Της Γ.Δ
Ελάτε, ελάτε να σας δείξω το κρησφύγετο μας. Σήμερα είναι μουσείο. Έρχονται από κάθε γωνιά της γης να το δουν. Κάποιοι δακρύζουν….
Ελάτε, μην κοιτάτε τις σκάλες που τρίζουν καμιά φορά μου θυμίζουν τα κόκαλα της μαμάς,του μπαμπά και της αδελφής μου της Μάργκοτ….τρίζουν κι αυτών τα κόκαλα σαν βλέπουν όλα αυτά που η ανθρωπότητα ανέχεται σήμερα. Εγώ όμως ελπίζω. Με ξέρετε εμένα, πάντα ήμουν αισιόδοξη, “παρόλα αυτά ακόμα πιστεύω πως είναι ωραίος ο κόσμος”.
Ελάτε, ελάτε να σας δείξω τον χώρο που διαβάζαμε, τρώγαμε, μιλούσαμε. Ξέρετε, με εκείνο τον μόνιμο φόβο, για δύο χρόνια, πως θα μας βρουν και θα μας σκοτώσουν. Όχι γιατί ήμασταν εγκληματίες (για όνομα του Θεού!) αλλά επειδή ήμασταν Εβραίοι. Βλέπετε, η “θεωρία/ιδεολογία” τους δεν θέλει τους Εβραίους, δεν θέλει τους “ξένους”, μισούν οτιδήποτε διαφορετικό.
Άσχημο πράγμα το μίσος και η μισαλλοδοξία, ο σοβινισμός και η ασέβεια στο δικαίωμα ζωής των συνανθρώπων σου επειδή δεν σου αρέσει η εθνικότητα τους!
Ελάτε, ελάτε να δείτε το κρησφύγετο μας.
Δεν τα καταφέραμε τελικά. Θα τα ξέρετε…..Η ιστορία μου (και της οικογένειας μου) έγινε παγκόσμια γνωστή. Θα τα ξέρετε….Θα τα έχετε διαβάσει στο ημερολόγιο μου που γράφτηκε στα Ολλανδικά αλλά μεταφράστηκε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα!
Μα τι ωφελεί;
Ούτε η ιστορία μου, ούτε η παγκόσμια ιστορία, ούτε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε ο εφιαλτικός πόνος της κτηνωδίας με τους εκατομμύρια νεκρούς σας έμαθε κάτι…..Μαζικές εκτελέσεις και θάνατοι πολιτών, το Ολοκαύτωμα (με περισσότερους από 11 εκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους) και ένας συνολικός αριθμός νεκρών 50 έως 85 εκατομμύρια! Τίποτα για εσάς!
Η ανθρωπότητα σήμερα δείχνει ανοχή και κάνει χώρο να περάσουν και πάλι, “αυτοί”.
Αυτοί που ευθύνονται για τα πιο πάνω, αυτοί που δολοφονούσαν ανθρώπους και τους έκαναν σαπούνια.
Αυτοί που μας σκότωσαν επειδή η εθνικότητα μας δεν τους άρεσε.
Αυτοί οι απάνθρωποι, τα τέρατα!
Τότε λέγονταν ναζιστές, σήμερα λέγονται νεοναζιστές.
Κι εσείς; Εσείς τους ανέχεστε. Τους βάζετε στα έδρανα της βουλής σας, να αποτελούν κομμάτι της κυβέρνησης σας!
Ελάτε, ελάτε να σας δείξω τις σημαντικότερες σελίδες της ιστορίας τις οποίες ξεχάσατε και οδεύετε να πέσετε σε μια παγίδα που θα θυμίζει σελίδες αποκάλυψης.
Ελάτε, ελάτε!
Αν διαβάζατε λίγο, αν διαβάζατε ίσως και να μπορούσατε να δείτε τα αυτονόητα και να μην τους ανεχόσασταν ούτε δευτερόλεπτο!
ΟΥΤΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ!
Με αγάπη κι ελπίδα (ακόμα)
Άννα Φρανκ
1929-1945
Η Άννα Φρανκ (Annelies Marie (Anne) Frank) γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στη Φρανκφούρτη και πέθανε τον Μάρτιος του 1945 στο Μπέργκεν-Μπέλζεν. Ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα η οποία έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.
Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).
Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ’ αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
Το Μουσείο της Άννας Φρανκ βρίσκεται στο υδάτινο κανάλι “Πρίνσενχραχτ” (“Prinsengracht”) του Άμστερνταμ . Αποτελεί ένα βιογραφικό μουσείο, πάνω στη ζωή της Αννας Φρανκ.
Το μουσείο ιδρύθηκε το 1960 μετά την αποδέσμευση μιας κρατικής χρηματοδότησης και τρία χρόνια μετά την δημιουργία επιτροπής κατοίκων ενάντια στα σχέδια καταστροφής του κτιρίου από μια κατασκευαστική εταιρία, που σκόπευε να χτίσει στο οικοδομικό τετράγωνο. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Κάθε χρόνο, το μουσείο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Στην επέτειο των 50 χρόνων από την πρώτη λειτουργία του μουσείου, εκτέθηκαν πρωτότυπες σελίδες του ημερολογίου της και δόθηκε η δυνατότητα εικονικής περιήγησης στην ιστοσελίδα του μουσείου.
