Είναι μόλις 38 ετών αλλά το βιογραφικό του είναι πλούσιο και πολύ ενδιαφέρον. Ο πρώην Πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας και νυν Διευθυντής Διεύθυνσης Ανάκτησης χρεών Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας, έχει ασχοληθεί με τα κοινά για χρόνια, ενώ τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί συχνά για τη πόλη του, τη Λάρνακα. Εμείς, ως Skala Times, δεν θα μπορούσαμε να μην ζητήσουμε και στη συνέχεια δημοσιεύσουμε μία συνέντευξη του.
Ο Ανδρέας Βύρας λοιπόν σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ανάμεσα σε πολλά άλλα τονίζει ότι “πρέπει να ξεκινήσουμε ως πόλη να σκεφτόμαστε “out of the box”. Όλα είναι εφικτά και όλα μπορούν να γίνουν με σωστούς χειρισμούς, θέληση, αγάπη για τη πόλη και τα σωστά άτομα στις κατάλληλες θέσεις”.
Της Γιώτας Δημητριου
Ανδρέα Βύρα θα ήθελα καταρχάς να μιλήσουμε λίγο για την επαγγελματική σου σταδιοδρομία αφού παρόλο το νεαρό της ηλικίας σου διαθέτεις ένα πλούσιο αλλά και πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό….
Θα με πας λίγο πίσω δηλαδή (χαμογελά). Όταν αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου στον κλάδο Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων με ειδικότητα στην χρηματοοικονομική, συνέχισα τις σπουδές μου για Μεταπτυχιακό στη Βρετανία και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Southampton. Με την επιστροφή μου στην Κύπρο εργάστηκα στο Υπουργείο Οικονομικών στην Υπηρεσία ΦΠΑ, στο επαρχιακό γραφείο στη Λάρνακα. Στη συνέχεια είχα πρόταση για εργοδότηση ως γενικός ελεγκτής στο τότε Συνεργατικό Ταμιευτήριο Κάτω Βαρωσίων…..
Φαντάζομαι θα ήταν μεγάλη ευθύνη για κάποιο νεαρό που μόλις τελείωσε τις σπουδές του να βρεθεί σε τέτοιες θέσεις….
Αρχικά ήταν μεγάλη απόφαση να φύγω από την ασφάλεια της δημόσιας υπηρεσίας, που πρέπει να σου πω ότι όταν έγιναν οι εξετάσεις για τη πρόσληψη γέμισαν τρεις αίθουσες σχολείων με τα άτομα που ενδιαφέρονταν για τη θέση αυτή. Ήταν χιλιάδες τα άτομα που διεκδικούσαν τη θέση. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν το βάρος της απόφασης να φύγω μετά από δυο χρόνια. Θυμάμαι τους φίλους μου, αλλά και συγγενείς να μου λένε “μα σοβαρομιλάς; Θα αφήσεις τη θέση σου στη κυβέρνηση για να πας στον συνεργατισμό;”
Αλήθεια, γιατί το έκανες;
Επειδή ο χαρακτήρας μου δεν συμβιβαζόταν με την δημόσια υπηρεσία, σε κάποιους ταιριάζει η δημόσια υπηρεσία σε κάποιους όχι, εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Και να εξηγήσω τι εννοώ, το σύστημα αξιολόγησης, οι ρυθμοί που επικρατούσαν δεν με έκφραζαν ως άνθρωπο και ομολογώ ότι απ’ την πρώτη μέρα σκεφτόμουν το επόμενο μου επαγγελματικό βήμα. Γενικότερα, ως άνθρωπος θέλω να αισθάνομαι ότι επιτελώ έργο μέσα από το επάγγελμα μου και ο συνεργατισμός ήξερα ότι θα μου το έδινε αυτό.
