Ο Μάικ Γερολέμου πρωτοπορεί, παρουσιάζοντας στη Λάρνακα ένα νέο είδος ψυχαγωγίας, για τη πόλη του, ένα είδος δύσκολο, την τέχνη του Stand Up Comedy. Μετά την πετυχημένη του πρώτη παράσταση αρχές Ιουλίου, ετοιμάζεται τώρα για την δεύτερη στις 2 Αυγούστου όπουτα εισιτήρια είναι ήδη sold out.
Επιβαλλόταν το Skala Times να κάνει μια κουβέντα μαζί του, γύρω από αυτό το δύσκολο είδος τέχνης, την Stand Up Comedy. «Όσο αφορά την Κύπρο, επικρατεί γενικά μεσαίωνας σε πάρα πολλές πτυχές στο νησί, κάτι που αρχικά μπορεί να αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιον που θέλει να εκθέσει τον εαυτό του μέσω του standup. Αν κάποιος όμως έχει ταλέντο, φρέσκο υλικό και αυτοπεποίθηση τότε δεν έχει κάτι να φοβηθεί γιατί κοινό θα βρει, υπάρχει ο κόσμος που διψά για καινούργια πράγματα, για εμπειρίες που τις βλέπει μόνο στο εξωτερικό ή μέσα από μια οθόνη», λέει ο Μάικ.
Περισσότερα στην συνέντευξη που ακολουθεί.
Της Γιώτας Δημητρίου
Μάικ Γερολέμου, τι σε οδήγησε στην σκηνή για stand up comedy;
Υπάρχει μια ανάγκη έκφρασης σε όλους μας. Εμένα το κάλεσμα μου αν θέλεις, δημιουργήθηκε από τον συνδυασμό της προσωπικής αίσθησης του χιούμορ, και την ανάγκη έκφρασης για το πώς βιώνω τις διάφορες πτυχές της ζωής. Το φυσικό επακόλουθο λοιπόν, ήταν να επιχειρήσω να καλύψω αυτή την ανάγκη μέσω μίας μορφής τέχνης που παρακολουθώ μανιωδώς εδώ και 20 χρόνια και νιώθω ότι μου ταιριάζει και με καλύπτει απόλυτα.
Έχεις πραγματοποιήσει την πρώτη σου παράσταση και τώρα ετοιμάζεσαι για την δεύτερη. Πότε έγινε η πρώτη και πώς ήταν σαν εμπειρία; Πότε και που θα γίνει η δεύτερη;
Οι παραστάσεις τώρα γίνονται στο «Τρία Πουλάκια Κάθονταν», ένα καφεπωλείο με τον κατάλληλο χαρακτήρα, στην καρδιά της Λάρνακας. Εκεί έγινε η πρώτη εμφάνιση στις αρχές Ιουλίου και εκεί θα γίνει και η επόμενη στις 2 Αυγούστου η οποία είναι ήδη sold out. Θα ακολουθήσουν και άλλες τον Σεπτέμβριο.
Όσο αφορά την εμπειρία, ήταν φανταστική. Υπάρχει μια ενέργεια όταν είσαι στη σκηνή, η οποία σε ανταμείβει, όλη η παράσταση με έκανε να καταλάβω πως το όλο εγχείρημα μου βγαίνει φυσικά και αβίαστα. Είχα αρκετά θετική αντίδραση από το κοινό, υπήρχε η σύνδεση και στο τέλος η εμπειρία ήταν διδακτική, αφού μιλώντας μαζί τους μου έδωσαν απόψεις και εισηγήσεις οι οποίες πραγματικά με βοήθησαν για την βελτίωση μου και τους ευχαριστώ.
Τι παρακολουθεί ο κόσμος που έρχεται να σε δει; Με ποια θέματα καταπιάνεσαι περισσότερο; Με ποια θέματα δεν θέλεις να καταπιαστείς καθόλου;
Ο κόσμος που έρχεται συγκαταλέγεται στο γκρουπ αυτών που έχουν μεγαλώσει με ξένες, ποιοτικές επιρροές, είτε μιλάμε για standup comedy, είτε μιλάμε γενικά κινηματογράφο ή τηλεόραση. Υπάρχει το κοινό στην Κύπρο που δεν τον καλύπτει το τετριμμένο “κυπριακό” χιούμορ και θέλει αυτό που βλέπει στο εξωτερικό να το ζήσει ζωντανά στην πόλη του, στο μέτρο του δυνατού.
