Ο γνωστός ηθοποιός και σεναριογράφος Γιάννης Κόκκινος ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Τους λόγους της “μετανάστευσης” του, τους αποκαλύπτει πρώτα στο Skala Times. “Η επιστροφή μου στα “θρανία” είναι ο λόγος που μετακομίζω, προσωρινά, στο Λονδίνο. Θα κάνω το μεταπτυχιακό μου στην υποκριτική (MA Acting) στο University of East London”, μας λέει. Με τον ταλαντούχο καλλιτέχνη μιλήσαμε επίσης για την πετυχημένη σειρά του ΡΙΚ “Πέτρινο Ποτάμι” στην οποία πρωταγωνιστεί και για πολλά άλλα.
Της Γιώτας Δημητρίου
Γιάννη Κόκκινε, που σε βρίσκουμε, επαγγελματικά, αυτό το καιρό;
Στο Πέτρινο Ποτάμι φυσικά ως Νεστορή, το οποίο έχει διακόψει για το καλοκαίρι και επαναρχίζει με καινούρια επεισόδια, εξελίξεις που θα καθηλώσουν, τον Σεπτέμβρη. Πέρα από αυτό είμαι στο δυναμικό του Θεάτρου Σκάλα και αυτή την εποχή περιοδεύουμε σε όλη την Κύπρο με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Ενσαρκώνω τον Χρεμύλο.
Τι κράτησες από την πετυχημένη σειρά του ΡΙΚ “Πέτρινο Ποτάμι”;
Την εμπειρία που απέκτησα από την ενσάρκωση ενός ήρωα μιας άλλης εποχής στην επαρχία. Τη διαδικασία κάθε φορά στο γύρισμα να ταξιδεύω πίσω στο χρόνο, μέσα από τους χώρους και τα κοστούμια του Λάκη Γενεθλή. Την πορεία μέσα από την οικογένεια της Αναστούς, με όλα τα σκαμπανεβάσματα της ιστορίας και του Νεστορή φυσικά, που εννοείται τα βιώνω, έστω αποσπασματικά, και ως ηθοποιός που ενσαρκώνει τον ήρωα. Δύσκολα χρόνια. Στο τέλος σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Μια πολύ εποικοδομητική συνεργασία με τους συναδέλφους, με όλη την ομάδα πίσω απ’ τις κάμερες, κοστούμια, σκηνικά, μακιγιάζ, τους σκηνοθέτες Κλείτο Κλείτου και Κόριννα Αβρααμίδου καθώς και με τον παραγωγό Νίκο Γαλήνη.
Ποια η γνώμη σου για τις σειρές εποχής;
Είναι μέρος της ιστορίας μας. Της κουλτούρας μας. Κάποιοι έχουν ζήσει και θυμούνται γεγονότα από τέτοιες εποχές. Περιγράφουν τι πραγματικά εστί Κύπρος. Εννοείται, βέβαια, μέσα από τη μυθοπλσία. Μόνο μαθαίνοντας την ιστορία μας μπορούμε να καταλάβουμε τον παρών μας. Και ίσως να χαράξουμε την περαιτέρω πορεία μας.
Στο Λονδίνο αλλά και σε άλλες κυπριακές παροικίες του εξωτερικού αγαπήθηκε πολύ το ” Πέτρινο Ποτάμι“. Γιατί κατά την άποψη σου;
Είναι εν μέρη μια επαναφορά στις ρίζες μας. Οι απόδημοι συνήθως, απ’ την εμπειρία μου που είχα ζώντας τους στην Αστόρια (Νέα Υόρκη), είναι πολύ πιο δεμένοι μεταξύ τους ως κοινότητα και κατ’ επέκταση ως άνθρωποι με την Κύπρο σε σύγκριση με τους μόνιμους κατοίκους του νησιού. Η Κύπρος γι αυτούς, ή καλύτερα η πατρίδα που έχουν αφήσει πριν 40-50 χρόνια είναι αυτή που απεικονίζεται στις σειρές εποχής, κι όχι αυτή που ζούμε σήμερα ως έρμαια της παγκοσμιοποίησης. Αυτή νοσταλγούν. Εκείνα τα χρόνια τους λείπουν. Τους λείπει η κυπριακή διάλεκτος. Η συγκεκριμένη σειρά, πέρα του ότι κουβαλά όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, είναι καλοφτιαγμένη εικαστικά, προσεγμένη σκηνοθετικά και οι ηθοποιοί υπηρετούν αντάξια τους ρόλους τους.
