H πρόσφατη βράβευση της ήταν μια καλή αφορμή για να μιλήσουμε με την γνωστή δασκάλα θεάτρου Catherine Beger η οποία ζει και δημιουργεί στη πόλη μας. Μέσα από μια ενδιαφέρουσα κουβέντα μιλήσαμε για την δημιουργία, την τέχνη, τη Λάρνακα, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Catherine για να υπηρετεί την τέχνη που αγαπά.
Her recent award was a good reason to talk to the famous theater teacher Catherine Beger, who lives and creates in our city. Through an interesting conversation we talked about the creation, art, Larnaca and the struggles that Catherine is going through to serve the art she loves.
(English text follows)
Tης Γιώτας Δημητρίου
Catherine πότε ήρθες στην Κύπρο;
Ήρθα στην Κύπρο το 1997 απ’ το Λονδίνο. Ήμουν τότε μόλις 23 ετών, μόλις είχα τελειώσει τα μαθήματα υποκριτικής και έπαιρνα ένα χρόνο άδεια. Ο ένας χρόνος έγιναν 20 χρόνια και είμαι ακόμη εδώ.
Η σχέση σου με την υποκριτική πότε ξεκίνησε;
Προέρχομαι από μια οικογένεια σπουδαίων αφηγητών ιστοριών και καλλιτεχνών και από μικρή αγαπούσα το δράμα. Συμμετείχα σε όσες ομάδες και σχολικές παραστάσεις μπορούσα. Είχα ένα σύντομο “ξόρκι” που με έκανε να θέλω να γίνω συγγραφέας και δημοσιογράφος σαν κι εσένα, αλλά τελικά για μένα η ικανότητα φυσικής χρήσης του σώματος για να μεταμορφώσει μια λέξη σε μια οπτική εικόνα ήταν πολύ πιο συναρπαστική, ως μορφή αφήγησης.
Για σένα τι σημαίνει να διδάσκεις θέατρο στα παιδιά;
Η έμπνευση των παιδιών μέσω του θεάτρου είναι η ζωή μου και το λέω με κάθε σοβαρότητα. Βλέπω τα παιδιά μας ως το μέλλον του κόσμου που θα αφήσουμε μια μέρα πίσω μας και έτσι αφιερώνω την ενέργειά μου στην προσφορά ενός «υγιούς» προγράμματος δημιουργικότητας. Σέβομαι την καλλιτεχνική πειθαρχία και τη σημαντικότητα του να μαθαίνεις να είσαι μέρος μια ενεργής ομάδας. Δουλεύω με τους νέους με τον ίδιο τρόπο που θα συνεργαζόμουν με μια ομάδα επαγγελματιών ηθοποιών. Η δημιουργική διαδικασία απορροφά τις ιδέες και την ενέργεια τους και μαζί μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Η ενδυνάμωση των παιδιών, δίνοντάς τους αυτονομία και ενθαρρύνοντας τους για το έργο τους, είναι τόσο σημαντική και εγώ έχω εντρύφηση σε αυτό.
Τα μαθήματα θεάτρου πως βοηθούν τα παιδιά;
Τα εργαστήρια θεάτρου και η επινόηση μιας παράστασης με παιδιά ανοίγουν τόσες πολλές πόρτες στις ψυχές τους. Συνάμα τα μαθαίνει ότι η ομάδα είναι το κλειδί για την επιτυχία. Τα μαθαίνει να αντιλαμβάνονται τη σημασία της δικής τους ευθύνης μέσα σε αυτή την ομάδα και στη συνέχεια να έχουν την ελευθερία να εκφραστούν και να προσφέρουν δημιουργικές λύσεις γνωρίζοντας ότι η ομάδα τα στηρίζει 100%.
