Ολοκληρώθηκε νωρίς το πρωί η 89η απονομή των βραβείων Οσκαρ, η οποία (παραλίγο να) ήταν μια από τις πιο προβλέψιμες των τελευταίων ετών. Και λέμε παραλίγο γιατί αυτό που συνέβη στα τελευταία λεπτά της φετινής τελετής δεν έχει προηγούμενο: ούτε λίγο ούτε πολύ το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας άλλαξε χέρια κυριολεκτικά επί σκηνής μετά από ένα απίστευτο λάθος των διοργανωτών.
Συγκεκριμένα ο Γουόρεν Μπίτι, ο οποίος μαζί με τη Φέι Ντάναγουεϊ θα ανακοίνωνε το τελευταίο, πολυπόθητο Οσκαρ, διάβασε προφανώς τον λάθος φάκελο με αποτέλεσμα να καλέσει πάνω τους συντελεστές του «La La Land» για την απονομή. Και μπορεί αυτό το αποτέλεσμα να μην ξένισε κανέναν, μιας και το υπέροχο μιούζικαλ του Ντέιμιαν Σαζέλ ήταν ούτως ή άλλως το φαβορί, ωστόσο λίγα δευτερόλεπτα αργότερα -και αφού οι συντελεστές του είχαν αρχίσει να ευχαριστούν κόσμο- ήρθε η μεγάλη ανατροπή· το Οσκαρ πήγε τελικά στο επίσης εξαιρετικό, αλλά πολύ πιο χαμηλότονο, «Moonlight» του Μπάρι Τζένκινς, εν μέσω γενικής αμηχανίας αλλά και πολύ θερμού χειροκροτήματος από τους παριστάμενους σταρ του κινηματογράφου. Τι μας λέει τώρα αυτό το αποτέλεσμα;
Πρώτα από όλα πως τα προγνωστικά σε μεγάλο βαθμό ανατράπηκαν. Ναι, το «La La Land» κατάφερε να συγκεντρώσει τα περισσότερα βραβεία (6 σε 14 υποψηφιότητες), ανάμεσά τους και αυτά για την Καλύτερη Σκηνοθεσία (Ντέιμιαν Σαζέλ) και τον Α’ Γυναικείο Ρόλο (Εμα Στόουν), με την απώλεια ωστόσο της Καλύτερης Ταινίας, ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για θρίαμβο. Αντιθέτως το ταπεινό «Μοonlight» έκλεψε την παράσταση παίρνοντας, εκτός του κορυφαίου, ακόμα τα Οσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου (Μαχερσάλα Αλι) και διασκευασμένου σεναρίου. Είναι απορίας άξιο πάντως πως η Ακαδημία καταφέρνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να διαχωρίζει την Καλύτερη Ταινία από τα αντίστοιχα σημαντικότατα βραβεία για την σκηνοθεσία, τη φωτογραφία και τους πρώτους ρόλους.
Κι αν η παραπάνω «ανορθογραφία» δεν διορθώθηκε, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για το άλλο μεγάλο ατόπημα της περσινής τελετής: τα υπερβολικά «λευκά» Οσκαρ του 2016 (δεν υπήρχε ούτε ένας Αφροαμερικανός υποψήφιος), έδωσαν φέτος στη θέση τους στην αποθέωση της φυλετικής ισότητας, γεγονός που υπογραμμίστηκε ανεξίτηλα και από την τελευταία επιλογή της βραδιάς. Κατά τα λοιπά η τελετή κύλησε εντός «πρωτοκόλλου», με τον παρουσιαστή Τζίμι Κίμελ να διασκεδάζει αρκούντως τους υψηλούς προσκεκλημένους του και την Ακαδημία να έχει ετοιμάσει 1-2 ευχάριστες εκπλήξεις. Οταν έφτασε η ώρα της…λιγούρας, γλυκά προσδεδεμένα σε μικροσκοπικά αερόστατα, έπεσαν από την οροφή του θεάτρου ενώ μια ομάδα τουριστών μπήκε, κατάπληκτη στην αίθουσα, ερχόμενη τετ α τετ με τους μεγάλους αστέρες στις πρώτες σειρές. Μέχρι και ένας μίνι αρραβώνας στήθηκε επί τόπου, με την ευλογία του -πάντα έτοιμου σε τέτοιες περιπτώσεις- Ντένζελ Ουάσινγκτον.
Οπως επίσης αναμενόταν, η πολιτική είχε φέτος την τιμητική της. Στον απόηχο της εκλογής Τραμπ, αλλά και της άτυπης βεντέτας που έχει ανοίξει μεταξύ του νέου Αμερικανού Προέδρου και του παραδοσιακά Δημοκρατικών αισθημάτων Χόλιγουντ, οι καυστικές αναφορές των συμμετεχόντων ήταν δεκάδες. Καμία ωστόσο δεν εξελίχθηκε σε πύρινο πολιτικό λόγο ούτε και ξεπέρασε τα όρια του πολιτικού καθωσπρεπισμού. Στα υπόλοιπα των βραβείων, αξίζει να αναφέρουμε την δικαιότερη ίσως απονομή της βραδιάς στον Κέισι Αφλεκ για την παραδειγματική ερμηνεία του στο «Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα». Το φιλμ του Κένεθ Λόνεργκαν τιμήθηκε ακόμα με το Οσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου (κατηγορία στην οποία ήταν υποψήφιοι και οι δικοί μας Γιώργος Λάνθιμος και Ευθύμης Φιλίππου) ενώ ο Β’ Γυναικείος Ρόλος πήγε σε μια κατασυγκινημένη Βαϊόλα Ντέιβις. Τέλος αξίζει να αναφερθεί η νίκη του Ασγκάρ Φαραντί, στο πεδίο του ξενόγλωσσου φιλμ, για τον «Εμποράκο». Ο Ιρανός σκηνοθέτης αρνήθηκε να παραστεί στην τελετή διαμαρτυρόμενος για το απαράδεκτο διάταγμα Τραμπ που δεν επιτρέπει σε κατοίκους 6 μουσουλμανικών χωρών να εισέλθουν στις ΗΠΑ, η δε επιστολή που απέστειλε χαιρετίστηκε θερμότατα από όλους τους παρόντες.
