Αναδημοσίευση: http://www.philenews.com
«Το να κάνεις ταινία είναι εντελώς Δονκιχωτικό. Αισθάνεσαι ότι μονομαχείς με ανεμόμυλους».
Την ώρα που η «Rosemarie» θα ανοίγει την αυλαία του Cyprus Film Days Festival, η μεγάλη οθόνη θα υποδέχεται τη –δεκατρία χρόνια μετά το «Καλαμπούς»– δεύτερη ταινία που υπογράφει. Σ’ αυτήν ο Άδωνις Φλωρίδης θέλησε να διηγηθεί μια ιστορία με χαρακτήρες που τον προκαλούσαν, για να συνειδητοποιήσει στην πορεία πως κάποια θεματικά μοτίβα είχαν αρχίσει να ξεπηδούν μέσα από τη διαδικασία.
«Οι χαρακτήρες μου κουβαλούσαν ενοχές. Διαπίστωσα ότι ήθελα να μιλήσω για την ενοχή και τη συνενοχή που είναι κλειδαμπαρωμένη είτε στα βάθη της ψυχής, είτε στους τέσσερις τοίχους του “οικογενειακού ασύλου”. Άρχισα να μαζεύω γεγονότα και πραγματικές ιστορίες και τρόμαξα. Τόσο πολύ, που μου βγήκε στην ταινία».
Κεντρικός ήρωάς του ο Κώστας, συγγραφέας μιας τηλεοπτικής σαπουνόπερας, που έχοντας μόλις μετακομίσει σε ένα διαμέρισμα σε μια παλιά πολυκατοικία και ψάχνοντας για κάτι που να τον εμπνεύσει, η προσοχή του στρέφεται προς τους μυστήριους γείτονές του, τους οποίους αρχίζει να παρακολουθεί. Εξιδανικεύει την τραγική καθημερινότητά τους μετατρέποντάς την σε ανάλαφρα τηλεοπτικά επεισόδια. Καθώς η σαπουνόπερα γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής, η περιέργεια του Κώστα για την οικογένεια στο διπλανό διαμέρισμα μετατρέπεται σε εμμονή.
Η πρώτη γραφή του σεναρίου ήταν έτοιμη από το 2007. Η πιο σημαντική στιγμή στη διαδρομή της ταινίας ήταν η συνάντησή του με τον παραγωγό Μάριο Πιπερίδη. «Είναι το σημείο όπου τελειώνει το μοναχικό ταξίδι του σεναριογράφου/ σκηνοθέτη και επιβιβάζεται στο τρένο και κάποιος άλλος. Μας ακολούθησαν πολλοί σ’ αυτό το ταξίδι. Με τον κάθε ένα φτιάχτηκε μια όμορφη σχέση. Τους ευχαριστώ», λέει, κι εύχεται να μη χρειαστούν άλλα δέκα χρόνια για τη νέα του ταινία, το σενάριο της οποίας δουλεύει τώρα.
Σε μια μικρή χώρα, με περιορισμένο κοινό εκ των πραγμάτων και λεφτά ελάχιστα, που «στην πραγματικότητα μόλις και μετά βίας φτάνουν για τις micro-budget ταινίες μας, με πιθανότητες διανομής στο εξωτερικό μηδαμινές, το να κάνεις ταινία είναι εντελώς Δονκιχωτικό. Αισθάνεσαι ότι μονομαχείς με ανεμόμυλους. Τι θα γίνει όμως; Επειδή υπάρχουν όλα αυτά τα εμπόδια σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε ταινίες; Ότι δεν πρέπει να υπάρχει η δική μας πολιτισμική κατάθεση, ως κινηματογραφιστών και ως κοινωνίας, μέσα από το πιο σημαντικό εκφραστικό μέσο της εποχής, την οπτική κουλτούρα, που είναι η τέχνη της κινούμενης εικόνας; Όχι βέβαια. Νομίζω ότι παρά τις τεράστιες δυσκολίες, υπάρχει το πάθος, υπάρχει το ταλέντο, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται και οι υποδομές. Ευτυχώς υπάρχει μια νέα γενιά κινηματογραφιστών, που είναι αποφασισμένοι να το κάνουν».
ΕΙΠΕ ΑΚΟΜΑ
«Το Cyprus Film Days είναι ένας θεσμός που χρόνο με τον χρόνο βελτιώνεται τόσο σε επίπεδο διοργάνωσης όσο και σε επίπεδο ποιότητας. Για να μπορέσει να αναπτυχθεί σε διεθνούς εμβέλειας φεστιβάλ, χρειάζεται να ενισχυθεί οικονομικά. Σημαντικά. Οι δυνατότητες, η τεχνογνωσία και οι υποδομές υπάρχουν».
Info: Το φεστιβάλ πραγματοποιείται από τις 27 Απριλίου μέχρι στις 6 Μαΐου, στο Θέατρο Ριάλτο στη Λεμεσό και στον Κινηματογράφο Ζήνα Πάλας στη Λευκωσία. www.cyprusfilmdays.com