Όλοι μας στη ζωή κάποια στιγμή αντιμετωπίζουμε ανασφάλεια. Μέσα από το θέατρο προσπαθώ να τους μάθω ότι η εμπιστοσύνη και ο αμοιβαίος σεβασμός είναι σημαντικά και από εκεί έρχεται η χαρά να δημιουργούμε τις ιστορίες μας στη σκηνή. Φυσικά με τα χρόνια δούλεψα με πολλά παιδιά με διαφορετικές ανάγκες, κάποια παιδιά δεν θέλουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, κάποια άλλα το θέλουν πάρα πολύ, οπότε είναι σημαντική η εξεύρεση ισορροπίας για το τι θα κάνει το κάθε παιδί να ανθίσει.
Το θεατρικό εργαστήρι Little Muse Young theatre είναι ένα πολιτιστικό φως στη πόλη μας. Οι αρχές της πόλης σε στηρίζουν με κάποιο τρόπο;
Το Little Muse Theatre “βγήκε” κυριολεκτικά μέσα στις στάχτες της οικονομικής ύφεσης του 2013 και οι καιροί ήταν πραγματικά πολύ σκληροί τα τελευταία χρόνια. Η πρώτη μου μεγάλη παραγωγή «Αlice’s Wonderaland» χρηματοδοτήθηκε από την κοινότητα της Λάρνακας (κυριολεκτικά έκανα έκκληση προς το κοινό και είπα ότι αν θέλετε αυτή την παράσταση, πρέπει να με βοηθήσετε) και καταφέραμε να ανέβει η παράσταση στην ελληνική και αγγλική γλώσσα και να παιχτεί σε όλο το νησί.
Ο Δήμος Λάρνακας αγόρασε κάποιες παραστάσεις μου για τα Χριστούγεννα και ελάχιστα ποσά προσφέρθηκαν ως δωρεές, λίγες εκατοντάδες εδώ και εκεί αλλά όχι αρκετά για να επιδοτήσουν το έργο και να μου επιτρέψουν να απασχολήσω άλλον ηθοποιό, καθηγητή ή διευθυντή για τα τακτικά έργα. Επομένως, επιβιώνω με τη διδασκαλία μου και προσπαθήσω να κάνω μικρές παραστάσεις με ελάχιστο προϋπολογισμό.
Οι άνθρωποι της πόλης στηρίζουν το Little Muse Young Theatre;
Αν δεν ήταν η υπέροχη στήριξη του κόσμου της Λάρνακας, δεν θα υπήρχε το Little Muse Young Theatre. Δύο φορές μέσα στα τέσσερα χρόνια απεύθυνα έκκληση στο κοινό για να χρηματοδοτήσουν τη δημιουργία δύο μεγάλων παραστάσεων. Οι δέκα χιλιάδες ευρώ δεν είναι πολλά χρήματα όταν πρέπει να πληρώσεις σκηνοθέτη, ηθοποιούς, σχεδιαστές, ενοικιάσεις χώρων, μεταφορές, ενοικίαση στούντιο κ.λπ. αλλά είναι πολλά χρήματα αν δεν έχεις εταιρικούς ή κυβερνητικούς χορηγούς.
Η κυβέρνηση έδινε 500 ευρώ κάθε φορά και αυτό δεν μου αφηνε άλλη επιλογή απ’ το να απευθυνθώ στο κοινό μου. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και είναι πολύ δύσκολο, συχνά το αισθανόμουν σαν επαιτεία. Ωστόσο, κάποιοι έδωσαν 5 ευρώ, μερικοί έδωσαν 300 ευρώ και σε διάστημα 3 μηνών αυξήθηκε το χρηματικό ποσό. Όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνεται σε τακτική βάση. Αν μπορούσε να υπάρξει μια ετήσια χορηγία απ’ το Δήμο Λάρνακας αυτό θα ήταν εκπληκτικό!
Τι χρειάζεται σήμερα η Λάρνακα όσον αφορά στα Πολιτιστικά;
Όλες οι τέχνες πρέπει να ρέουν, να αναπνέουν και να κυκλοφορούν, όπως το αίμα γύρω από το σώμα που αντλείται από την καρδιά. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι η Λάρνακα μένει πίσω με βάση ποιον και τι ξέρει και δεν έχει κίνηση ή ενέργεια.
Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες εδώ, αλλά φεύγουν και πάνε στο εξωτερικό ή στην πρωτεύουσα, την Λευκωσία και πολλοί από τους ίδιους ανθρώπους εδώ επαναλαμβάνονται. Χρειαζόμαστε ανταλλαγή, διάλογο, να προσκαλέσουμε κι άλλους καλλιτέχνες να συνεργαστούν μαζί μας, καθώς η τέχνη βρίσκεται σε συνεχή διαδικασία παρατήρησης, εκμάθησης και ανανέωσης συνεχώς της αντίληψης μας στον κόσμο. Χρειαζόμαστε επίσης βιώσιμα έργα τέχνης.
Το 2004, εκεί που σήμερα βρίσκεται το σούπερ μάρκετ Micro, (απέναντι από Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας) η πρώην εταιρεία θεάτρου Αντίδοτο ίδρυσε ένα κέντρο τέχνης για νέους, με θέατρο και σκηνή 300 θέσεων. Θα ήθελα η Λάρνακα να αποκαταστήσει ξανά ένα τέτοιο κέντρο και να το αφήσει να διευθύνεται από πρωτοποριακούς νέους ανθρώπους. Οι νέοι χρειάζονται το δικό τους χώρο, ένα χώρο που να μπορούν να περηφανεύονται για το τι λένε οι ιστορίες τους. Αυτό θα ήταν όμορφο!
Πρόσφατα κέρδισες ένα βραβείο απ’ το Cyprus (National) Business Woman of the Year Awards. Να
μας πει λίγα λόγια γι αυτό;
Είναι ένας παράξενος τίτλος για κάποιον σαν κι εμένα. Ποτέ δεν θεώρησα ότι είμαι επιχειρηματίας και αρχικά, όταν ήμουν υποψήφια για το βραβείο αυτό, ήμουν αρνητική. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι υπήρχε η επιθυμία να ανοίξουμε πόρτες σε άλλες γυναίκες που βρίσκονται εκτός του τομέα των εταιρειών, έξω από την περικοπή και την ώθηση του καλού παλιού καπιταλισμού και να επωφεληθούν εξ ολοκλήρου από μια άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα που στην περίπτωσή μου που είναι η θεατρική παιδεία. Στην περίπτωση αυτή, η δημιουργία μιας τέτοιας πλατφόρμας για ανεξάρτητες γυναίκες όπως εμένα, καλλιτέχνες και δημιουργούς, οι οποίοι, χάρη στην απόλυτη αποφασιστικότητα και τη δύναμη της θέλησηςτους να αντισταθούν στις πιθανότητες και να αλλάξουν τον κόσμο (όσο μικρός είναι ο κόσμος), αυτό το βραβείο είναι ένα εκπληκτικό επίτευγμα.
Μετά την υποψηφιότητά μου που δημοσιεύθηκε στα μέσα κοινωνική δικτύωσης, εκατοντάδες και εκατοντάδες μαθητές μου από τα τελευταία 18 χρόνια (Διευθυντές θεάτρου, κινηματογραφιστές, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, δάσκαλοι, δικηγόροι, ντοκιμαντέρ, μυθιστοριογράφοι, κ.α) έγραψαν για μένα. Η ομορφιά των λέξεων τους, η αναγνώρισή τους ήταν κάτι περισσότερο από οποιοδήποτε βραβείο και κάθε μέρα έκλαιγα ξαφνικά συνειδητοποιώντας τον αντίκτυπο του έργου που είχαμε κάνει μαζί.
Σήμερα ποια είναι τα τελευταία νέα απ’ το Little Muse Young Theatre;
Θα ξεκινήσουν σύντομα οι πρόβες για μια νέα παράσταση με τίτλο “Yia Fantasou” τον Σεπτέμβριο, με έναν σχεδόν ανύπαρκτο προϋπολογισμό, αλλά είμαι συνηθισμένη πια σε αυτό. Επίσης, πρόσφατα επικοινώνησε μαζί μου ένας καλλιτεχνικός διευθυντή ενός θεάτρου στην Κίνα για περιοδεία μέσα το 2018 με 30 παραστάσεις. Είναι όλα πολύ συναρπαστικά, αλλά ως μητέρα πρώτα και μετά ως πιστός μέντορας στους μαθητές μου, θα πρέπει να εξετάσω όλες τις επιλογές πολύ προσεκτικά.