Στο έδωσε;
Φυσικά! Μπορεί απ’ τη μια να έχουμε ένα πιστωτικό ίδρυμα με εργασίες τραπεζικού χαρακτήρα, αλλά απ’ την άλλη είναι ένα κίνημα που δεν ανήκει σε μετόχους, ανήκει στα μέλη του, επιτελεί ένα κοινωφελές έργο, τα κέρδη δεν πηγαίνουν σε κάποια συγκεκριμένα άτομα, αλλά για όφελος ολόκληρης της κοινότητας της Λάρνακας. Νομίζω ότι μέσα από τον Συνεργατισμό βρήκα το στοιχείο μου, αυτό που αναζητούσα ως επαγγελματικό μονοπάτι.
Σαν να μου ακούγεσαι λίγο ιδεαλιστής;
Δεν ξέρω αν είναι ιδεαλισμός αυτό. Ως άνθρωπος θέλω να αισθάνομαι ότι εκεί που εργάζομαι υπάρχει κι ένας σκοπός, ότι το επάγγελμα μου είναι σαν ένα λειτούργημα. Πραγματικά ο συνεργατισμός είναι μια μορφή κοινωνικής ιδιοκτησίας και γι αυτό με κέρδισε, επειδή μέσα από την δουλειά μου μπορούσα να προσφέρω.
Και μετά έγινες Γενικός Διευθυντής, Γραμματέας…..
Ναι, μετά από δύο χρόνια εκκενώθηκε η θέση του Γενικού Διευθυντή, Γραμματέα και μου έκαναν την τιμή, τα τότε μέλη του συμβουλίου, από Εσωτερικό Ελεγκτή να μου δώσουν την θέση αυτή. Μετά τις αλλαγές στον Συνεργατισμό και τις συγχωνεύσεις καταφέραμε ένα μικρό ταμιευτήριο να το κάνουμε ένα από τα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα της πόλης και αυτό ήταν η πρόκληση για μένα και χαίρομαι που το πετύχαμε. Από ένα ταμιευτήριο των 30, 40 εκατομμυρίων, μέσα από σκληρή και σωστή δουλειά και αγάπη γι αυτό που κάναμε, καταφέραμε και το μετατρέψαμε σε ένα ταμιευτήριο των 150 εκατομμυρίων. Στηριζόταν και στηρίζεται σε υγιείς βάσεις γι αυτό και παρόλα τα οικονομικά προβλήματα του τόπου και τα γνωστά γεγονότα, εμείς σε σχέση με τα άλλα πιστωτικά ιδρύματα καταφέραμε να παίξουμε τον ρόλο της μητρικής εταιρείας στις συγχωνεύσεις.
Δηλαδή; 
Ήρθαν άλλα συνεργατικά και ενώθηκαν μαζί μας και από τα 120 εκατομμύρια καταλήξαμε στα 300 εκατομμύρια, με 150 υπαλλήλους.
Αλλά σήμερα βρίσκεσαι στην κεντρική διοίκηση, ως Διευθυντής Διεύθυνσης Ανάκτησης χρεών Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας.
Ναι. Η νέα διοίκηση μου έκανε την τιμητική πρόταση να φύγω από το ταμιευτήριο και να μεταφερθώ στην κεντρική διοίκηση.
Και να αναλάβεις ίσως τον πιο κρίσιμο τομέα αυτή την εποχή που είναι ο τομέας των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Ακριβώς, ναι. Και ιδιαίτερα στην ανάκτηση χρεών όπου διαχειρίζομαι ένα χαρτοφυλάκιο γύρω στα 4 δις με 200 υπαλλήλους και νομίζω είναι ένα απ’ τα τμήματα που από που από αυτά εξαρτάται η βιωσιμότητα μελλοντικά του συνεργατισμού, αλλά πρόκειται και για ένα πολύ κρίσιμο σημείο για την οικονομία της πατρίδας μας.
Όσον αφορά στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αμμοχώστου Λάρνακας έχει διαδραματίσει και ένα πολιτιστικό ρόλο στη πόλη μας τη Λάρνακα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο πολιτιστικό κέντρο που έχετε ιδρύσει αλλά και στις διάφορες χορηγίες σε πολιτιστικά δρώμενα.
