Οι σημαντικότερες ημερομηνίες του πολέμου στη Συρία
από τον Μάρτιο του 2011
15 Μαρτίου 2011:
Ξεκίνησαν άνευ προηγουμένου διαδηλώσεις στη χώρα που κυβερνάται με σιδηρά πυγμή επί 40 χρόνια από το καθεστώς Άσαντ – πρώτα από τον Χαφέζ αλ Άσαντ και στη συνέχεια από τον γιο του Μπασάρ.
Το καθεστώς καταγγέλλει «την ένοπλη εξέγερση σαλαφιστικών ομάδων».
Η εξέγερση επεκτείνεται και πλέον ακούγονται συνθήματα για την ανατροπή του καθεστώτος.
30 Ιουλίου 2011:
Ένας στρατηγός που αναζήτησε καταφύγιο στην Τουρκία ανακοίνωσε τη δημιουργία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που αποτελείται από πολίτες που συμμετέχουν στην εξέγερση μαζί με λιποτάκτες του στρατού.
Και άλλες ομάδες με πιο ισλαμιστικές τάσεις εντάσσονται στην εξέγερση.
1η Μαρτίου 2012:
Ο στρατός θέτει υπό τον έλεγχό του τη συνοικία Μπάμπα Αμρ, προπύργιο των εξεγερμένων στη Χομς έπειτα από έναν μήνα πολιορκίας και βομβαρδισμών.
Πολλές αιματηρές επιχειρήσεις διεξήχθησαν, κυρίως στη Χάμα, έπειτα από μαζικές διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος.
17 Ιουλίου 2012:
Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός ξεκινά τη μάχη για τη Δαμασκό.
Η κυβέρνηση διατηρεί τον έλεγχο της πρωτεύουσας, όμως κάποιες περιοχές των προαστίων της περνούν στον έλεγχο των ανταρτών.
Τρεις ημέρες αργότερα οι αντάρτες ξεκινούν τη μάχη για το Χαλέπι.
30 Απριλίου 2013:
Ο επικεφαλής της σιιτικής λιβανέζικης οργάνωσης Χεζμπολάχ, ο Χασάν Νασράλα, παραδέχεται ότι μαχητές του εμπλέκονται σε μάχες στο πλευρό του συριακού στρατού.
Το Ιράν γίνεται ο βασικός σύμμαχος του Άσαντ, που ανήκει στη μειονότητα των αλαουιτών, ένα παρακλάδι των σιιτών.
21 Αυγούστου 2013:
Επιθέσεις σε δύο περιοχές που ελέγχονται οι Σύροι αντάρτες κοντά στη Δαμασκό.
Το καθεστώς κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε αέριο σαρίν (1.400 νεκροί, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον).
Τον Σεπτέμβριο συνήφθη μια ρωσοαμερικανική συμφωνία για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Δαμασκού.
14 Ιανουάριου 2014:
Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε κατακτούν την πόλη Ράκα έπειτα από μάχες με αντίπαλες ομάδες ανταρτών.
Στο τέλος Ιουνίου η οργάνωση μετονομάζεται σε Ισλαμικό Κράτος και ανακοινώνει την ίδρυση ενός «χαλιφάτου» στις περιοχές της Συρίας και του Ιράκ που ελέγχει.
26 Ιανουάριου 2015:
Το ΙΚ εκδιώκεται από το Κομπάνι, μια κουρδική πόλη στα σύνορα με την Τουρκία, έπειτα από περισσότερους από τέσσσερις μήνες σφοδρών μαχών από τις κουρδικές δυνάμεις με την υποστήριξη του συνασπισμού κατά των τζιχαντιστών υπό τις ΗΠΑ.
30 Σεπτεμβρίου 2015:
Η Ρωσία, σύμμαχος του Άσαντ, ξεκινά μια εκστρατεία εναέριων επιδρομών που έχει στόχο τις «τρομοκρατικές» ομάδες, μεταξύ αυτών και το ΙΚ.
Όμως αντάρτες και Δυτικοί κατηγορούν τη Μόσχα ότι βάζει στο στόχαστρό της κυρίως οργανώσεις των μετριοπαθών ανταρτών.
Οι επιδρομές αυτές βοηθούν το καθεστώς, που μέχρι τότε βρισκόταν στα πρόθυρα κατάρρευσης, να ανακαταλάβει έδαφος.
24 Αυγούστου 2016:
Η Τουρκία ξεκινά την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» στην επαρχία του Χαλεπίου εναντίον δύο οργανώσεων που χαρακτηρίζει «τρομοκρατικές»: του ΙΚ και των Κούρδων μαχητών των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), συμμάχων της Ουάσινγκτον στη μάχη κατά των τζιχαντιστών.
5 Νοεμβρίου 2016:
Η αραβοκουρδική δύναμη που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ ξεκινά μια ευρεία επιχείρηση για την ανακατάληψη της Ράκας, ντε φάκτο πρωτεύουσας του ΙΚ στη Συρία, παράλληλα με αυτή που διεξάγεται στη Μοσούλη του Ιράκ.
15 Νοεμβρίου 2016:
Οι δυνάμεις του καθεστώς και οι σύμμαχοί τους ξεκινούν μια νέα επιχείρηση στο Χαλέπι, χάρη στην οποία ανακαταλαμβάνουν τη μία μετά την άλλη τις ανταρτοκρατούμενες συνοικίες της πόλης.
13 Δεκεμβρίου 2016:
Υπογράφεται ρωσοτουρκική συμφωνία για την απομάκρυνση χιλιάδων ανταρτών και αμάχων που βρίσκονται στις τελευταίες ανταρτοκρατούμενες συνοικίες του Χαλεπιού.
Όμως «αναστέλλεται» μία ημέρα αργότερα προτού μπορέσει να τεθεί σε ισχύ.
15 Δεκεμβρίου:
Ξεκινά η απομάκρυνση των αμάχων και των ανταρτών από το Χαλέπι.
ΠΗΓΗ: http://www.alphatv.gr/