Catherine είσαι μητέρα, δασκάλα και χιλιάδες μίλια μακριά απ’ την πατρίδα σου. Παρόλα αυτά όλοι σε θαυμάζουμε για τον δυναμισμό σου. Αλήθεια, από που αντλείς την δύναμη σου για να δημιουργείς όλα αυτά τα όμορφα που κάνεις;
Ποτέ δεν άφηνα πολλά να με ρίξουν κάτω. Ποτέ δεν είχα χρήματα και έρχομαι από μια σχεδόν φτωχική και απίστευτα εκκεντρική παιδική ηλικία, κάτι που με βοήθησε να εκτιμώ τα πιο απλά πράγματα και να είμαι απίστευτα επινοητική, τόσο συναισθηματικά όσο και πρακτικά. Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα. Μια αίσθηση του χιούμορ είναι τα πάντα.
Οι ιστορίες είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι κινούνται προς τα εμπρός, το πώς επεξεργαζόμαστε, τη χαρά και τον πόνο. Προσπαθώ να παίρνω τη δύναμη από την κακουχία και να την πλέκω σε μια ιστορία. Δεν είναι πάντα εύκολο να παραμείνεις στη θάλασσα και υπάρχουν πάντα αυτοί που θα προσπαθήσουν να σε τραβήξουν κάτω από τα κύματα. Αλλά, με κάποιο τρόπο είμαι ευλογημένή. Ο κόσμος έχει φροντίσει μέχρι τώρα και γι ‘αυτό είμαι ευγνώμων.
Το μήνυμα σου στους αναγνώστες του Skala Times;
Συνεχίστε να χαμογελάτε!
Και αν υπάρχει κάποιος υπέροχος εκατομμυριούχος που το διαβάζει αυτό, ο οποίος θα ήθελε να στηρίξει το Little Muse Young Theatre, να επικοινωνήσει μαζί μου! 🙂
—————————————————————————
“If it wasn’t for the wonderful support of Larnaka community I wouldn’t exist”
Catherine how many years have you been in Cyprus?
I came to Cyprus in 1997 from London. I was 23yrs old at the time and had just finished my actor training and initially was taking a year out as my partner at the time had been offered a job as a retail consultant. The year turned into 20yrs I got divorced and here I am
Your relation with acting when did it start?
Ι come from a family of great eccentric story tellers and artists and from a young age I loved drama. I participated in as many groups and school performances as I could. Had a brief spell of wanting to be a writer and journalist like you but for me the ability of physically using the body to transform the word into a visual image was so much more exciting as a form of storytelling.
What does it mean to you teaching theater for kids?
Inspiring kids through theatre is my life and I say that in all seriousness. I see our children as the future of the world I will one day leave behind and so devote my energy into offering a ‘healthy’ program of creativity. I respect artistic discipline and the importance of learning to be part of a proactive team, I work with young people in the same way I would work with a team of professional actors. The creative process absorbs their ideas and energy and together we can make miracles happen. Empowering children by giving them ownership and pride in their work is so important and I thrive on it.
How do theatre classes help kids?
Theatre workshops and devising a performance with kids opens so many doors in their souls. To learn that the group is the key to success. To understanding the importance of responsibility to that group and then having the freedom to express themselves and offer creative solutions knowing that the group supports them 100%. All of us at all times in life face insecurity and through theatre I try to ensure that trust and mutual respect come first and then from that comes the joy of creating our stories on stage. Of course over the years I have worked with all kinds of children with different needs, not everyone wants to be in the spotlight and others want it too much, so its all about finding a balance of what will make the child blossom.
Little Muse Young theatre is a cultural light in our city….Do you get any help from the authorities of Larnaca?