Δεκάδες πολιτιστικές ομάδες και οργανώσεις, μη κερδοσκοπικές ομάδες, σύλλογοι, πολιτιστικοί όμιλοι, έχουν τύχει επιχορηγήσεων από το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αμμοχώστου Λάρνακας και θεωρώ πως πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της δουλειάς μας, η επαφή με όλο αυτό τον κόσμο του πολιτισμού, με τους νέους, με ανθρώπους με οράματα και μεράκι για δημιουργία. Η συμβολή μας σε όλα τα πολιτιστικά που αφορούσαν την πόλη για μας ήταν πραγματικά τεράστια χαρά. Και ένας απ’ τους λόγους που θέλαμε να κάνουμε αυτή την σημαντική επένδυση στο πολιτιστικό κέντρο ήταν για να προσφέρουμε στη πόλη μας, τη Λάρνακα.
“Την πόλη μας τη Λάρνακα”. Μα εσύ είσαι από τη Βατυλή!
Εγώ είμαι παιδί προσφύγων, οι γονείς μου κατάγονται από τη Βατυλή. Αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι είμαι μόνο 38 ετών άρα εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, στη πόλη μας, τη Λάρνακα.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου θα μου επιτρέψεις να σε ρωτήσω αν νιώθεις “σκαλιώτης” ή “Βατυλιώτης”.
Είμαι και τα δύο. Μπορεί να μην έχω γνωρίσει τα κατεχόμενα μέρη απ’ όπου κατάγονται οι γονείς μου, αλλά νιώθω όπως όλοι, πιστεύω, οι πρόσφυγες. Νιώθω πως τα κατεχόμενα μέρη μας τα κουβαλάμε μέσα μας με ιδιαίτερη αγάπη αλλά και ευλάβεια αν θες. Βεβαίως, την ίδια αγάπη και ευλάβεια νιώθω για τη πόλη μου, τη πόλη που με γέννησε, με μεγάλωσε. Τη Λάρνακας μας. Η μόνη πόλη που γνώρισα και έζησα ως “πόλη μου” είναι η Λάρνακα. Εδώ θα κάνω και τη δική μου οικογένεια, εδώ θα γεράσω…
Ανδρέα, στα 30 σου, παρόλο που εργαζόσουν ως Γενικός Διευθυντής, Γραμματέας στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αμμοχώστου Λάρνακας, συνάμα ήσουν και Πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας. Αλήθεια, πώς είναι ένας 30χρονος να βρίσκεται σε τέτοιες θέσεις;
Ναι, ο Οργανισμός Νεολαίας είναι ένας ημικρατικός οργανισμός με 4 εκατομμύρια προϋπολογισμό, με αρκετή δράση και πολύ μεγάλο κύκλο εργασιών. Πώς είναι; Τι να σου πω; Θυμάμαι την γιαγιά μου που μου έλεγε “γιε μου εσύ δεν θα ζήσεις σαν νέος…Μπήκες σε μεγάλα καράβια” (Χαμογελά). Μάλλον είχε δίκαιο.
Υπήρχε προσωπικό κόστο;
Σίγουρα υπήρχε. Αντιλαμβάνεσαι ότι όταν στα 30 σου κουβαλάς, και δη συνειδητοποιημένα, μεγάλες ευθύνες, τότε αναπόφευκτα υπάρχει και η σοβαρότητα και το άγχος.
Δεν υπήρχε η ευκολία για χαλάρωση και κάποιες “τρέλες της ηλικίας” που ενδεχομένως κάποιοι άλλοι να μπορούσαν να κάνουν. Δεν μετανιώνω όμως για τίποτα. Αυτά ήταν τα όνειρα μου και τα αντιμετώπισα όπως έπρεπε, με ευθύνη και σοβαρότητα.
Από την θητεία σου ως Πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας τι μάθημα πήρες;
Αρκετά μαθήματα θα έλεγα. Ένα από αυτά είναι ότι τα πάντα εξαρτώνται απ’ την πρόληψη. Για ό,τι κάνεις στη ζωή σου είναι καλύτερα να προλάβεις το πρόβλημα παρά να το λύσεις.
Σε θέματα που αφορούν την νεολαία οφείλεις να δώσεις στους νέους διέξοδο, με ασχολίες (αθλητισμό, πολιτισμό, κ.α) που θα καταφέρουν να τους κρατήσουν μακριά από τη δημιουργία του προβλήματος.
