Ξεχωρίζει για το ταλέντο του αλλά και την καλλιτεχνική του προσωπικότητα. Επιλέγει να τοποθετεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στις εκθέσεις ζωγραφικής που παρουσιάζει τα έργα του. Η προηγούμενη έκθεση του, «Μιμνήσκω», πραγματοποιήθηκε πριν 9 χρόνια, ενώ σε λίγες μέρες ετοιμάζεται να μας παρουσιάσει την έκθεση του με τίτλο «Μιμνήσκω ΙΙ».
Δημιουργεί με οδηγό τον δικό του εσωτερικό κόσμο “Πηγή έμπνευσης μου αποτελούσε πάντα ο εσωτερικός μου κόσμος και τα συναισθήματα μου. Τα βιώματα μου και η προσωπική μου μνήμη. Οι αναμνήσεις που για εμένα είναι τα «έγγραφα» που φέρω πάντα μαζί μου. Είναι η ταυτότητα μου. Χωρίς τις αναμνήσεις κανείς μας δεν θα ήταν ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αν το παρελθόν και ειδικότερα οι «κακές» του μνήμες, έρχονται και μας συναντούν, κάθε στιγμή, φέρνοντας μας αντιμέτωπους μαζί τους καθηλώνοντας μας, τότε βρισκόμαστε στα πρόθυρα του να σταματήσουμε να δημιουργούμε, στο κατώφλι της αδράνειας και της αποτυχίας. Επιστρέφω στις μνήμες ηθελημένα. Στόχος μου είναι η εξομάλυνση και η συμφιλίωση μου μαζί τους. Πρόθεση μου είναι η αποδοχή των γεγονότων. Θέλω να υψώσω τη «λευκή σημαία» της ανακωχής προς επίτευξη της πολυπόθητης ειρήνης. Μιας ειρήνης καθαρά ιδιωτικής. Τα αποτέλεσμα είναι η αρχή της αλλαγής, η αρχή της δημιουργίας”.
Eίναι με ιδιαίτερη χαρά που σήμερα, εδώ στο Skala Times, φιλοξενούμε συνέντευξη του Σπύρου Αγαθού με αφορμή την 2η Ατομική Έκθεση Ζωγραφικής που θα παρουσιάσει στην Γκαλερί “Κυπριακή Γωνιά” στη Λάρνακα. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016 στις 7.30 μ.μ.
Της Γιώτας Δημητρίου
Σπύρο σε συνέχεια της πρώτης σου εικαστικής πρότασης «Μιμνήσκω», ετοιμάζεσαι τώρα να μας παρουσιάσεις το «Μιμνήσκω ΙΙ». Υπάρχουν πράγματα που ίσως δεν είπες στην έκθεση «Μιμνήσκω» και θα μας τα πεις (δείξεις) τώρα με την έκθεση «Μιμνήσκω ΙΙ»;
Η νέα μου εικαστική πρόταση με τίτλο «ΜΙΜΝΗΣΚΩ ΙΙ», αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης με τίτλο «ΜΙΜΝΗΣΚΩ» και έτσι, όπως και η προηγούμενη, εστιάζει γύρω από την προσωπική μου μνήμη. Τη μνήμη των συναισθημάτων και των βιωμάτων τα οποία αποτελούν την προσωπική μας παρακαταθήκη αλλά και διαθήκη. Η ιδέα είναι η ίδια πάντοτε, αυτό που ίσως αλλάζει είναι ο εμπλουτισμός και συνάμα η απλοποίηση του ύφους και, αν μου επιτρέπεται, να χρησιμοποιήσω την λέξη, του «στυλ».
Μέσα από αυτή την εικαστική σου πρόταση εστιάζεις στη μνήμη, κάτι που μαρτυρεί και ο τίτλος της έκθεσης. Η μνήμη αλλοιώνει το συναίσθημα; Το μεγεθύνει ή το μικραίνει πολλές φορές; Ποιος ο ρόλος του συναισθήματος σε σχέση με την μνήμη, μέσα στα έργα σου;
Θεωρώ ότι τα βιώματα του καθενός από εμάς έχουν άμεση σχέση με την μνήμη του. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, τότε το συναίσθημα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την μνήμη άρα αλληλοεπηρεάζονται με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και πιο έντονα αλλά και ανύπαρκτα. Είναι δηλαδή ένα «παιγνίδι» στο οποίο δεν υπάρχει ούτε νικητής, αλλά ούτε χαμένος. Εξάλλου, τα συναισθήματα τα οποία είναι γεμάτα από αναμνήσεις και μνήμες, είναι η ταυτότητα μας, τα «χαρτιά» μας που μας συνοδεύουν πάντα.
