Κάθε φορά που παρουσιάζει μια έκθεση του καταφέρνει να μας αφηγείται ολόδικες του ιστορίες, έτσι όπως τις πλάθει ο δικός του εσωτερικός κόσμος, αλλά και το περίσσιο ταλέντο του. Πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια απ’ τη τελευταία παρουσίαση της δουλειάς του και σήμερα ετοιμάζεται για τη καινούρια του έκθεση στις 3 Μαρτίου στη γκαλερί “Διάτοπος” στη Λευκωσία. Ο λόγος, για τον Αντώνη Τζιαρρίδη ο οποίος έρχεται με “Tails of snails” να μας ταξιδέψει μέσα από έργα του.
Της Γιώτας Δημητρίου
Αντώνη, μου αρέσει ο τίτλος “Tails of snails” και η ιστορία πίσω απ’ τον τίτλο….Στο δελτίο τύπου αναφέρεται “Η συσσώρευση των υλικών του χρόνου, αφενός μας βαραίνει, αφετέρου όμως, μας προσφέρει τη θέση μας στον κόσμο. Δεν είμαστε ανώνυμη λεία στα δόντια του χρόνου. Είμαστε εμείς- με όνομα και επίθετο- και είμαστε ωραίοι, αντιφατικοί και εφήμεροι”. Αλήθεια πώς γεννήθηκε το θέμα της έκθεσης σου που θα έχουμε την χαρά να απολαύσουμε στις 3 Μαρτίου στην γκαλερί “Διάτοπος” ;
Αρχικά να πούμε ότι ο “νονός” της έκθεσης είναι ο πολύ καλός φίλος Κώστας Μαννούρης, (συγγραφέας), ο οποίος απέδωσε σε ένα πολύ όμορφο κείμενο όλα όσα εγώ ήθελα να πω μέσα από τα έργα μου.
Μου αρέσει, πάντοτε, μέσα από τη δουλεία μου να δίνω την αίσθηση μιας αφήγησης, μιας μικρής κλίμακας ιστοριών που είναι αποσπασματικές και ελλείπεις. Στην καινούργια μου εικαστική πρόταση προσεγγίζω αυτό που κουβαλούμε ως προσωπικότητες. Η ιδέα νομίζω είναι η εξέλιξη από μια μικρή σειρά έργων μου, που κουβαλούσαν το “σπίτι” τους. Το σπίτι τους με την κυριολεκτική, αλλά και την ευρύτερη έννοια , όλο δηλαδή τον ψυχισμό.
Να πούμε λίγα λόγια για τα έργα της έκθεσης;
Η έκθεση “Tails of snails” περιλαμβάνει 17εργα, 7 κολλάζ και 10 κατασκευές – γλυπτά. Όλα σε μεικτή τεχνική. Χρησιμοποίησα όπως πάντα διάφορα υλικά όπως μπετόν, ξύλο, ρητίνη, χαρτί, μάρμαρα κ.α.
Το ρόλο του πρωταγωνιστή σε κάθε έργο παίρνουν επεξεργασμένα παλιά κεραμικά και γκραβούρες.
Πόσος καιρός έχει μεσολαβήσει απ’ την τελευταία σου έκθεση και ποιοι είναι οι παράγοντες που σε ωθούν σε μια καινούρια ατομική έκθεση κάθε φορά;
Έχουν περάσει ακριβώς τέσσερα χρόνια από την προηγούμενη μου έκθεση. Ένιωσα την ανάγκη να παρουσιάσω αυτή την σειρά από έργα μαζί και όχι σε διάφορες εκθέσεις. Θεωρώ ότι μια συγκροτημένη παρουσίαση δίνει το σωστό μήνυμα και συνοχή του περιεχομένου.
Πώς είναι για να ένα καλλιτέχνη να δημιουργεί και να προσφέρει στη τέχνη σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης; Επηρεάζει τα θέματα και την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη κατά τη γνώμη σου; Τι ισχύει στην δική σου περίπτωση;
Κρύβει τη δική του σημαντικότητα, διότι προσπαθείς μέσα από τις δυσκολίες που υπάρχουν να κοιτάξεις για λύσεις και αυτό το βρίσκω απόλυτα δημιουργικό.
Πιστεύω πως όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας επηρεάζουν τον καθένα από εμάς. Σε εμένα, νομίζω, λειτουργεί υποσυνείδητα… μαζεύω πληροφορίες και μετά μου έρχεται η ιδέα, η οποία κατά την διάρκεια της υλοποίησης πάντα αλλάζει.
