Ίσως να έχετε δει έργα του στο πιο γνωστό μπαράκι της πόλης, ή σε μια απ’ τις πιο γνωστές πολιτιστικές εστίες της Λάρνακας, ή στο στούντιο και στις εκθέσεις του. Ταλαντούχος, λιγομίλητος, αγαπά τη Λάρνακα αλλά και την τέχνη τόσο πολύ που για πέντε συνεχόμενες χρονιές προσπαθούσε να μπει στην Σχολή Καλών Τεχνών, στην Αθήνα. Δεν τα παραίτησε όμως γιατί όταν θέλει κάτι, λέει, το προσπαθεί μέχρι να το πετύχει!
Με τον γνωστό καλλιτέχνη της Λάρνακας, Γιώργο Γεωργιάδη, θέλαμε να κάνουμε μια κουβέντα εδώ και αρκετό καιρό και επιτέλους τα καταφέραμε! Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης μιλήσαμε για την πορεία του, αλλά και την τέχνη που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης του!
Της Γιώτας Δημητρίου
Γιώργο σε ποια ηλικία συνειδητοποίησες ότι αυτό που θες να κάνεις στην ζωή σου είναι να ασχοληθείς με την τέχνη;
Από το δημοτικό, από οκτώ χρονών ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω.
Υπήρχαν κάποια ερεθίσματα απ’ την οικογένεια;
Ναι, ο πατέρας μου (Φοίβος Γεωργιάδης) σπούδασε ηθοποιός, ασχολήθηκε με το θέατρο και η μητέρα μου σπούδασε σχεδιάστρια μόδας (στον Βελουδάκη στην Αθήνα) αν και της άρεσε πάντα η τέχνη, αλλά οι δικοί της δεν την άφησαν να σπουδάσει καλές τέχνες. Βασικά ήταν εποχές που οι γονείς μου δεν μπορούσαν με ευκολία να ακολουθήσουν αυτό που αγαπούσαν, όμως αυτό λειτούργησε θετικά για εμάς, τα παιδιά τους, γιατί μας έλεγαν πάντα “κάντε αυτό που αγαπάτε” και μας στήριζαν σε ότι εμείς θέλαμε να ακολουθήσουμε.
Άρα εσύ από μικρός ήθελες να σπουδάσεις καλών τεχνών….
Ναι, από μικρός ήξερα ότι θέλω να σπουδάσω καλών τεχνών και μάλιστα στην Αθήνα.
Στην Αθήνα;
Ναι, συγκεκριμένα στην Αθήνα, ήμουν ανέκαθεν κολλημένος με αυτή την πόλη.
Έδωσες λοιπόν εξετάσεις για την Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα….
Ναι, έδωσα εξετάσεις πέντε φορές για να περάσω.
Πέντε φορές;
Ναι, πέντε φορές (χαμογελά)
Μπράβο σου που δεν τα παραίτησες και επέμενες….
Γενικότερα, όταν θέλω κάτι δεν τα παραιτώ. Το προσπαθώ μέχρι να το καταφέρω. Πιστεύω πως όταν θέλουμε κάτι πρέπει να το προσπαθούμε μέχρι να τα πετύχουμε.
Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που έδωσε εξετάσεις στην σχολή καλών τεχνών, δεν πέρασε και σκέφτεται να τα παραιτήσει;
Κοίταξε, αν επειδή έδωσε κάποιες φορές και δεν πέρασε σκεφτεί να τα παραιτήσει, τότε σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα τα παραιτήσει έτσι κι αλλιώς. Ξέρεις, ο δρόμος της τέχνης δεν είναι εύκολος, ούτε εμπεριέχει οικονομική και επαγγελματική σιγουριά. Πρέπει να το αγαπάς πολύ έτσι ώστε να μην αφήνεις περιθώρια να σκεφτείς την παραίτηση.
Τι κράτησες απ’ τα χρόνια των σπουδών σου;
Έχω την άποψη ότι οι σπουδές μπορεί να μην σε διδάξουν κάτι καινούριο στην τέχνη, αλλά σου δίνουν σημαντικές εμπειρίες, επίσης ρόλο σημαντικό παίζουν και οι αξιόλογοι καθηγητές….
Εσύ είχες κάποιον αξιόλογο καθηγητή;
Ναι φυσικά, τον Δημήτρη Σακελίο.
Έζησες αρκετά χρόνια στην Αθήνα…
Στην Αθήνα πήγα το 2004, έκανα ένα χρόνο φροντιστήριο, μαθήματα, πέρασα στην Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, έδωσα εξετάσεις στην Αθήνα για να μείνω εκεί και ήμουν αποφασισμένος, παρόλο που ήταν η πέμπτη φορά που έδινα εξετάσεις, πως αν δεν περνούσα στην Αθήνα, θα έδινα ξανά τον επόμενο χρόνο διότι ήθελα να περάσω Αθήνα και όχι Θεσσαλονίκη. Οι γονείς μου σε ότι αποφάσιζα ήταν πάντα δίπλα μου. Τελικά εκείνη την χρονιά που πέρασα Θεσσαλονίκη κατάφερα να περάσω και στις εξετάσεις για να μείνω Αθήνα και έτσι ξεκίνησα το ταξίδι των σπουδών μου το 2005 το οποίο διήρκεσε μέχρι το 2010. Με το τέλος των σπουδών μου έμεινα ακόμη δύο χρόνια στην Αθήνα. Το 2010 είχε αρχίσει έντονα να εμφανίζεται η οικονομική κρίση και έτσι το 2012 αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Κύπρο. Για να είμαι ειλικρινής, αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, σήμερα θα βρισκόμουν στην Αθήνα.