Δημιουργώντας ένα έργο, είναι σαν να επιστρέφω στις μνήμες ηθελημένα. Είναι μια διαδικασία εξομάλυνσης και συμφιλίωση μου μαζί τους. Το αποτέλεσμα είναι η αρχή της αλλαγής, η αρχή της δημιουργίας. Καμιά φορά το να ξεχνάμε ηθελημένα σε μία διαδικασία εποικοδομητικής παρέμβασης στη μνήμη-μας επιτρέπει να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να βλέπουμε το αύριο σαν μία πραγματικά νέα μέρα. Άρα το συναίσθημα και η μνήμη σε σχέση με ένα έργο είναι άμεση. Το συναίσθημα αποτυπώνεται στο έργο και μετατρέπεται σε μνήμη, το παρών «παγώνει» και μετατρέπεται σε μνήμη καθαρά προσωπική.
Τι να αναμένει να δει ο θεατής στην έκθεση σου;
Αυτή η εικαστική πρόταση αποτελείται από 27 έργα το σύνολο των όποιων συνθέτουν το «ΜΙΜΝΗΣΚΩ ΙΙ». Αυτά τα έργα συνομιλούν δόκιμα μεταξύ τους, υπογραμμίζοντας τη διαχρονικότητα της ανάμνησης, την ιστορικότητα της. Η μνήμη, με άλλα λόγια, είναι το αρχείο των μνημονικών μας εντυπώσεων. Το πιο πολύτιμο περιουσιακό μας στοιχείο.
Πώς έχεις εργαστεί για την έκθεση σου αυτή και τι ρόλο παίζει το υλικό στη δημιουργία ενός έργου;
Τα υλικά που χρησιμοποιώ ως επί το πλείστον δεν ανταποκρίνονται στα παραδοσιακά υλικά της ζωγραφικής. Τα περισσότερα τα κατασκευάζω μόνος μου, ανάλογα με την ιδέα και το αποτέλεσμα της δουλειάς που θέλω να δημιουργήσω. Κάποια από αυτά είναι βερνίκια που κατασκευάζω εγώ, χρώματα από φυσικές πρώτες ύλες κτλ. Όλο αυτό το κάνω γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ποιότητα των υλικών, αλλά και επειδή με εξυπηρετούν στο να πετύχω το ανάλογο αποτέλεσμα.
Επιλέγεις να υπάρχει ένα μεγάλο σχετικά χρονικό περιθώριο ανάμεσα στις εκθέσεις σου. (Πέρασαν 9 χρόνια απ’ την προηγούμενη έκθεση σου, αν δεν κάνω λάθος;) Υπάρχει λόγος γι αυτό;
Για μένα, περισσότερο από όλα ο χρόνος λειτούργει σαν το «εργαλείο» για να κτιστεί η μνήμη. Μέσα σε αυτά τα 9 χρόνια, έχω συλλέξει αλλά και προετοιμάσει μέσα μου ποικίλες μορφές μνήμης. Παρόλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για το χρονικό περιθώριο ανάμεσα στις δυο αυτές εικαστικές μου παρουσιάσεις, σήμερα, θα έλεγα ότι ο χρόνος λειτούργησε σαν καταλύτης στο να συντεθεί το πλαίσιο του «ΜΙΜΝΗΣΚΩ ΙΙ».
Πόσο ρόλο παίζει (αν παίζει) ο χώρος (πόλη, χώρα, κτλ) που ζει και εργάζεται ένας καλλιτέχνης;
Ίσως τον σημαντικότερο. Ο χώρος, είτε αυτός ονομάζεται πόλη, είτε ονομάζεται χώρα, αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων, άρα από συναισθήματα, άρα από μνήμες. Ο χώρος και οι άνθρωποι που τον συνθέτουν, παίζουν καθοριστικό ρόλο ακόμα και στην επόμενη μας κίνηση! Μας καθορίζει και σε περιπτώσεις μας βοηθά να αναπτυχθούμε αλλά και να «καταστραφούμε». Ο καλλιτέχνης, άμεσα επηρεαζόμενος από αυτόν το χώρο όπου ζει και εργάζεται, συλλέγει και αποδίδει το έργο του. Ο κάθε ένας από εμάς σαν μονάδα σε ένα σύνολο προσφέρει κάτι και αυτό το κάτι συνθέτει ένα μεγαλύτερο σύνολο.