Το πρώτο υλικό έχει εντελώς προσωπικό χαρακτήρα, τα θέματα καλύπτουν σφαιρικά τη ζωή μέσα από τον δικό μου φακό, τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις. Με τίτλο “Let’s Be Psychos Together”, προσκαλώ τον κόσμο να πάρει μέρος σε μια παράσταση με την οποία μπορεί να ταυτιστεί, να νιώσει άνετα και να γελάσει ψαχουλεύοντας μαζί μου τα εσώψυχα όλων μας. Είναι ένα κράμα observational και slapstick humour, για όσους είναι γνώστες των προσεγγίσεων.
Στο μυαλό μου δεν υπάρχει θέμα που να απαγορεύεται. Μου αρέσει να σχολιάζω τα θέματα-ταμπού της κλειστής κοινωνίας της Κύπρου, αυτό να λέγεται, αλλά το υλικό όπως είναι γραμμένο μπορεί άνετα να παρουσιαστεί και σε κοινό στο εξωτερικό με την ίδια απόδοση. Δεν είναι η θεματολογία τόσο σημαντική όμως, όσο το από πού θα το αγγίξεις το θέμα. Δεν θα ασχολούμουν, για παράδειγμα, με το πόσο μεγάλα είναι τα …αυτιά κάποιου, αυτό δεν θα ήταν χιούμορ αλλά bullying! Εμένα με κεντρίζει ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος ενός ατόμου ή ενός συνόλου, και αυτό ακριβώς εξετάζω.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνει κάποιος stand up comedy και ιδιαίτερα στη Κύπρο;
Το standup comedy από μόνο του δεν είναι εύκολο επιχείρημα. Δεν υπάρχουν βοηθητικοί παράγοντες όπως υπάρχουν σε άλλες μορφές τέχνης. Στο standup το μόνο σου όπλο είναι το χιούμορ σου, και το χιούμορ δεν το επεξεργάζεται κανένας υπολογιστής, ούτε μακιγιάρεται. Είναι προέκταση του θεάτρου, της πιο οργανικής, κατά τη γνώμη μου, μορφής τέχνης. Είσαι εσύ και το κοινό χωρίς κάποιο δίχτυ ασφαλείας.
Όσο αφορά την Κύπρο, επικρατεί γενικά μεσαίωνας σε πάρα πολλές πτυχές στο νησί, κάτι που αρχικά μπορεί να αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιον που θέλει να εκθέσει τον εαυτό του μέσω του standup. Αν κάποιος όμως έχει ταλέντο, φρέσκο υλικό και αυτοπεποίθηση τότε δεν έχει κάτι να φοβηθεί γιατί κοινό θα βρει, υπάρχει ο κόσμος που διψά για καινούργια πράγματα, για εμπειρίες που τις βλέπει μόνο στο εξωτερικό ή μέσα από μια οθόνη.
Από εκεί και πέρα εξαρτάται τι στόχους θα θέσεις. Ο δικός μου είναι το εξωτερικό. Κάποιος άλλος μπορεί να είναι ευτυχισμένος να το κάνει σαν χόμπι, άλλος να χρησιμοποιεί το ταλέντο του να βγει στην τοπική τηλεόραση. Όλα είναι θεμιτά, όλα χρήζουν σεβασμού και ο κάθε στόχος έχει τον βαθμό δυσκολίας του.
Υπάρχουν κάποιοι από το χώρο της stand up comedy τους οποίους εσύ ξεχωρίζεις;
Τα ονόματα είναι αρκετά και έχουν τεράστιο βάρος. Lenny Bruce, George Carlin, Richard Pryor, Bill Hicks, Lewis Black, ποιον να αναφέρω και ποιόν να αφήσω πίσω. Το δικό μου είδωλο παρά τα μεγαθήρια που ανάφερα δεν είναι άλλο από τον Robin Williams, αυτό το ιερό τέρας. Για όσους ξέρουν τη διαδρομή του και έχουν δει τις πρώτες του δουλειές στο standup, τα λόγια είναι περιττά.
Υπάρχει κώδικας savoir vivre στην stand up comedy;
Ελπίζω πως όχι! Το standup δεν το αντιλαμβάνομαι βγαίνω, λέω 5 χαριτωμένα ανέκδοτα και κατεβαίνω, το standup υπάρχει για να εξυπηρετεί ένα σκοπό. Αν θέλεις να είσαι νερόβραστος ή να το παίξεις εκ του ασφαλούς, είναι δικαίωμα σου αλλά η κωμωδία, ή μάλλον καλύτερα η σάτιρα, είναι ένας τρόπος να καυτηριάσεις την κοινωνία και τον εαυτό σου μαζί. Και ο καυτηριασμός εξ’ ορισμού, πρέπει να κάψει για να επιφέρει αποτέλεσμα. Φυσικά υπάρχει διαφορά μεταξύ της έξυπνης προσέγγισης και της αισχρότητας και θέλει ικανότητα να ξέρεις να ισορροπήσεις.