Αλήθεια η νεολαία σήμερα πώς είναι κατά την άποψη σου;
Η νεολαία σήμερα καλώς ή κακώς διακατέχεται από έντονο αίσθημα απογοήτευσης και εμείς οφείλουμε να τους βοηθήσουμε να ξεφύγουν από αυτό το αίσθημα. Όχι με ψεύτικα λόγια και υποσχέσεις, αλλά με πράξεις, με έργα, που θα τους δώσουν ξανά το όραμα, την προοπτική και την ελπίδα. Ιδιαίτερα στη Λάρνακα που έχουμε μεγάλο ποσοστό ανεργίας πρέπει να βρεθούν λύσεις έτσι ώστε να ανοικτούν δουλειές και να σταματήσουν οι νέοι μας να ξενιτεύονται και να πνίγουν τα όνειρα τους λόγω ανεργίας. Ξέρεις Γιώτα, κάποτε ακούω κάποιους να συγκρίνουν τους νέους του σήμερα με τους νέους του χτες. Δεν υπάρχουν “κακοί νέοι”. Οι νέοι ήταν, είναι και θα είναι πάντα το μέλλον και οφείλουμε να τους βλέπουμε με κατανόηση και αλληλεγγύη, αυτό άλλωστε χρειάζονται, όχι την κριτική και τις συμβουλές μας και σίγουρα όχι τις ψεύτικες υποσχέσεις μας.
Έχουμε δει τον τελευταίο χρόνο αρκετά άρθρα σου για την Λάρνακα και με την ευκαιρία αυτή, αφού είμαστε και διαδικτυακό περιοδικό της Λάρνακας θα ήθελα να μιλήσουμε για τη πόλη μας.
Θεωρώ πως είμαι απ’ τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Έγιναν πολλά στη Λάρνακα και ναι, για χρόνια ίσως να ήμασταν “ο φτωχός συγγενής”. Αλλά κάπου πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε πίσω και να τολμήσουμε να κοιτάξουμε και να προχωρήσουμε μπροστά. Να μην ανεκτούμε τα ίδια πράγματα, ούτε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Ήμουν πάντα ενεργός Σκαλιώτης, αλλά τα άρθρα “αναγκάστηκα” να τα γράψω με όλα όσα συμβαίνουν στην Λάρνακα τον τελευταίο χρόνο. Στις συζητήσεις μας με φίλους και γνωστούς κυριαρχούσε το θέμα της Λάρνακας και θέλησα να γράψω δημόσια κάποια πράγματα διότι ξέρω πως όλοι τον τελευταίο χρόνο μιλάμε έντονα για τη πόλη μας με όλα αυτά που έχουν γίνει. Από το θέμα του λιμανιού της, μέχρι τα εργοστάσια στην περιοχή Κρασά και τις γνωστές εξελίξεις στο Δήμο μας….Η Λάρνακα βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα….
Εσύ με τόσα χρόνια ανάμειξης στα κοινά, τι θεωρείς ότι χρειάζεται η Λάρνακα για να πάει μπροστά.
Πολλά πράγματα, αλλά θα σου αναφέρω μόνο κάποιους βασικούς άξονες.
Χρειάζεται να δούμε την ανάπτυξη της. Αυτό το διάστημα υπάρχουν κάποιες εξελίξεις με το θέμα του λιμανιού-Μαρίνας. Με σωστούς χειρισμούς μπορεί να αλλάξει ολόκληρη η ανάπτυξη της Λάρνακας.
Η μεταστέγαση των διυλιστηρίων και όλων των εγκαταστάσεων υγραερίου και πετρελαιοδεξαμενών. Με σωστούς χειρισμούς πρέπει να φροντίσουμε να μετακινηθούν όπως προστάζει το διάταγμα. Οι εταιρείες εκεί χρειάζονται σωστή αντιμετώπιση και κίνητρα απ’ την κυβέρνηση και τις αρχές της πόλης, έτσι ώστε να τις ωθήσουν να επισπεύσουν την μετακίνηση. Αυτόματα όταν γίνει αυτό θα αλλάξει η προοπτική της πόλης.