Τι μπορεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης ή έναυσμα για ένα έργο, για σένα;
Πηγή έμπνευσης μου αποτελούσε πάντα ο εσωτερικός μου κόσμος και τα συναισθήματα μου. Τα βιώματα μου και η προσωπική μου μνήμη. Οι αναμνήσεις που για εμένα είναι τα «έγγραφα» που φέρω πάντα μαζί μου. Είναι η ταυτότητα μου. Χωρίς τις αναμνήσεις κανείς μας δεν θα ήταν ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αν το παρελθόν και ειδικότερα οι «κακές» του μνήμες, έρχονται και μας συναντούν, κάθε στιγμή, φέρνοντας μας αντιμέτωπους μαζί τους καθηλώνοντας μας, τότε βρισκόμαστε στα πρόθυρα του να σταματήσουμε να δημιουργούμε, στο κατώφλι της αδράνειας και της αποτυχίας. Επιστρέφω στις μνήμες ηθελημένα. Στόχος μου είναι η εξομάλυνση και η συμφιλίωση μου μαζί τους. Πρόθεση μου είναι η αποδοχή των γεγονότων. Θέλω να υψώσω τη «λευκή σημαία» της ανακωχής προς επίτευξη της πολυπόθητης ειρήνης. Μιας ειρήνης καθαρά ιδιωτικής. Τα αποτέλεσμα είναι η αρχή της αλλαγής, η αρχή της δημιουργίας.
Η συναναστροφή ενός εικαστικού με άλλους καλλιτέχνες πόσο βοηθά, αν βοηθά; Το επιδιώκεις αυτό;
Απόλυτα. Θεωρώ ότι η συναναστροφή με άλλους εικαστικούς βοηθάει παρά πολύ στο γενικό σύνολο της δικής μας προσωπικής απόδοσης. Άρα η ανταλλαγή απόψεων που μέσα από αυτή διαφαίνεται και ο διαφορετικός τρόπος σκέψεως, λειτουργεί δομικά σε πολλά επίπεδα. Το επιδιώκω, αν και οι προσωπικές μου υποχρεώσεις δεν μου το επιτρέπουν και τόσο συχνά.
Ποιες θα ήθελες να είναι οι δικές σου προσωπικές σφραγίδες ως εικαστικός;
Όπως κάθε καλλιτέχνης έτσι και εγώ θα ήθελα να αφήσω τη δική μου σφραγίδα στο χώρο της τέχνης. Αυτό βεβαία απαιτεί συνέπεια και σκληρή δουλεία, στοιχεία που πιστεύω ότι διαθέτω. Μέσα από αυτή τη δουλειά διαφαίνεται το προσωπικό ύφος και ακριβώς αυτό θα ήθελα να είναι, δηλαδή, χαρακτηριστική αναγνώριση της δικής μου δουλειάς.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω (γνωρίζοντας και την επαγγελματική σχέση σου με το Δημαρχείο Λάρνακας) τι θα ήθελες να δεις στη Λάρνακα όσον αφορά τα πολιτιστικά, καλλιτεχνικά;
Ξέροντας τι συμβαίνει και τις προσπάθειες που καταβάλλει τόσο ο Δήμος Λάρνακας όσο και άλλοι φορείς και μονάδες, θα έλεγα ότι γίνεται μια πολύ δυνατή και καλή προσπάθεια. Περιθώρια βελτίωσης και εμπλουτισμού σίγουρα υπάρχουν πάντα και είναι στα χέρια και στην καλή διάθεση μας να συνεισφέρουμε όλο και περισσότερο.
*Ο Σπύρος Αγαθού γεννήθηκε το 1976 στη Λευκωσία. Κατάγεται από τη Λάρνακα, όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών «Pietro Vannucci» Περούτζια, στην Ιταλία όπου παρακολούθησε τετραετές πρόγραμμα σπουδών στον κλάδο της Ζωγραφικής, αποφοιτώντας με άριστα και διάκριση. Το 2003 συνέχισε Μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης. Φοίτησε στο Τμήμα Θεωρίας και Πρακτικής των Σύγχρονων Τεχνών.
Το 2002 τιμήθηκε με έπαινο στο Διαγωνισμό Χαρακτικής “3ο Premio Giovanni Biella per l’ incisione 2002”, στην Ιταλία. Το Νοέμβριο 2010, τού απονεμήθηκε έπαινος από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Ίδρυμα «Τηλέμαχος Κάνθος» για τη συμμετοχή του στο Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών Τηλέμαχος Κάνθος, για το χαρακτικό του έργο και το Νοέμβριο 2014 αποσπά το Β’ Βραβείο Χαρακτικής στον ίδιο διαγωνισμό.
Τον Οκτώβριο του 2007 παρουσίασε την πρώτη του προσωπική έκθεση με τίτλο ΜΙΜΝΗΣΚΩ, στην Γκαλερί Κυπριακή Γωνιά. Έχει στο ενεργητικό του πολλές συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Από το 2007 με μαζί τον Αντώνη Τζιαρρίδη, διατηρεί το spyrA.art.studio, εκπαιδευτικό διαδραστικό εργαστήριο για παιδιά στη Λάρνακα.