Το θέατρο στη Λάρνακα αλλά και γενικά στη Κύπρο πώς το βλέπεις;
Το θέατρο είναι είναι ζωντανός οργανισμός. Φτιάχνεται και καταναλώνεται ταυτόχρονα. Για να επιβιώσει μια χώρα, μια πόλη, μια κοινότητα πολιτισμικά χρειάζεται θέατρο. Όσο κι αν έχει γίνει πολυτέλεια στους πενιχρούς καιρούς που ζούμε. Αυτά που κερδίζουν μέσα από τον πολιτισμό είναι πολυ περισότερα από αυτά που θα επενδύσουν για να καλλιεργηθεί. Τώρα ειδικά, που είμαι μέλος του μοναδικού επαγγελματικού θιάσου της Λάρνακας το “ΣΚΑΛΑ”, είμαι πεπεισμένος ότι χρειάζεται πολύ περισσότερη στήριξη από τις τοπικές αρχές και να αγκαλιαστεί πολύ πιο σφιχτά από ακόμη περισσότερους Λαρνακείς. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να αντέξει στη πάροδο του χρόνου, να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, και να προσφέρει ακόμα παραπάνω στις μελλοντικές γενιές της πόλης και κατ’ επέκταση του νησιού. Επιπλέον ο ΘΟΚ σε συνεννόηση πάντα με το Υπουργείο πρέπει να συμβάλει ακόμα πιο ουσιαστικά στην χρηματοδότηση των επαρχιακών θεάτρων. Ο πολίτης, όπου κι αν κατοικεί, έχει δικαίωμα να μπορεί να έχει πρόσβαση σε παραστάσεις χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψει κάθε φορά για να δει θέατρο. Απ’ τη μια, είναι η μορφή τέχνης που μπορεί να παραχθεί σχεδόν οπουδήποτε φτάνει να έχεις αποδέκτες. Απ’ την άλλη χωρίς λεφτά, το θέαμα θα παραμένει φτωχό, οι καλλιτέχνες φτωχότεροι και ως αποτέλεσμα τα θέατρα θα κατεβάσουν ρολά.
Αληθεύει ότι τον Σεπτέμβρη μετακομίζεις Λονδίνο για ένα χρόνο; Γιατί;
Η επιστροφή μου στα “θρανία” είναι ο λόγος που μετακομίζω, προσωρινά, στο Λονδίνο. Θα κάνω το μεταπτυχιακό μου στην υποκριτική (MA Acting) στο University of East London.
Ποιοι λόγοι σε ωθούν να συνεχίσεις τις σπουδές σου;
Καταρχήν είμαι υπέρ της γνώσης σε όλες της τις μορφές: μέσα από σπουδές και από προσωπικό διάβασμα και ψάξιμο. Η γνώση ως έχει και η ικανότητα να την χρησιμοποιείς σωστά είναι απαραίτητα εργαλεία για τον άνθρωπο. Έχω πάρει πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (BBA in Business Administration) από το University of Applied Sciences στη Φινλανδία, προτού αποφασίσω ότι θέλω να στραφώ στο θέατρο εξ ολοκλήρου. Ως ερασιτέχνης ηθοποιός λοιπόν, έκρινα ότι έπρεπε να εκπαιδευτώ σωστά από τους κατάλληλους. Ως αποτέλεσμα, τελείωσα τη σχολή του The Lee Strasberg Theatre and Film Institute στη Νέα Υόρκη, πριν μπω επαγγελματικά πλέον στην αρένα του θεάτρου και της υποκριτικής γενικότερα. Τώρα πιστεύω ότι η απόκτηση του μεταπτυχιακού θα μου ανοίξει περισσότερες πόρτες στα επαγγελματικά μου. Κατ’ αρχήν θα αποκτήσω περαιτέρω υποκριτικά εφόδια. Θα μπορώ να διδάξω σε σχολές υποκριτικής, δεδομένου και της εμπειρίας μου. Θα πληρώ τα κριτήρια για υποψηφιότητα ως καλλιτεχνικός διευθυντής ενός θεάτρου. Πέρα από αυτό, μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα, προσδοκώ ότι οι διασυνδέσεις που θα κάνω θα παίξουν καταλυτικό ρόλο σε μελλοντικές δουλειές εκτός Κύπρου.
Θα σε ενδιεφεραν επαγγελματικες προτασεις οσο θα εισαι στο Λονδινο;
Πάντα. Κατ’ ακρίβεια ψάχνω για συνεργασίες πέρα απ’ τα δικά μας σύνορα. Τι πιο ωραίο αυτές να ήταν και στο Λονδίνο.
Πέρα από ηθοποιός είσαι και σεναριογράφος. Τι σημαίνει για σενα η σεναριογραφια;
Μεγάλη αγάπη. Πάθος. Πάντοτε γράφω. Ανά πάσα στιγμή μπορεί τα γραφόμενα μου να πάρουν σάρκα και οστά στο θέατρο, στην τηλεόραση, ακόμα και στον κινηματογράφο. Έχω ήδη στο ενεργητικό μου μια ταινία μηκρού μήκους το “Μπούμερανγκ” και μια τηλεοπτική σειρά τη “Λίμνη”. Γράφω ήδη το σενάριο της δεύτερης μικρού μου μήκους ταινίας που θα υλοποιήσω άμεσα ελπίζω. Ετοιμάζω κάποια πράγματα για την επόμενη χρονιά, που όπως προανάφερα μπορεί να γίνουν και στο Λονδίνο.
Τελος, ποια ειναι τα μεγαλυτερα ονειρα του Γιαννη Κοκκινου για το μελλον;
Να μεγαλώσω με την γυναίκα μου την κόρη μας, που σύντομα γίνεται τριών μηνών και με κάνει περήφανο μπαμπά και τρισευτυχισμένο άνθρωπο. Πέρα από αυτό, όπως προανέφερα, θέλω να συμμετέχω σε δουλειές στο Λονδίνο και θα το κυνηγήσω. Θεατρικά, τηλεοπτικά, κινηματογραφικά. Έχω επίσης κάποιες ολοκληρωμένες ιδέες για σενάρια που, με τις κατάλληλες επαφές, μπορούν να υλοποιηθούν.