Θεωρώ ότι ο πολιτισμός και η καλλιτεχνική δημιουργία μπορούν να είναι τα υπόβαθρα για να διατηρήσουμε την ισορροπία και την ιστορία μας.
Σε επηρεάζουν οι παγκόσμιες εξελίξεις;
Μα είναι απόλυτα φυσιολογικό να επηρεάζεσαι! Και όλο αυτό είναι ακόμη ένα επίπεδο βάρους στις πλάτες μας, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους.
Βλέπουμε πχ όλους αυτούς τους πρόσφυγες γύρω μας, οι οποίοι το μόνο που κουβαλούν εγκαταλείποντας τις χώρες και τα σπίτια τους είναι την ταυτότητα και την προσωπικότητα τους….
Τα ταξίδια σε γειτονιές του κόσμου, μουσεία του εξωτερικού, επηρεάζουν τη δουλειά σου ή εσένα γενικότερα ως καλλιτέχνη;
Σίγουρα ναι, είναι σαν ένα προγραμματιστή που αν δεν δει και ενημερωθεί για την εξέλιξη θα μείνει πίσω. Βλέποντας ιστορικά μουσεία, αλλά και σύγχρονες γκαλερί γεμίζεις με ιδέες και σίγουρα μαθαίνεις, κάθε φορά, κάτι καινούργιο.
Αποτελούν βιταμίνες αναζωογόνησης και δύναμης.
Ποιοι καλλιτέχνες παλιοί ή σύγχρονοι είναι σημείο αναφοράς για σένα;
Όλη η ιστορία της τέχνης είναι σημείο αναφοράς. Κάθε εποχή και κάθε καλλιτέχνης μας έχει αφήσει κάτι. Με κάποιους ταυτίζεσαι και κάποιοι ίσως σε αφήνουν αδιάφορο. Πολλοί είναι αυτοί που ξεχωρίζω και στον κάθε ένα βρίσκω και κάποιο διαφορετικό στοιχείο.
Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα έργα σου μέσα από τα χρόνια; Ποιες διαφορές παρατηρείς εσύ στη δουλειά σου;
Την εξέλιξη νομίζω δεν μπορώ να την κρίνω εγώ. Διαφορές βρίσκω ως προς το θέμα των δυο εκθέσεων μου.
Στο STORYBOX υπήρχε ένας ρομαντισμός και μια παιδικότητα, που νομίζω ότι δεν υπάρχει στη νέα μου δουλεία. Στο “Tails of snails” υπάρχει μια αυστηρότητα και μια συμμετρία.
Η συνεργασία με την γνωστή γκαλερί της Λευκωσίας “Διάτοπος” πώς προέκυψε;
Η Δάφνη Νικήτα, (ιδιοκτήτρια της γκαλερί), μου πρότεινε την συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος και λόγω του ότι ένιωθα την ανάγκη να εκθέσω και εκτός Λάρνακας, αποδέχτηκα. Σε αυτό το σημείο, αφού μου δίνεται η ευκαιρία, θα ήθελα να την ευχαριστήσω για την συνεργασία και την εμπιστοσύνη.
Η Λάρνακα είναι η πόλη που γεννήθηκα και ζω, εδώ έχω κάνει τα πρώτα μου βήματα στο χώρο της τέχνης και γι’ αυτό η πρώτη μου παρουσίαση έγινε εδώ, είναι όμως σημαντικό ο καλλιτέχνης να ταξιδεύει και να δίνεται η ευκαιρία να δει το έργο του περισσότερος κόσμος.
Τέλος, στο δελτίο τύπου υπάρχει μια φράση του αγαπημένου μου Πεσσόα “Αν ήμουν κάποιος άλλος, σ’ όλους πολύ θα άρεσα. Όμως είμαι εγώ, ας έχετε υπομονή”. Πιστεύεις πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι πρωτίστως ο εαυτός του και όχι “κάποιος άλλος” με οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και αν δεν είναι σε όλους αρεστός;
Αυτό πρέπει να είναι ο κάθε άνθρωπος, ο εαυτός του και ειλικρινής.
Είναι πολύ δύσκολο όμως. Ζούμε μέσα σ’ ένα κόσμο που πολλές φόρες γινόμαστε αυτό που βολεύει και αυτό που θέλουν οι άλλοι.
Γι’αυτο και οι δικοί μου πρωταγωνιστές κουβαλούν μόνοι τους όλο το βάρος, διότι στην πραγματικότητα το είναι μας βρίσκει παρηγοριά στην επαφή με τους άλλους, αλλά παραμένει πάντα με κύρια συντροφιά του το φορτίο της δικής του ύπαρξης.
