Της Ανδριανής Χατζηγεωργίου
Σε λίγο οι καμπάνες των εκκλησιών θα κτυπήσουν για ένα βίο απλό, ταπεινό, φλογισμένο με την πίστη και τη αγάπη του Θεού, το βίο ενός άγιου ανθρώπου, που έφερε το όνομα Σπυρίδων. Σε λίγο η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα θα ηχήσει στα αυτιά μας με το κτύπημα των καμπάνων του εσπερινού, για να δώσει το σήμα στους πιστούς να τρέξουν να υμνήσουν την γιορτή του.
Την γιορτή ενός αγίου που έζησε σ’ένα χωριό της Κύπρου, την Άσσια το μεταξύ του 3ο και του 4ο αιώνα. (270 -348 μ.Χ,). Ο Άγιος Σπυρίδωνας γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια βοσκών και με τα λίγα γράμματα που έμαθε διάβαζε καθημερινώς την Αγία Γραφή.
Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, όμως η γυναίκα του πέθανε πολύ γρήγορα.
Μετά το θάνατο της γυναίκας του αφιέρωσε ακόμη πιο πολύ τη ζωή του στον Χριστό. Η λιτή, σεμνή, μετριόφρων ζωή του το κατέστησε επίσκοπο Τριμυθούντος, αφού ήταν για όλους τους ανθρώπους παρά-δειγμα χριστιανικής αρετής. Συμπονούσε κάθε βασανισμένο άνθρωπο που ζητούσε τη βοήθεια του. Με προσευχές γεμάτες δάκρυα, αγάπη, πόνο και τρανταχτή πίστη έκανε το φίδι χρυσό για να ξεπληρώσει ένας άφραγκος τα χρέη του, ώστε να μην του πάρουν το σπίτι. Λυπήθηκε και συγχώρεσε τους κλέφτες, που εκ θαύματος πιάστηκαν σε παγίδα, όταν μια νύχτα πήγαν να κλέψουν τα πρόβατα που έτρεφε ο Άγιος για τους φτωχούς. Ανέστησε την κόρη του για του μάθει που είχε κρύψει τα χρήματα που της είχε εμπιστευτεί μια φτωχή γριά.
Με θάρρος και πνευτική σοφία υπερασπίστηκε την ορθοδοξία στη Α’ Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας αποδεικνύοντας την τριαδικότητα του θεού, αποστομώνοντας όλους τους πολυμορφωμένους επισκόπους και ιερείς που απορούσαν τι θα έλεγε ένας αγράμματος βοσκός.
Η ψυχή του αγίου έφυγε από την προσωρινή αυτή ζωή προς την αιωνία στις 12 Δεκεμβρίου το 348 μ.Χ, χωρίς να γνωρίζει ότι η μνήμη του θα έμενε αθάνατη στους αιώνες, αφού το λείψανό του θα παρέμενε άφθαρτο.
Το άφθαρτο λείψανο του μεταφέρθηκε από την Κύπρο στην Κωνσταντινούπολη, όταν άρχισαν στην Κύπρο οι Αραβικές Επιδρομές. Από την Κωνσταντινούπολη μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα μετά την άλωση της πόλης το 1453.
Απλά και ταπεινά όπως ο βίος του αγίου Σπυρίδωνα, τελείται κάθε χρόνο η γιορτή του στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στα Πύργα, της επαρχίας Λάρνακας. Ήσυχα μέσα στην απαλή ψύχρα του κυπριακού χειμώνα, ο κόσμος θα περάσει κάτω από την εικόνα του Αγίου με τον ήχο της καμπάνας και τους ευλαβικούς ύμνους των ψαλτών. Οι προσευχές των άνθρωπων θα ανεβαίνουν προς τον Θεό με τη μεσολάβηση της μνήμης του Αγίου, υπό τη συνοδεία του θυμιάματος και των πευκών, που αγκαλιάζοντας το μικρό εκκλησάκι ατενίζουν τον ουρανό. Με μια μυρωδιά πίστης και αγάπης θα αναβλύζει η δόξα και η τιμή. Μια δόξα βγάλμενη από τις καρδιές των ανθρώπων που αφήνουν τις δουλειές τους για να τρέξουν στην χάρη του Αγίου.
Tο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα στα Πυργά είναι ένα νεόκτιστο οικοδόμημα που κτίστηκε μετά από συνεχείς προσπάθειες του πατρός Σωκράτη Χρυσοστόμου, της εκκλησιαστικής επιτροπής και του εργολάβου Ανδρέα Ανδρονίκου.
Ο ναός εγκαινιάστηκε από τον Μητροπολίτη Κιτίου το 2009. Σύμφωνα με την παράδοση, στο χώρο που είναι κτισμένο το εκκλησάκι κάθισε ο Άγιος για να ξεκουραστεί όταν πορευόταν προς το Σταυροβούνι, λίγα χρόνια μετά το κτίσιμο της εκκλησίας στο βουνό από την Αγία Ελένη*.
Όσοι βρέθηκαν σήμερα στον εσπερινό πήραν την χάρη του Αγίου και περιμένουν την αυριανή μέρα όπως και πολλοί άλλοι για να λειτουργηθούν στο όνομά του.
* Παπαγεωργίου, Κ. 2007. Πυργά: κάτω από το βλέμμα του Σταυροβουνίου. Λευκωσία: CAN Publish
