Της Γιώτας Δημητρίου
Υπάρχουν μέρες λίγο πιο ωραίες απ’ τις υπόλοιπες.
Μέρες που σου κλείνουν τσαχπίνικα το μάτι και σου χαμογελούν. Κι εσύ τις απολαμβάνεις, τις πίνεις ως το μεδούλι.
Υπάρχουν μέρες έξω απ’ τον χρόνο και τον τόπο, σαν να αποτελούν σκηνές από χολιγουντιανή ταινία RomCom κι εσύ το λες “τύχη”.
Υπάρχουν μέρες που το ξέρεις θα γραφτούν σε ιδιαίτερο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής σου κι εσύ τις φωτογραφίζεις για να απαθανατίσεις τις γλυκομαγικές αυτές στιγμές που σου χαρίζει η ζωή.
Υπάρχουν μέρες που ακούς Λίνα Νικολακοπούλου, περνούν οι στίχοι στις φλέβες σου και γίνονται εικόνες μέσα σου, λες κι εσύ το έχεις γράψει το τραγούδι. (Αμ δε! Η Λίνα το ‘χει γράψει).
Υπάρχουν μέρες που το ξέρεις θα είναι σημείο αναφοράς από δω και πέρα και εσύ ποτέ ξανά ο ίδιος άνθρωπος. Λίγο καλύτερος.
Γιατί, ναι, υπάρχουν κι αυτές του είδους μέρες.
Δεν το ‘χεις προσέξει;
Καλό Φθινόπωρο!