Little Muse Theatre literally rose from the ashes of the economic recession in 2013 and times have been very hard over the last few years. My first major production ‘Alice’s Wonderland’ was crowd funded by Larnaka community (I literally just appealed to public and said If you want this performance, you have to help me) and performed in Greek and English over the island. Larnaka Municipality bought performances to play at Christmas time and minimal amounts were offered as donations, a few hundred here and there but not enough to subsidize the work and to enable me to employ another actor, teacher or director for regular projects. So I survive on the back of my teaching to try to make small performances on an absolute minimum budget.
Do the people of Larnaca support it in any way?
If it wasn’t for the wonderful support of Larnaka community I wouldn’t exist. Twice now in four years I have appealed to the public to help fund the making of two major shows. 10,000 is not a lot of money when you have to pay a director, actors, designers, set construction, venue hire, set transportation, studio hire etc etc but it’s a lot of money if you don’t have corporate or government sponsors. Having been offered 500 euro each time from the government I had no other alternative but to appeal to my public. It took a long time and is very hard when it often feels like begging. However some gave 5 euro, some gave 300 euro and over a period of 3 months a sum of money was raised. However this cannot be done on a regular basis and if there could be a Municipality annual sponsorship this would be amazing
What does Larnaca need today regarding the arts, according to your opinion?
All art needs to flow, to breath and to circulate, like blood around the body that is pumped by the heart. I sometimes feel that Larnaka falls back on who and what it knows and doesn’t have movement or energy. There are so many talented artists here but they leave to go abroad or to the Capital Nicosia and many of the same people become static fixtures. We need exchange, dialogue, to invite other artists to work with us, to collaborate as all art is in the process of observation, learning and constantly refreshing our perspective on the world. We also need sustainable arts projects. Back in 2004 where Micro supermarket now stands, my former Theatre company Antidoto, set up an art centre for young people, with a 300 seater theatre and stage. I would like Larnaka to restore such a centre again and to let it be run by innovative proactive youth leaders. Young people need their own space, a space that they can be proud of where their stories are told. That would be beautiful.
You have recently won an award from the Cyprus (National) Business Woman of the Year Awards…What exactly was that award and what does it mean for you?
It is a strange title for someone like me. I have never considered myself a business woman and initially when nominated for the award I was in denial. But soon I understood that there was a wish to open doors to other women who stand outside of the Corporate sector, outside the cut and thrust of good old Capitalism and profit from a different kind of business entirely and in my case that is theatre education. In that case raising such a platform for independent women like myself, artists and creators, who through sheer determination and strength of will, go against the odds and change the world (however small that world is) this award is an amazing achievement. After my nomination went public on social media, hundreds and hundreds of my students from the last 18yrs: Theatre directors, movie makers, journalists, actors, teachers, lawyers, documentary makers, novelists, TV presents and so much more wrote references for me. The beauty of their words, their acknowledgement was more than any award and every day I would cry suddenly realizing the impact of the work we had been doing together. So I hope that answers the question on two levels
Today what is the latest news from Little Muse Young Theatre?
Rehearsals will start for a new show “Yia Fantasou” in September, on a practically non-existent budget buy hey I am used to that, and I have just been contacted by the artistic director of a theatre in China about touring in 2018 with 30 performances.It is all very exciting but as a mother first and loyal mentor to my students, I will have consider all options very carefully
Catherine you are a mother and a theatre teacher living miles away from your motherland…However we all know and see that you are a very strong woman. From where/what do you take strength to move on and create beautiful things?
I have never had a lot to weigh me down. I never had money and coming from semi poverty as a child and an incredibly eccentric childhood helped me appreciate the most simple of things and to be incredibly resourceful both emotionally and practically. A smile costs nothing. A sense of humour is everything. Stories are the way human beings move forward, how we process, joy and pain. I try to take strength from hardship and weave it into a story. It is not always easy to stay afloat and there are always those who will try and pull you under the waves. But somehow I am blessed. The world has taken care of me so far and for this I am grateful.
What is your message to Skala Times readers?
Keep smiling and if there is any wonderful millionaire reading this who would like to Patronize a Little Muse Arts Centre for Young People, please don’t hesitate to get in touch 🙂
