Ο Μάριος Κωνσταντίνου είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης της πόλης του Ζήνωνα, ο οποίος κατάφερε να βαδίσει με επιτυχία σε Κύπρο και Ελλάδα, στην τέχνη στην οποία έχει ταχθεί να υπηρετεί, την υποκριτική. Αν και το πρώτο του πτυχίο ήταν στην ελληνική φιλολογία, εντούτοις η αγάπη για το θέατρο τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν.
Με αφορμή την εξαιρετική παράσταση του ΘΟΚ «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» στην οποία λαμβάνει μέρος ο Μάριος, (και η οποία έρχεται στη Λάρνακα, 1η Μαρτίου, στο Δημοτικό θέατρο Λάρνακας), εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη μαζί του.
Ανάμεσα σε άλλα ο νεαρός ηθοποιός τονίζει: “Ο καθένας πράττει όπως αισθάνεται, δεν θα έπρεπε να μας αφορά ή να μας στεναχωρεί πως θα μας κρίνει κάποιος άλλος για τις επιλογές μας, φτάνει εσύ να νιώθεις ότι επέλεξες αυτό που εκφράζει τις προσωπικές σου αξίες και ανάγκες, οικονομικές και καλλιτεχνικές. Δεν είναι εύκολο επάγγελμα σε ό,τι αφορά την κοινωνική καταξίωση και την οικονομική αποκατάσταση, αλλά σε ξεπληρώνει με στιγμές που ποτέ κανένα αμάξι, κανένας παχυλός μισθός και κανένα μεγάλο κυπριακό σπίτι δεν μπορεί να σου τα δώσει”.
Της Γιώτας Δημητρίου
Μάριε, το δικό σου ταξίδι στον κόσμο του θεάτρου και της υποκριτικής πως ξεκίνησε;
Aπό μικρός στο σχολείο συμμετείχα στις σχολικές γιορτές και σε θεατρικές παραστάσεις. Ποτέ όμως δεν είχα πεί «θέλω να γίνω ηθοποιός». Στο Λύκειο όμως ήταν που το θέατρο μου φανερώθηκε σε όλο το μαγικό του μεγαλείο, αλλά και πάλι δίσταζα… ενώ με γοήτευε. Σπούδασα Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και μετά από αυτές τις σπουδές πήρα το δρόμο –χωρίς γυρισμό – για το θέατρο και βρέθηκα να σπουδάζω υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν.
Μέχρι σήμερα ποιές δουλειές έχεις κάνει θεατρικά και τηλεοπτικά;
Eίχα την ευκαρία να συνεργαστώ, τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κύπρο, με αξιόλογους συνεργάτες σε ωραίες παραγωγές. Στο Θέατρο Τέχνης με τον Νίκο Μαστοράκη, το Διαγόρα Χρονόπουλο, την Μαριάννα Κάλμπαρη, τον Κωστή Καπελώνη και τον Δημήτρη Δεγαϊτη στις παραστάσεις «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», «Όρνιθες», «Τρεις αδερφές», «Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» κ.α. Στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου στις παραστάσεις «Μεταμορφώσεις», «In two minds», «Σαμία», «Το ξύπνημα της άνοιξης», «Φιλονικία», «Γεθσημανή», «Λωξάντρα» με σκηνοθέτες όπως ο Εύης Γαβριηλίδης, Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν, Μαγδαλένα Ζήρα, Αθηνά Κάσιου, Έφη Θεοδώρου και Δημήτρη Λιγνάδη. Είχα την χαρά να συνεργαστώ με την Open Arts και την Αθηνά Κάσιου και πάντα με μια φανταστική ομάδα ηθοποιών στις παραστάσεις «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», «Ο βυσσινόκηπος» και «Love and information”. Με την Μαρία Κυριάκου είχα την ευκαρία να συνεργαστώ στην devised παραστασταση «WC» και στην παράσταση/υλικό εν εξελίξει «Περιγραφή εικόνας» και τώρα στην παράσταση «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν». Πιο πρόσφατα συνεργάστηκα με την ΕΘΑΛ και τον Μηνά Τίγκιλη στην παράσταση «Το Γάλα». Από το 2015 συνεργάζομαι με την performer/χορεύτρια Julia Brendle ερευνώντας ζητήματα σωματικότητας και σωματικών δράσεων μέσα από το χορό και το σωματικό θέατρο. Οι παραστάσεις μας «within and between» και «treatment» παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της Πλατφόρμας Σύγχρονου Χορού το 2015 και 2016 και εκπροσωπήσαν την Κύπρο σε διάφορα Φεστιβάλ Χορού στην Ευρωπή.
Έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στην Λάρνακα. Κατα τη γνώμη σου τι χρειάζεται η πόλη του Ζήνωνα όσον αφορά στα θεατρικά δρώμενα αλλά και γενικότερα στα πολιτιστικά;
Η Λάρνακα στο παρελθόν αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα του νησιού αλλά και της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου. Ο κόσμος της Λάρνακας σήμερα αναζητά τις πολιτιστικές δράσεις, οι καλλιτέχνες της Λάρνακας έχουν να επιδείξουν έργο, αλλά κάπου η όλη δυναμική και επιθυμία εκτονώνεται στην έλλειψη σαφούς πολιτιστικής γραμμής από τοπικούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Δεν μηδενιζώ την υπάρχουσα πολιτιστική δράση στην Λάρνακα, αλλά είναι κοινός τόπος ότι χρειάζεται η Λάρνακα την πολιτιστική ανάπτυξη που αναλογεί στους πολίτες της. Η τοπική αρχή θα πρέπει να αναθεωρήσει και να ανανεώσει τις θέσεις (και άτομα) που αφορούν στον πολιτισμό και να προωθήσει τη συνεργασία και με άλλους φορείς και άτομα ώστε να επιτευχθούν δράσεις που να προωθούν όλες τις τέχνες και να προσφέρουν ταυτόχρονα δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα μέσα από αυτές. Να δημιουργηθούν χώροι κατάλληλα εξοπλισμένοι, ανοικτοί στους πολίτες για να δημιουργήσουν, ώστε οι πολίτες μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία να πετύχουν την πραγματική επικοινωνία πολιτών.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι στις μέρες της κοινωνικοοικονομικής κρίσης για έναν νέο άνθρωπο που έχει επιλέξει το μονοπάτι αυτό του ηθοποιού, να αντιμετωπίσει την ανεργία ή επαγγελματικές επιλογές που να μην ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του;
Η παρούσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση πράγματι δυσχαιραίνει τις εργασιασές σχέσεις και απομακρύνει από κάποιους τη δυνατότητα να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά τους φέρνει πιο κοντα στην προσωπική ικανοποιήση και ευτυχία. Ανέκαθεν, για τους καλλιτέχνες και ειδικά για τους ηθοποιούς η επαγγελματική αποκατάσταση ήταν και παραμένει άπιαστη. Αυτή η έλλειψη σταθερότητας δημιουργεί συχνά μια αμφισβήτηση του δρόμου που επέλεξες αλλά ταυτόχρονα σε πεισμώνει και σου δίνει εκείνα τα υλικά που θα σε βοηθήσουν να είσαι δημιουργικός στις πρόβες και στις παραστάσεις. Έρχονται στιγμές που μπαίνεις σε δίλημμα, καλείσαι να συνθηκολογήσεις ή να συμβιβαστείς. Ο καθένας πράττει όπως αισθάνεται, δεν θα έπρεπε να μας αφορά ή να μας στεναχωρεί πως θα μας κρίνει κάποιος άλλος για τις επιλογές μας, φτάνει εσύ να νιώθεις ότι επέλεξες αυτό που εκφράζει τις προσωπικές σου αξίες και αναγκές, οικονομικές και καλλιτεχνικές. Δεν είναι εύκολο επάγγελμα σε ό,τι αφορά την κοινωνική καταξίωση και την οικονομική αποκατάσταση, αλλά σε ξεπληρώνει με στιγμές που ποτέ κανένα αμάξι, κανένας παχυλός μισθός και κανένα μεγάλο κυπριακό σπίτι δεν μπορεί να σου τα δώσει.
Τι πρέπει να διαθέτει ένας νέος για να καταφέρει να παραμείνει δυνατός στις δύσκολες συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα οι νέοι στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης;
Βασικό υλικό και στοιχείο επιβιώσης σε αυτό το χώρο είναι η αγάπη και το πάθος για αυτό που κάνεις. Χρειάζεται να γνωρίζεις γιατί επέλεξες τη δεδομένη στιγμή να κάνεις αυτό και όχι να βρίσκεσαι κάπου αλλού κάνοντας κάτι άλλο. Η γνώση, η σπουδή και η συνεχής αναθεώρηση και αμφισβήτηση του κόσμου και των στερεoτύπων του είναι η βάση και τα εργαλεία του καλλιτέχνη που επεγρυπνεί για το όνειρο, την αγαπή, τον έρωτα, την τέχνη, τον κόσμο, το βάρος και το δώρο της ύπαρξης.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να εργαστείς στο εξωτερικό;
Κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα νέο προορισμό, όταν βρίσκομαι σε μια άλλη χώρα σκέφτομαι: «τι καλά που θα ήταν να ζούσα έδω… τι όμορφα που είναι!» ή όταν με εκνευρίσει κάτι πολύ σε πολιτικό ή κοινωνικό επίπεδο στην Κύπρο λέω ότι είναι ώρα να την κάνουμε απ’ εδώ. Αλλά πάντα μας φαίνεται πιο πράσινο το λιβάδι απέναντι… Είμαι καλά στην Κύπρο, υπάρχουν πράγματα που με στεναχωρούν αλλά και πράγματα που με γοητεύουν, που με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα, ώστε να θέλω να ζω και να εργάζομαι εδώ. Εκτός από την Αθήνα, όπου έζησα και εργάστηκα κάποια χρόνια, δεν επεδίωξα να δουλέψω στο εξωτερικό σαν ηθοποιός ή να δοκιμάσω μια άλλη εργασία εκτός Κύπρου. Δεν αποκλείω τίποτα όμως, οι ζωές μας πιστεύω πρέπει να παραμένουν ανοικτές και διαθέσιμες στο τυχαίο.
