Έφυγε ένας μικρός ήρωας, ένας εξαιρετικός μουσικός και ιδεολόγος, μια προσωπικότητα με ταλέντο που υπηρέτησε με σεβασμό την μουσική σκηνή στην Ελλάδα.
Ο σπουδαίος συνθέτης και τραγουδιστής Λουκιανός Κηλαηδόνης πέθανε σήμερα 7 Φεβρουαρίου 2017, σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από μακρά νοσηλεία σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο με καρδιακά προβλήματα.
Φεύγει αλλά αφήνει κληρονομιά στην Ελλάδα και στους απανταχού της γης Έλληνες, τα έργα του.
Αν και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Θεσσαλονίκη), καθώς και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο (Αθήνα), δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του αρχιτέκτονα αφού ήταν ξεκάθαρο πως η μεγάλη του αγάπη ήταν η μουσική. Την οποία υπηρέτησε απ’ τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα που “έφυγε”.
Η ανακοίνωση της οικογένειας του Λουκιανού Κηλαηδόνη:
Ευχαριστούμε πολύ όλους τους γιατρούς, τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές που τον φρόντισαν σε όλες του τις νοσηλείες.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που τον αγαπήσατε και ξέρουμε ότι θα τον αγαπάτε για πάντα.
Η τελετή θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Στη μνήμη του Λουκιανού όσοι θέλετε μπορείτε να καταθέσετε χρήματα στον λογαριασμό GR8501101130000011395450502 της Εθνικής Τράπεζας βοηθώντας μία αγαπημένη μας οικογένεια που το έχει ανάγκη.
Η Μουσική του Πορεία
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Κελαηδόνης έγραφε τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Στην συνέχεια ήρθε ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους Νίκου Γκάτσου με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά.
Το 1973 κυκλοφόρησε σε κόκκινο βινύλιο τα «Μικρoαστικά» σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγούδησε δικές του συνθέσεις. Αυτή η δουλειά ήταν σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας, αφού τα «Μικροαστικά» πριν εκδοθούν σε δίσκο κυκλοφόρησαν παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας και έγιναν σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά ήταν τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη.
Το 1976 ο Λουκιανός έγραψε την «Media Luz» τον μοναδικό του δίσκο με ορχηστρική μουσική, που ήταν το soundtrack μιας υποθετικής ταινίας “Film Noir” .
Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφόρησαν πέντε απροσωπικοί του δίσκοι :
«Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόϋ»,
«Ψυχραιμία Παιδιά»,
«Χαμηλή πτήση»,
«Τραγούδια για κακά παιδιά»,
«Γιατί θα γίνω μαραγκός» και ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του ’50 με τίτλο «Fifties και ξερό ψωμί».
Το 1993 κυκλοφόρησε το διπλό του άλμπουμ με τίτλο : «Αχ! Πατρίδα μου γλυκιά» που ήταν μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στην δουλειά αυτή παρουσιάστηκαν δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκαν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. Όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.
Παράλληλα έγραφε θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια έγραφε αποκλειστικά τη μουσική για το «Ελεύθερο Θέατρο» – «Ελεύθερη Σκηνή» και ήταν ο βασικός συνθέτης των παραστάσεων του «Θεσσαλικού Θεάτρου» της πρώτης περιόδου.
Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Έγραψε μουσική για τις ταινίες : «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη. Καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.
Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια ο Λουκιανός έκανε αρκετές ζωντανές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο. Γνωστότερη από αυτές είναι το περίφημο «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη», που έγινε το 1983 και που συγκέντρωσε περίπου 70.000 κόσμο. Το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη» θεωρήθηκε το ελληνικό “Woodstock” και ο Λουκιανός με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα σε φυσικούς χώρους. Επίσης τα τελευταία χρόνια είχε προσθέσει τις συναυλίες του πολλά θεατρικά και εικαστικά στοιχεία κάνοντάς τες περισσότερο μουσικές θεατρικές παραστάσεις, με αποκορύφωμα την παράσταση του «Αχ! Πατρίδα μου γλυκιά» στο Θέατρο Λυκαβητού το καλοκαίρι του 1993, που ονομάστηκε το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στην Κύπρο, τη Ρόδο και την Νέα Υόρκη με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Καλό ταξίδι φτωχέ και μόνε, κάουμποι!
