tree of life). Νομίζω ήταν τότε που άρχισα να βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά.

Δηλαδή;
Με περισσότερο χρώμα! Την επόμενη μέρα, συναντήθηκα στο Soho με την βαφτιστήρα μου την οποία λατρεύω και αγαπώ πολύ και σπουδάζει στην Αγγλία. Αρχίσαμε να βολτάρουμε, να αλωνίζουμε τα cocktail bar που ήθελα και επισκεφτώ. Καθώς καθόμασταν στο Bar Termini, σε αυτό εδώ το ποτό που βλέπεις στο κινητό μου, (ένα συγκλονιστικό Marsala Martini) μου είπε “πιστεύω σε σένα, σε αγαπώ, προχώρα σε αυτό που θες να κάνεις!”
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιδέα να δυναμώνει μέσα μου.
Επέστρεψα στην Κύπρο. Η οικογένεια και οι φίλοι μου με στήριζαν ήδη σε αυτό τον κύκλο που ετοιμαζόμουν να κλείσω για να ξεκινήσω κάτι άλλο. Ήξεραν ότι δεν ήμουν ευτυχισμένη και ότι έπρεπε να ακολουθήσω αυτό που πίστευα ότι θα ήταν το καλύτερο για μένα.
Επέστρεψα λοιπόν απ’ το Λονδίνο την Πέμπτη και Δευτέρα πρωί υπέβαλα την παραίτηση μου. Όταν με ρώτησε ο Διευθυντής το γιατί του εξήγησα ότι θέλω να κάνω κάποια καινούρια πράγματα.

Αυτά τα καινούρια πράγματα ήταν το site “The Wander Notes”;
Ήταν και το site το οποίο είχα ήδη δημιουργήσει, αλλά και κάποια άλλα project που είχα στο μυαλό μου και ήθελα πολύ να τα αρχίσω. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν είχα καμιά σίγουρη δουλειά υπόψη μου…

Μεγάλο ρίσκο…
Ναι! Αλλά ήμουν έτοιμη να το πάρω. Και ενώ ετοιμαζόμουν να ξεκουραστώ για λίγο καιρό, ήρθε μια πρόταση μέσω της εταιρείας “Αction Creative Communications” από τους DK Eyewitness Travel Guides, οι οποίοι ανήκουν στον αγγλικό εκδοτικό οίκο Penguin, να ανανεώσω τον ταξιδιωτικό οδηγό για την Κύπρο για το 2016. Για δυο μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο ασχολήθηκα με αυτό. Ήμουν freelancer αλλά χωρίς ελεύθερο χρόνο! Μόλις τελείωσε το project αυτό και ετοιμαζόμουν να ξεκουραστώ άρχισαν να έρχονται προτάσεις για καινούρια πράγματα, για συνεργασίες, για consulting. Μέσα στον Σεπτέμβρη η “Action Creative Communications” μου έκανε την πρόταση, να σχεδιάσω, να βρω ομάδα και να αναλάβω την αρχισυνταξία του περιοδικού “Kitchen by Akis Petretzikis” που θα εξέδιδε εκ μέρους των Υπεραγορών ΑΛΦΑΜΕΓΑ.

Ναι, να πούμε λίγα λόγια γι’ αυτό.
Το σκεπτικό της δημιουργίας ήταν ένα μηνιαίο περιοδικό, με επίκεντρο συνταγές από τον Άκη Πετρετζίκη που θα ετοίμαζε ειδικά για γι’ αυτό και θα συμπληρωνόταν με ποικίλη ύλη που θα είχε να κάνει με το φαγητό, το ποτό, τα ταξίδι εντός και εκτός Κύπρου. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που θέλω να τονίσω είναι πως τα καθαρά έσοδα του περιοδικού δίνονται σε ένα φιλανθρωπικό σκοπό που επιλέγουμε κάθε μήνα.Το περιοδικό πωλείται αποκλειστικά σε όλες τις Υπεραγορές ΑΛΦΑΜΕΓΑ παγκυπρίως στην τιμή των 2 ευρώ.

Κάθε τεύχος έχει την δική του θεματική…
Ναι, αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το τεύχος αφιερωμένο στην σοκολάτα.