Ήταν εύκολη η επιστροφη πίσω στη Λάρνακα;
Τα πρώτα δύο χρόνια όχι, είχα να αντιμετωπίσω πολλές διαφορές, δεν άντεχα εδώ, πήγαινα συχνά Αθήνα. Στη συνέχεια όμως συνήθισα και τώρα αγαπώ και απολαμβάνω την πόλη μας. Λάτρεψα την Λάρνακα. Και η πρώτη μου έκθεση τον Νοέμβριο του 2014 έγινε στη Λάρνακα. Το στούντιο μου είναι στην καρδιά της πόλης, μένω σε παραθαλάσσιο σπίτι, αγαπώ τη πόλη μας και ναι πλέον μου αρέσει να ζω και να εργάζομαι εδώ. H Λάρνακα είναι και πόλη, είναι συνάμα και χωριό και το λέω πολύ θετικά αυτό. Επίσης είμαστε πολύ κοντά σε όλες τις άλλες πόλεις και πραγματικά δεν καταλαβαίνω κάποιους που το θεωρούν απόσταση να πάνε σε μια έκθεση στην Πάφο ή στην Λευκωσία κτλ. Περπατάς μέσα στην πόλη συναντάς άλλους καλλιτέχνες, κουβεντιάζεις κτλ. Έχουμε πραγματικά πολλές ευκολίες, είναι μικρές οι αποστάσεις.
Πέρσι τον Απρίλιο του 2016 έκανες την δεύτερη σου ατομική έκθεση στη Λεμεσό. Ένας καθηγητής σου είχε χαρακτηρίσει τα έργα σου κωμικοτραγικά. Πόση δυσκολία εμπεριέχει το να βάζεις το κωμικοτραγικό στα έργα σου;
Δε ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό, αλλά θα σου πω ότι πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τον κόσμο. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κυκλοφορεί στην Αθήνα με τα ακουστικά στ’ αυτιά και να παρατηρεί τον κόσμο γύρω. Τις εκφράσεις, το πρόσωπο, τα πάντα. Και αυτό εξακολουθώ να το κάνω. Στην αρχή ζωγράφιζα χαρακτηριστικά προσώπου χωρίς το κεφάλι, στη συνέχεια το εξέλιξα, ήταν το κεφάλι, το πρόσωπο και κάπως έτσι αποφάσισα ότι με αυτό ήθελα να ασχοληθώ και στην πτυχιακή μου, όπως και έκανα τελικά.
Τα έργα της έκθεσης δεν ήταν αυτά της πτυχιακής….
Όχι βέβαια! Στις ατομικές μου εκθέσεις τα έργα μου είναι ειδικά φτιαγμένα για την έκθεση, καινούρια έργα.
Μέσα στο 2017 θα δούμε μια καινούρια σου έκθεση;
Ναι, είτε τέλη του 2017, είτε αρχές του 2018.
Πρόσφατα ετοίμασες ένα έργο σου πάνω σε τοίχο του Ιδρύματος Πολιτιστικής Δημιουργίας Λάρνακας…Μιας πολιτιστικής εστίας της πόλης.
Ναι. Όπως θα δημιουργούσα πάνω στο ξύλο έτσι δούλεψα και πάνω στον τοίχο. Η διευθύντρια εκεί, η Φωτεινή Καλογήρου ήταν πολύ θετική, δούλεψα και ετοίμασα κάτι στον δεύτερο όροφο του Ιδρύματος.
Επίσης έχεις “ντύσει”εικαστικά και τα τραπέζια στο Savino Rock Bar.
Ναι. Τέτοιου είδους δουλειές δίνουν την ευκαιρία στον καλλιτέχνη να φανεί η δουλειά του και να τον μάθει περισσότερος κόσμος.
Αλήθεια, η Λάρνακα τι χρειάζεται πολιτιστικά;
Όρεξη! Να αξιοποιήσουμε όπως πρέπει την πινακοθήκη μας, όπως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο έτσι και στην Λάρνακα επιτέλους να είναι ανοικτή η πινακοθήκη μας τις Κυριακές για τους τουρίστες και τους οικογενειάρχες. Η Πλατεία Ευρώπης είναι γεμάτη κόσμο τις Κυριακές και η πινακοθήκη μας εκεί είναι κλειστή! Απαράδεκτο! Πρέπει να το δει σοβαρά ο Δήμος Λάρνακας το θέμα αυτό. Επίσης χρειαζόμαστε γκαλερί μέσα στη πόλη, και βέβαια πρέπει να πω ότι φταίμε κι εμείς οι καλλιτέχνες…
Σε ποιο θέμα;
Στο ότι πχ δεν βγαίνουμε να ζωγραφίσουμε πάνω στους τοίχους της πόλης! Αντί να βλέπουμε συνθήματα ομάδων πάνω στους τοίχους ας τους γεμίσουμε με τέχνη! Χρειαζόμαστε όρεξη και δράση!
Τέλος, που μπορούμε να σε βρούμε Γιώργο;
Στο στούντιο μου στην Λάρνακα, στην ιστοσελίδα μου (http://www.ggeorgiades.com) και φυσικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