Στη Λάρνακα έχουμε μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά, έχουμε ένα τεράστιο πλούτο και όχι μόνο δεν τον προβάλλουμε αλλά τον θάψαμε κυριολεκτικά. Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τη πόλη που πρέπει να δούμε. Να σου αναφέρω ότι ήμουν ανάμεσα στην ομάδα πολιτών που πριν από 1-2 μήνες συναντηθήκαμε για να δημιουργήσουμε μια εθελοντική ομάδα μέσα από την οποία θα δουλέψουμε γι αυτό το σκοπό.
Τα πάρκα και το περιβάλλον πρέπει να είναι προτεραιότητα για τον Δήμο, όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις. Υπάρχει ροή από επενδυτές απ’ τις γύρω περιοχές. Αυτό είναι επιβεβαιωμένο και από φίλους που έχουν συναλλαγές με αυτούς τους επενδυτές. Οφείλουν οι αρχές της πόλη να “αξιοποιήσουν” αυτούς τους επενδυτές έτσι ώστε να έρθουν και άλλοι. Τρόποι υπάρχουν.
Επίσης να στηρίξουμε τις μικροεπιχειρήσεις της πόλης. Σημαντικό κι αυτό αν θέλουμε να αναπνεύσει οικονομικά η πόλη.
Τέλος, θα έλεγα ότι υπάρχει έλλειψη κοινωνικής πολιτικής στη πόλη μας. Ως Πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας είχα δει ότι εταίροι μας σε όλα τα προγράμματα κοινωνικής παρέμβασης στην Ευρώπη και στο εξωτερικό ήταν οι Δήμοι. Αναφέρομαι σε μερική απασχόληση των νέων, προγράμματα πρόληψης, προγράμματα στήριξης, πολύκεντρα νεολαίας κ.α. Η Λάρνακα βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό στάδιο ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν.
Όπως;
Να δεις πως μπορείς ως Δήμος να δώσεις συμβουλευτική στήριξη στους νέους. Πώς στηρίζεις ένα νέο που θέλει να κάνει επιχείρηση δική του; Να φέρεις κοινωνικούς λειτουργούς, να στηρίξεις περιοχές με κοινωνικά προβλήματα, να δεις πως είναι οι εμπειρίες του εξωτερικού τις οποίες μπορούμε να ακολουθήσουμε. Είναι μεγάλη η λίστα με όλα αυτά που μπορεί να κάνει ο Δήμος έτσι ώστε να εφαρμόσει κοινωνική πολιτική.
Επίσης ξέρεις τι άλλο χρειαζόμαστε; Να ανοίξουν οι πόρτες στους νέους και στους καλλιτέχνες έτσι ώστε να έχουν κίνητρα και ενθουσιασμό να δημιουργούν μέσα στη πόλη και όχι να αναγκάζονται να πηγαίνουν σε άλλες πόλεις ή στο εξωτερικό.
Γιώτα, πρέπει να ξεκινήσουμε ως πόλη να σκεφτόμαστε “out of the box”. Όλα είναι εφικτά και όλα μπορούν να γίνουν με σωστούς χειρισμούς, θέληση, αγάπη για τη πόλη και τα σωστά άτομα στις κατάλληλες θέσεις.
Ανδρέα Βύρα στα 37 σου, τι θεωρείς σημαντικό στην επαγγελματική σου πορεία;
Να διατηρήσουμε αυτό το ανθρώπινο πρόσωπο του Συνεργατισμού που ήταν και οι λόγοι δημιουργίας του. Είναι δύσκολες οι συνθήκες και ναι μεν οφείλουμε να εξασφαλίσουμε την βιωσιμότητα του Συνεργατισμού, αλλά πρωτίστως να διατηρήσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο που έχουμε και να στηρίξουμε τον συνάνθρωπο μας. Να τον αντιμετωπίσουμε με ευαισθησία και να του δώσουμε τις σωστές λύσεις. Γι αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε ο συνεργατισμός.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα και γι αυτό το κομμάτι θα κριθώ αν πέτυχα ή όχι.