Τα έσοδα απ’ το πρώτο τεύχος που έχουν προσφερθεί;
Τα έσοδα για το πρώτο τεύχος ήταν δέκα χιλιάδες ευρώ και δόθηκαν σε Ίδρυμα στη Λάρνακα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ήταν πολύ συγκινητικό. Τα έσοδα για το δεύτερο τεύχος, επίσης δέκα χιλιάδες ευρώ, δόθηκαν στο “Hope for Children”. Το ότι εμπεριέχει φιλανθρωπικό χρώμα αυτή η δουλειά, είναι κάτι που με γεμίζει ιδιαίτερα….

Βέβαια, πέρα από αυτό ετοίμασες και κάτι δικό σου, ένα site, το “The Wander Notes” που για όσους σε γνωρίζουν είναι αντανάκλαση και της προσωπικότητας σου…. Εννοώ ταξίδια, καλό φαγητό και ποτό….
Ναι, το The Wander Notes ήταν κάτι που δημιούργησα τον Ιούλη 2014 αλλά δεν το είχα δουλέψει αρκετά διότι βρισκόμουν σε εκείνη την περίοδο που δεν ένιωθα δημιουργική. Τον τελευταίο όμως χρόνο άρχισα να του δίνω την ζωή που του αξίζει και πάει πολύ καλά.

Είναι γραμμένο στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Ναι, το γράφω εγώ στα ελληνικά και αν και σπούδασα αγγλική φιλολογία εντούτοις μου το μεταφράζει ο πατέρας μου ο οποίος είναι επίσης καθηγητής αγγλικής φιλοσοφίας και είναι κάτι που απολαμβάνει.

Γράφεις μόνο εσύ;
Ναι, αλλά αν κάποιος μπορεί και θέλει να γράψει για μια προσωπική εμπειρία του από ταξίδι και έχει δικές του φωτογραφίες, πολύ ευχαρίστως μπορεί να συμμετέχει στην κατηγορία GUEST LIST.

Και μέσω της ιστοσελίδας The Wander Notes αποτείνεσαι πλέον σε ένα παγκόσμιο κοινό….
Ναι.

Με το The Wander Notes βρήκες την δημιουργικότητα που ένιωθες ότι είχες χάσει;
Νομίζω πως ναι. Μερικές φορές χαζεύω το site και απλά χαίρομαι. Ένας πολύ καλός μου φίλος, το έκανε redesign ενώ ένας άλλος επίσης, πολύ καλός μου φίλος, μου δημιούργησε λογότυπο. Και ναι, νιώθω τώρα ότι πέρασε σε ένα άλλο στάδιο, πιο επαγγελματικό και που με εκφράζει περισσότερο.

Μέσω του Google Analytics βλέπεις και σε ποιες χώρες σε διαβάζουν…
Ναι, γνωρίζω ήδη ότι με διαβάζουν αρκετοί και από Ελλάδα αλλά και από Αγγλία, Αμερική, Γερμανία κλπ.

Ποιο ήταν το έναυσμα για την δημιουργία του The Wander Notes;
Ήθελα πάντα “ένα χώρο” να γράφω για τα ταξίδια μου, τα ποτά και τα φαγητά που δοκίμαζα, τον κόσμο που γνώριζα και να βάζω τις φωτογραφίες μου.

Για σένα τι σημαίνει το The Wander Notes;
Είναι όλα όσα ζω, καθώς ταξιδεύω είτε στο εξωτερικό, στην Κύπρο και αυτά που συναντώ όταν περιπλανιέμαι (δηλαδή στα αγγλικά wander). Είναι τα πιάτα, τα κρασιά, τα κοκτέιλ και τα ποτά που δοκιμάζω ως μέρος της δουλειάς μου αλλά ταυτόχρονα αγαπώ να κάνω. Το The Wander Notes, είναι σαν το βιογραφικό μου.

Αν σου ζητούσα να πόσταρες ένα επαγγελματικό status τώρα, τι θα έγραφες;
Με το “The Wander Notes”, το “Kitchen by Akis Petretzikis”και τα διάφορα άλλα πολύ ενδιαφέροντα project αλλά και τον νέο κόσμο που γνωρίζω, νιώθω δημιουργική.

Στην αρχή έκανες λόγο για τους κύκλους που κλείνουν…..
Ναι, μα το πιστεύω αυτό και έχω την πεποίθηση πως αν δεν τους κλείσεις την στιγμή που πρέπει, αυτό θα σε «τρώει» και τελικά θα σε διαλύσει.

