Της Γιώτας Δημητριου
(Αρχισυντάκτρια Skala Times,
Πρόεδρος Περιβαλλοντικού Κινήματος Λάρνακας)
O όρος ακτιβισμός, όπως αποδόθηκε στην ελληνική γλώσσα ο διεθνής γαλλικός όρος “Activisme” είναι ένας σύγχρονος σχετικά όρος της κοινωνικής – πολιτικής φιλοσοφίας.
Ο ακτιβισμός βασίζεται στο εθελοντισμό και δεν στοχεύει σε εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων (πχ να δω τον εαυτό μου σε κάποιο πολιτικό ή πολιτειακό αξίωμα) αλλά εκπηγάζει από μια εσωτερική ανάγκη να θέσει ο ακτιβιστής το δικό του λιθαράκι για ένα καλύτερο κόσμο. Πιο δίκαιο.
Δεν είναι ρομαντική προσέγγιση αλλά ρεαλιστική, αν σκεφτεί κανείς πως στην παγκόσμια ιστορία αρκετές αποφάσεις πολιτικές και όχι μόνο κατάφεραν να αλλάξουν με την δύναμη μιας ομάδας ανθρώπων (είτε λέγονταν είτε όχι ακτιβιστές) οι οποίοι επιτελούσαν ακτιβιστικό έργο.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο “Βολουνταρισμός” του Νίτσε ο “Ιδεαλισμός” του Φίχτε ο “Θετικισμός” του Κόντ καθώς και η “συνειδητή δράση” στον “Νεοϊδεαλισμό” του Όικεν μπορούν να τεθούν στο ίδιο πλαίσιο του ακτιβισμού.
Η μεγαλύτερη δράση ακτιβισμού στις μέρες μας αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη προστασία του περιβάλλοντος, της εργασίας, της μόρφωσης, αλλά και πολλών άλλων κοινωνικών ζητημάτων που απασχολούν τον σημερινό κόσμο ο οποιος καταρρέει μέσα στα κενά, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργεί το υφιστάμενο σύστημα.
Στη Λάρνακα τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια εκτυλίσσεται μια τραγωδία που επιδιώκει να θέσει ταφόπλακα στο όραμα της πολης για τουριστική ανάπτυξη, θέτει σε κίνδυνο την ΥΓΕΙΑ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ των κατοίκων και θα λαβώσει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον.
Η τραγωδία αυτή λοιπόν που αφορά στην μετατροπή του λιμανιού της πόλης σε ενεργειακό αλλά και στα επικίνδυνα εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας στην περιοχή Κρασά, ανάγκασε αρκετούς πολίτες να γίνουν ακτιβιστές.
Δηλαδή να ξοδεύουν χρόνο, αλλά και ενέργεια, σε ένα αγώνα που πολλές φορές γίνεται άνισος (βλέπε καθεστωτικά ΜΜΕ και αντιδημοκρατικά μέσα πχ καταπάτηση της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου στις 8 Φεβρουαρίου).
Να αγωνίζονται για τα αυτονόητα, για ΥΓΕΙΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ και ΚΑΘΑΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Για να μην μετατραπεί εν μία νυχτί η τουριστική Λάρνακα σε επικίνδυνη βιομηχανική πόλη.
Η ιστορία του σημαντικού αυτού κεφαλαίου για την Λάρνακα γράφεται εδώ και τρία σχεδόν χρόνια. Μάσκες έχουν πέσει, εκπλήξεις μας άφησαν άναυδους, συμπεριφορές μας έχουν σοκάρει, αλλά τελικά καταφέραμε και γίναμε όλοι πιο σοφοί και πλέον γνωρίζουμε καλά κάθε κεφάλαιο που έχει γραφτεί σε τούτη την παρωδία.
Σήμερα, που στις 5 το απόγευμα θα γίνεται συζήτηση για την μετακίνηση των κρατικών εγκαταστάσεων και
του σχεδίου Περιοχής πρώην Διυλιστηρίων και Παραλιακής Περιοχής Πετρελαιοδεξαμενών και μετά από δύο ώρες (στις 7) θα συζητά το Δημοτικό Συμβούλιο για δεύτερη φορά το θέμα της παράτασης των εταιρειών ΦΑ στο λιμάνι της πόλης (ενώ η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου αποφάσισε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ στις 8 Φεβρουαρίου) σήμερα που κάποιοι επιδιώκουν με αθέμιτα μέσα να περάσουν το δικό τους αψηφώντας το δημόσιο καλό, αλλά και τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς, σήμερα που η προπαγάνδα αγκαζέ με την γελοιότητα παρελαύνει, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Σαν ακτιβιστές. Σαν πολίτες που θέλουν να κοιτούν να παιδιά τούτης πόλης στα μάτια και να τους λένε “με ανιδιοτέλεια πολεμήσαμε μέχρι το τελευταίο λεπτό”.
Μέχρι το τελευταίο λεπτό!
Και “το τελευταίο λεπτό” θα αποφασίσουμε εμείς πότε θα είναι, όχι οι ετσιθελικές αποφάσεις των πολυεθνικών και της κυβέρνησης Αναστασιάδη, μαζί με το….. σκαλιώτικο πιόνι τους.
Το τελευταίο λεπτό του αγώνα θα το αποφασίσουν οι πολίτες.
Γιατί το μεγάλου ατού του ακτιβισμού είναι πως δεν καταλαβαίνει από ντεμέκ “ήττες”……Συνεχίζει τον αγώνα!
Υ.Γ Αφιερωμένο σε όλους όσοι αγωνίστηκαν, αγωνίζονται, θα αγωνιστούν για το δημόσιο καλό της πόλης και επαρχίας Λάρνακας.