Αυτό το διάστημα που σε βρίσκουμε;
Αυτή την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου.
Πες μας περισσότερα για αυτήν την παράσταση, για τους υπόλοιπους συντελεστές και τον δικό σου ρόλο.
Το έργο «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» μας έρχεται από την Αργεντινή, γραμμένο το 2005, από τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Κλαούντιο Τολκατσίρ. Το έργο προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς της ομάδας του Κ. Τολκατσιρ, που για τις ανάγκες αυτής της ιδιαίτερης γραφής συμβίωναν για πολλούς μήνες, ώστε να προκύψουν εν τέλει οι χαρακτήρες και η ιστορία της οικογένειας Κόλεμαν στο χαρτί και μετά στο σανίδι. Το έργο είναι μια μαύρη κωμωδία που εστιάζει στις οικογενειακές σχέσεις. Μια οικογένεια ιδιαίτερη, με τα μέλη της να ακροβατούν ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, στην αφέλεια και τον εγωκεντρισμό. Άτομα που αδυνατούν να εκφράσουν ή να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Μια οικογένεια που μάλλον πάνω της προβάλλεται η σύγχρονη χρεωκοπημένη Αργεντινή και κατ’ επέκταση οι σύγχρονες κοινωνίες γενικότερα. Η παράσταση αποτελεί μια παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου για την περίοδο 2016-2017, σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου και μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 12 Ιανουαρίου. Το κοινό φαίνεται να αγάπησε την οικογένεια Κόλεμαν και αυτό διαφαίνεται από τα σχόλια αλλά και την αθρόα προσέλευση του κόσμου. Η Πόπη Αβραάμ, η Αιμιλία Βάλβη, η Νιόβη Χαραλάμπους, η Αντωνία Χαραλάμπους, ο Γιώργος Κυριάκου, ο Κώστας Σιλβέστρος και ο Ανδρέας Παπαμιχαλόπουλος είναι οι συνεργάτες ηθοποιοί που δίνουν ζωή στους χαρακτήρες του έργου, την Λεονάρτα, τη Μεμέ, τη Βερόνικα, την Γκάμπι, τον Ντάμι, τον Ερνάν και τον Εδουάρδο. Ο Χάρης Καυκαρίδης επιμελήθηκε τον σκηνικό χώρο και η Μελίτα Κούτα τα κουστούμια. Ενώ ο Σταύρος Ευλαμπίου επιμελήθηκε τους φωτισμούς. Ο δικός μου ρόλος ο Μαρίτο είναι μια ωρολογιακή βόμβα, ο γιος που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά αλλά φαίνεται να είναι ο μόνος που μιλά σοβαρά. Εκσφενδονίζει τις μεγάλες αλήθειες της οικογένειας με ένα ιδιαίτερο τρόπο που προκαλεί τον εκνευρισμό δοκιμάζοντας τα όρια της αντοχής των υπολοίπων.
Στη Λάρνακα που είναι και η πόλη σου, θα δούμε την παράσταση;
Ναι. Η παράσταση στη Λάρνακα θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας, την 1η Μαρτίου στις 20:30.
Αλήθεια, πόσο σημαντικό είναι το θέατρο σε εποχές σαν κι αυτή που διανύουμε;
Το θέατρο και οι τέχνες ανέκαθεν αποτελούσαν ανάγκη και δείγμα ποιοτικής ανάπτυξης κάθε κοινωνίας. Σε περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, με έντονες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, την εύθραυστη ειρήνη, τα κύματα μεταναστών και την άνοδο ρατσιστικών τάσεων και συμπεριφορών, το θέατρο και οι τέχνες γενικότερα μπορούν να λειτουργησουν ως αντιστάθμισμα. Μέσα από το θέατρο, την κατεξοχήν συλλογική τέχνη η κοινωνία μπορεί να καθρεφτιστεί και έτσι να αναστοχαστεί, αναζητώντας τρόπους να υπερβεί τις κρίσεις και να επουλώσει τα τραύματα του σύγχρονου ανθρώπου.
Τέλος, τι θα κερδίσει ο κόσμος βλέποντας την παράσταση «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν»;
Θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ένα σύγχρονο έργο με εύστοχη γραφή. Μέσα από την παράσταση και τους χαρακτήρες του έργου οι θεατές θα αναγνωρίσουν ψήγματα των δικών τους κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων. Θα απολαύσουν μια άρτια σκηνοθετημένη παράσταση με ερμηνείες που θα τους προσκαλέσουν να ταυτιστούν τόσο τις κωμικές όσο και τις δραματικές στιγμές της παράστασης.
Info:
Η παράσταση «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν» του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου παρουσιάζεται στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας την 1η Μαρτίου 2017 στις 20:30.
Πληροφορίες/Εισιτήρια: Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου, τηλ. 24665795
(Δευτέρα-Παρασκευή 10.00π.μ.-1.00μ.μ., 4.00μ.μ.-6.00μ.μ. και Σάββατο 10.00π.μ.-1.00μ.μ.)