Ποιες είναι οι ενδείξεις ή οι αποδείξεις ότι έκλεισε ένας κύκλος Μαρία;
Είναι πολύ απλό, σταματάς να κάνεις πολύχρωμα όνειρα. Ούτε το freelancing είναι εύκολο, αλλά δεν έχει επαναλήψεις. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ενοχλεί η επανάληψη και το να χάσουν την δημιουργικότητα τους, υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμένα που δεν το αντέχουν.

Ωστόσο, ήταν πολύ ενδιαφέρον το δημοσιογραφικό σου ταξίδι μέχρι να φτάσεις εδώ…
Ξέρεις κάτι; Τίποτα δεν έγινε τυχαία! Εργαζόμουν στο “Θέατρο Ένα”, στο marketing. Μια μέρα, πήγα στον “Δία” και ζήτησα από την τότε διευθύντρια σύνταξης, Ελένη Ξένου, της οποία διάβαζα ανέκαθεν τις υπέροχες συνεντεύξεις της, να γράφω! Την Ελένη την είχα γνωρίσει τυχαία κάποιους μήνες πριν. Τελικά η Ελένη μου είχε αναθέσει να γράφω ένα κείμενο τη βδομάδα στο περιοδικό “Το Περιοδικό”. Μετά ήρθε η πρόταση απ’ το “Madame Figaro”. Είχα εκπλαγεί. Ξεκίνησα λοιπόν στο “Madame Figaro” και από εκεί άρχισαν όλα….

Τι σε έχει γοητεύσει περισσότερο από τα ταξίδια σου;
Σε κάθε πόλη ή χώρα ψάχνω εικόνες και στιγμές που θα μου «κόψουν την ανάσα». Στη Μαδρίτη αυτό το ένιωσα όταν βρέθηκα μπροστά από την Guernica του Picasso, Museo Prado. Στη Βαρκελώνη, όταν δοκίμασα ένα απίθανο πιάτο με βοδινό και, αν θες το πιστεύεις, δάκρυσα! Στην Κωνσταντινούπολη όταν μπήκα στην Αγία Σοφία και ήταν συγκλονιστική η ενέργεια της. Στην Νέα Υόρκη, καθώς περπατούσαμε στο Brooklyn Bridge, τη στιγμή που γύρισα και είδα το Μανχάταν την ώρα που έπεφτε ο ήλιος. Στην Ινδία, όταν αντίκρυσα μπροστά μου το Hawa Mahal, το Παλάτι των Ανέμων, μια εικόνα που μέχρι εκείνη τη στιγμή έβλεπα μόνο σε φωτογραφίες. Στη Φολέγανδρο, όταν περπατούσα στα σοκάκια της και ένιωθα πως βρισκόμουν σε σκηνικό ελληνικής ταινίας των 60s. Στη Ζάκυνθο, όταν αντίκρυσα το Ναυάγιο και εκείνες τις συγκλονιστικές αποχρώσεις του γαλάζιου.

Υπάρχει ένας τόπος που θα πήγαινες ξανά;
Στην Ινδία! Είδα μόνο ένα μικρό μέρος, αυτής της μυστηριώδους χώρας. Θέλω να πάω στο Varanasi, στον ποταμό Γάγγη, στο Goa, στην Kerala και θέλω να χαθώ στις υπέροχες πόλεις της επαρχίας Rajasthan.

Μαρία, αλήθεια, τι κέρδισες απ’ τα ταξίδια σου;
Αυτό που είπε η Μαλβίνα Κάραλη: “Πρέπει να γυρίσεις τον κόσμο όλο για να εκτιμήσεις τα τετραγωνικά του σπιτιού σου”.
Επίσης όσο περισσότερο ταξιδεύω, τόσο πιο ανοικτή γίνομαι. Όσο αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν χίλιες άλλες κουλτούρες, τόσα πράγματα να δεις, ότι εγώ είμαι μια μικρή κουκκίδα στο κόσμο, τόσο καλύτερος άνθρωπος θέλω να γίνομαι. Και μαθαίνω να σέβομαι τον δίπλα μου, την πόλη, τα ζώα, τα πάντα. Νιώθω ευγνωμοσύνη που μπορώ να ταξιδεύω.