Ένα Αρχοντικό κτήριο στην καρδιά της πόλης, στο παραλιακό μέτωπο των Φοινικούδων, ένα κτήριο από τα ωραιότερα της πόλης, το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιήσει ο Δήμος Λάρνακας ως πολιτιστικό χώρο για εκδηλώσεις ή για Μουσείο ή και για τα δυο, αναπαλαιώνεται αυτές τις μέρες και θα συνεχίσει να δίνεται σε επιχειρηματίες για εστιατόριο/μπαράκι κτλ.
Δεν μπορούσε ο Δήμος Λάρνακας να εξασφαλίσει κονδύλια για ένα τέτοιο ιστορικό κτίριο; Δεν υπήρχαν τρόποι ώστε να αξιοποιήσει ο Δήμος Λάρνακας το κτίριο Ευανθίας Πιερίδη; Για την πόλη, για τον κόσμο της πόλης, για ένα πολιτιστικό σκοπό αφού αυτή θα ήταν η καταλληλότερη “τύχη” για ένα τέτοιο πανέμορφο Αρχοντικό, που βρίσκεται στη πιο τουριστική περιοχή της πόλης;
Σύμφωνα με πληροφορίες του Skala Times : “Προσπάθησε το ίδρυμα να εκμεταλλευτεί κάποιος χώρους, έστω , πολιτιστικά, αλλά ακόμα και με συγχρηματοδοτήσεις το κόστος ήταν μεγάλο κι έτσι οι επιλογές ήταν περιορισμένες.”
“Επιπλέον, όταν το ίδρυμα “κουρέυτηκε” απ’ την Κυβέρνηση Αναστασιάδη, σε εκείνο το περιβόητο “κούρεμα” που επηρέασε μεγάλο ποσοστό του νησιού, η κυβέρνηση έκλεψε περιουσία απ’ το Ίδρυμα Ευανθίας Πιερίδη, ενώ επιπλέον δεν εγκρίθηκαν κονδύλια ή εξαίρεση ΦΠΑ για το Ίδρυμα”.
Απ’ την άλλη ο Δήμος δεν προσπάθησε να στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο το Ίδρυμα (εύρεση κονδυλίων κτλ)
Σε μια πόλη όπου οι μίζες βρίσκονται πρώτο τραπέζι πίστα, μη περιμένετε και πολλά για τον πολιτισμό.
Σε μια πόλη που η έγνοια των “αρχηγών” της είναι η εξυπηρέτηση ορισμένων επιχειρηματιών και όχι το ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΛΟ και ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ μη περιμένετε και πολλά για το αύριο…..
Το Skala Times θα επανέλθει σύντομα για το θέμα.
———————————————————————————-
To πιο κάτω κείμενο για την Ευανθία Πιερίδη είναι απ’ την ιστοσελίδα https://larnacainhistory.wordpress.com
H Ευανθία Πιερίδη γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1867. Ήταν το μικρότερο από τα επτά παιδιά του Ιωάννη Πιερίδη και της Καλλιόπης Ραφαήλ Χάββα από την Αλεξανδρέττα. Η Ε. Πιερίδη δεν παντρεύτηκε. Αφιέρωσε τη ζωή της σε αγαθοεργίες υπέρ των πασχόντων συμπολιτών της.
Έκτισε δύο πτέρυγες στο παλιό νοσοκομείο Λάρνακας, οι οποίες εγκαινιάστηκαν το 1934, ενώ το διώροφο αρχοντικό των γονιών της, στην περιοχή του Λαρνάκου, το δώρισε στην πόλη το 1910 με σκοπό να στεγάσει το Δημοτικό Πτωχοκομείο (εγκαινιάστηκε το 1917). Όπως αναφέρει ο Ν. Γ. Κυριαζής, το Πτωχοκομείο απάλλαξε τη Λάρνακα: «…από τα σμήνη των μεταβαλλόντων την επαιτείαν εις επάγγελμα». Με χρήματα που άφησε στονΔήμο Λάρνακας, κτίστηκε τη διετία 1940-1942 απέναντι από το Πτωχοκομείο η βυζαντινού ρυθμού εκκλησία της Παναγίας της Χρυσογαλακτούσης. Επί δημαρχίας Αννίβα Φράνσις (1967-1975), το παλιό κτήριο του Πτωχοκομείου κατεδαφίστηκε και στη θέση του κτίστηκε το σημερινό Δημοτικό Μέλαθρο Ευγηρίας.
Άφησε μεγάλα χρηματικά κληροδοτήματα σε κοινωφελείς και θρησκευτικούς οργανισμούς και βοήθησε πολλούς άπορους μαθητές των σχολείων της Λάρνακας. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στη διαθήκη της, η βοήθεια θα δίνεται σε άπορους μαθητές, «ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος». Τιμήθηκε με τη διάκριση του Μέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Τέλος, κληροδότησε στην πόλη το γνωστό αρχοντικό, που βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο, με την πρόνοια όπως τα έσοδα από την ενοικίασή του να χρησιμοποιούνται «δια τας ανάγκας του Νοσοκομείου Λάρνακας».
Το 1933, αγόρασε στο παραλιακό μέτωπο το αρχοντικό Μώζερα, το οποίο ακολούθως δώρισε στην πόλη για τη στέγαση του δημαρχείου.
Πέθανε το 1934.
