Δύο μικρά κείμενα του 17χρονου μαθητή Λυκείου Χρύσανθου Θεμιστοκλέους
ΑΓΑΠΗ
Τι δύσκολο πράγμα η αγάπη…. Τι δύσκολο να ξέρεις πότε και σε ποιόν θα είσαι έτοιμος να την δώσεις, ή ακόμη και να την δεχτείς. Να βγαίνεις από την ξύλινη πόρτα του σπιτιού σου, τις κρύες νύχτες του χειμώνα και να την βρίσκεις στο κατώφλι σου, λες και είναι φτιαγμένη για να σου ζεστάνει την ύπαρξη. Να έχεις κοντά σου έναν άνθρωπο, εκεί στην δεξιά τσέπη του μυαλού σου, να σου φωνάζει “Σ´αγαπω”.
Έγινε όμως ,αυτή η πανάκριβη, γεμάτη ενεργά ηφαίστεια, λέξη,τόσο φτηνή, σαν στάχτες από υπολείμματα καμένων εφημεριδων.
Το νόημα της χάθηκε πια.
Μοιάζει σαν ποίημα χωρίς συμβολισμούς, και ομοιοκαταληξία. Ακούγοντας την νιώθεις σαν να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον πιο ύπουλο σου εχθρό, που κοιτάζοντας τον στα μάτια αναγνωρίζεις κάθε σταγόνα ψέματος και δόλου.
Αυτή η λέξη δεν σε “αγαπά” πια.
Εσύ ο ίδιος δεν της δίνεις το δικαίωμα, γιατί ξέρεις πως η καρδιά σου είναι έτοιμη να υποκύψει σαν το νεογέννητο στο πρώτο μωρουδίστικο κλάμα.
ΖΩΗ
Ζωή. Τι να σημαίνει αυτό άραγε; Μήπως είναι αυτή η ζωή ένα προγραμματισμένο και χρονοβόρο παιχνίδι σκάκι ή μήπως είναι ένα κέρμα που παίζεται κορόνα ή γράμματα; Είναι η ζωή ένα σκοτεινό και βουβό δάσος που φωνάζει “βοήθεια” λες και χαροπαλεύει ή είναι ένας κήπος γεμάτος ανθισμένα κόκκινα τριαντάφυλλα που μοιάζει σαν παράδεισος; Πέστε μου λοιπόν, έχετε ποτέ διερωτηθεί τι μπορεί να είναι αυτή η ζωη, ή έστω, έχετε ποτέ σκεφτεί γιατί ζείτε, γιατί υπάρχετε; Εσείς οι ίδιοι αναγνωρίζετε τους εαυτούς σας; Ξέρετε ποιοι είστε στ´ αλήθεια;
Λοιπόν…πολύ αμφιβάλω γι‘ αυτό, γιατί ούτε εγώ κατάφερα να μάθω τον λόγο που ζω, και το τι ακριβώς έχω να προσφέρω σ´αυτό τον κόσμο.
Όχι δεν νιώθω απελπισμένος, ούτε σαν μια μύγα στο γάλα, οπως το λέτε και εσείς, ούτε θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Αυτό που νιώθω όμως είναι σαν ένας αετός που ζει μέσα σε ένα κόσμο, που έχει αξιωθεί την ευκαιρία της ελευθερίας να μπορεί να πετά και να έχει την δυνατότητα να τα βλέπει όλα από εκεί ψηλά, λες και είναι ο βασιλιάς. Έτσι λοιπόν όλοι εσείς, πρέπει να γίνετε οι βασιλιάδες της ζωής σας, και να ζήσετε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία σας. Ίσως αυτό να είναι…ζωή!