Θέματα ταμπού όπως η οικογένεια, η θρησκεία, η ιστορία, πρέπει να καυτηριάζονται. Το ίδιο και οι συμπεριφορές μας σαν άτομα και σαν σύνολα. Ο κωμικός τα λιμνάζοντα νερά τα αναταράζει, δεν τα αποφεύγει. Κατά τη δική μου άποψη, ο standup comedian επιβάλλεται να είναι επαναστάτης.
Υπάρχει προσωπική αίσθηση χιούμορ; Και αν ναι, πόσο σε περιορίζει αυτό;
Υπάρχουν 7 δισεκατομμύρια διαφορετικές αισθήσεις του χιούμορ στον πλανήτη. Πολλές από αυτές ταυτίζονται και έτσι δημιουργούνται τα fan base. Η Κύπρος είναι μια χώρα στην οποία η πλειοψηφία έχει συνηθίσει να της αρέσει ότι της σερβίρουν, αυτό έχει, αυτό θα φάμε. Δεν έχει γευτεί και άλλες επιλογές, αν εξαιρέσουμε τη νεαρότερη γενιά του ίντερνετ αλλά και την ηλικία 35-45 που έχουν σπουδάσει και ζήσει εξωτερικό για να έχουν δείγμα να συγκρίνουν.
Η δική μου διαδικασία λοιπόν όταν γράφω δεν αρχίζει με την ερώτηση “τι θα αρέσει στον κόσμο”, ούτε με το “τι θέμα θα σχολιάσω σήμερα”. Το χιούμορ πρέπει να λειτουργεί οργανικά, είναι προέκταση του χαρακτήρα σου και δεν λειτουργεί όταν προσπαθείς να το επιβάλεις ούτε στον εαυτό σου ούτε στους άλλους. Με απλά λόγια, το φυσιολογικό είναι να έρχεται από μόνο του.
Εννοείται λοιπόν, πως έχω τη δική μου, προσωπική αίσθηση του χιούμορ. Σίγουρα δεν θα αρέσω σε όλους και καλώς. Γιατί το να αρέσεις σε όλους σημαίνει δεν θα σου μείνει κανείς για να τον σατιρίσεις. Ένας standup comedian δεν πρέπει να έχει μόνο φίλους. Χρειάζεται εχθρούς, κάποιους σε εισαγωγικά και κάποιους όχι.
Υπάρχει κανόνας για μια καλή παράσταση stand up comedy;
Υπάρχουν κάποια ζητούμενα. Η συνοχή σου επάνω στη σκηνή, ο τρόπος που παραδίδεις, το πως θα βάλεις το κοινό στην εξίσωση, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Πάνω από όλα είναι να έχεις το υλικό σου χαραγμένο στο μυαλό. Έτσι θα μπορέσεις να κάνεις πιο άνετα κάποιους αυτοσχεδιασμούς, εκεί που πραγματικά δείχνεις την οξυδέρκεια σου. Είναι αρκετές οι λεπτομέρειες που κάνουν μια παράσταση να πιάσει ένα επαγγελματικό επίπεδο και τις αναπτύσσεις με τον καιρό, είναι ένα skill το οποίο εξελίσσεται διαρκώς.
Υπάρχει προοπτική το stand up comedy να γίνει επιλογή ψυχαγωγίας στην Κύπρο;
Ακόμα είμαστε στη γένεση. Η Κύπρος προσφέρεται για να κρατηθεί η τέχνη αυτή κάπως underground προς το παρόν. Δεν υπάρχει η υποδομή ούτε το know-how, όπως και σε άλλα τόσα πράγματα, για να βγει στην επιφάνεια στην σωστή μορφή, αλλά ούτε και ο κόσμος θα μπορέσει να την δεχτεί σαν mainstream art εκτός και αν ακολουθήσει την πεπατημένη, οπότε άδικος ο κόπος. Κάποιες προσπάθειες που έγιναν να πάει το πράγμα mainstream, του άλλαξαν μορφή με αποτέλεσμα να καταλήξει σε trash TV εκπομπές, που αναμασούν τα ίδια άνοστα κατά τη δική μου γνώμη πράγματα. Προς το παρών είμαστε σε μια εμβρυακή κατάσταση, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ το τι σημαίνει standup και θα χρειαστεί η τέχνη αυτή τον καιρό της για να βρει σωστές συνθήκες για να ωριμάσει και να εξελιχθεί συντηρώντας την ωμή, αδιάλυτη μορφή της.
MORE INFO:
https://www.facebook.com/myellolemon/?__mref=message_bubble
