Γράφει ο Grand Tirelire
Από αυτό το καλοκαίρι μην κρατήσεις τίποτα, ξάπλωσε γυμνός τα βραδία και άσε τα αστέρια να σου χαρακώσουν το κορμί και το φεγγάρι να σου πλένει κάθε πληγή…. Και μην σιγομουρμουρίσεις καμιά μελωδία, κανένα ήχο αυτό το καλοκαίρι μην φτιάξεις soundtrack μην κλέψεις μουσική υπόκρουση άσε πίσω σου τα «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα,» τα «follow rivers” τα «over the rainbow”. Αυτό το καλοκαίρι άσε το soundtrack σου να ΄ναι τα σφηνάκια που ήπιες, τα φιλιά που έκλεψες, τα ανομολόγητα που σκέφτηκες και αν είσαι τυχερός, που έζησες.
Ότι έζησες είναι κλεμμένο είναι εικόνες βγαλμένες από ένα γκλαμουρατο περιοδικό με γλασε χαρτί, γυμνασμένους άντρες και ημίγυμνες καλλίγραμμες γυναίκες είναι στιγμές και σκέψεις που τις δανείστηκες από κάποια ταινία ζώντας σαν ένας πρωταγωνιστής μια ταλαιπωρημένης ερωτικής σκηνής από μια ρομαντζαδα του Χόλυγουντ ή αν είσαι πιο “διαβαστερος” από μια καλτ σκηνή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Από αυτό το καλοκαίρι, μην κρατήσεις ενθύμια, μην φέρεις άμμο στο σπίτι, μήτε κοχύλια να διακοσμήσουν το καινούριο σου σαλόνι, αν πρέπει να κρατήσεις κάτι άσε αυτό να ‘ναι το έναστρο ξενύχτι με την παρέα σε κάποιο πεζοδρόμιο με μπύρες, γέλια και φωνές από τους γείτονες, άσε να ναι η πρώτη σου βόλτα στην παραλία με τα παπούτσια πεταμένα σε μια γωνία του πλανήτη ή το πρώτο χάιδεμα των δάκτυλων σου στην άμμο μα πάνω από όλα άσε να ‘ναι η πρώτη ενοχή σου σκέψη την οποία αποτυχημένα προσπάθησες να κάνει περά….
Αν είναι να κρατήσεις κάτι άσε αυτό να ‘ναι το αθώο καλοκαιρινό σου ψέμα, να ΄ναι το κάθε ψέμα σου που έντυσες τα μεθυσμένα βράδια σου, τα ένοχα φιλιά σου και τα κρυφά δοσίματα σου το κορμιού σου, με μια μουσική υπόκρουση κλεμμένη από κάποιο ραδιόφωνο ή κάποιο dj που συντρόφευε τις ενοχές σου.
Χάλασε την καρδιά σου στα ανείπωτα, την ματιά σου στα ανομολόγητα, την μνήμη στις ένοχες σου καλοκαιρινές σκέψεις μην δεχτείς ποτέ την αλλαγή της εποχής παρέμεινε ανυπότακτος στις ενοχές σου και κράτα το καλοκαίρι σου σε ένα ντουλάπι, μια καμάρα, μια σκέψη. Η καρδιά φτιάχτηκε για να χαλά στους «χειμώνες» μοναχά τα δικά σου καλοκαίρια την κρατάνε ζωντανή στα δύσκολα…
Κρύψε ένα καλοκαιρινό σου βράδυ άναρχα, αντισυμβατικά κρύψε το σε μια Μέλινα, σε μια Τζένυ, έστω σε μια Άλικη χάσου σε ένα Μανό, σε ένα Μίκη…. Στο τέλος τέλος πάρε ένα πινέλο, ένα «ξυλάκι» από ένα μαέστρο ή σφυρί από ένα τεχνίτη φτιάξε ένα καλοκαίρι χωρίς soundtrack. Στα καλοκαίρια που φτιάξες με soundtrack δοσμένα καιρός να φτιάξεις την δίκια σου μουσική φτιάξε ένα πλαστό πασαπόρτι γεμάτο όνειρα και ταξίδια… γίνε ένας Αλέξης ζορμπάς, ένας Κιχώτης έστω ένας Παντσο.
Κράτα τους έρωτες σου, τα πάθη σου, τα λάθη σου, τα αντίο σου, τις αλήθειες σου, αυτά που θες να ξεχάσεις, αυτά που δεν μπορείς να ξεχάσεις, κρύψτα όλα σε ένα καλοκαιρινό σφηνάκι και πιες τα με μιας στην υγεία ενός ακόμα καλοκαιριού, άσε τα πάντα να ΄ναι μια μικρή επανάσταση να αλλάξεις σφηνάκι, να αλλάξεις ποτό, να πας για βραδινό κολύμπι, να φωνάξεις σε ένα άγνωστο “θα σ΄αγαπώ για πάντα”, να κλέψεις ένα φιλί που δεν έχεις ανάγκη, να πας πίσω σε ένα μαλακά ερώτα που ξέρεις καλά πως έχεις ακόμα πολλά να πεις.
Δες κατάματα των χειμώνα και βγες έξω γίνε μούσκεμα και φώναξε στα πρωτοβρόχια….. «Στα μεθυσμένα βράδια μου βρίσκω καλοκαίρια και αν δεν τα βρω τα φτιάχνω και τα φτιάχνω για μένα χωρίς soundtrack»
