Skala Times
Συνεχίζει να ζει εφιαλτικές στιγμές το Λονδίνο. Αυτή την φορά δεν ήταν η τρομοκρατία (τουλάχιστον σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις) αλλά μια φωτιά!
Μεγάλη φωτιά ξέσπασε σε πύργο με 27 ορόφους στα δυτικά του Λονδίνου, σήμερα 14 Ιουνίου, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ατόμων, περισσότερων από 50, που χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ενώ πολλοί δέχθηκαν τις πρώτες βοήθειες επί τόπου. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες τουλάχιστον 200 άτομα διέμεναν στο κτήριο.
Οι σκηνές από την περιοχή σοκάρουν. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ήταν τεράστια η προσπάθεια της πυροσβεστικής για την απομάκρυνση των ενοίκων και εκκενώθηκαν όλα τα σπίτια που είναι σε κοντινή ακτίνα από τον κτήριο.
Οι Live εικόνες με τις κραυγές και την απόγνωση των ενοίκων που δημοσιεύονται απ’ το πρωί στα διάφορα sites απορούμε σε τι μπορεί να βοηθήσουν.
Θα έπρεπε “ο πυρετός της αναγνωσιμότητας και των κλικ” να είχε ένα όριο όταν μιλάμε για ένα δράμα και ανθρώπινο πόνο.
——————————————————————-
Με αφορμή τη σημερινή φωτιά στο δυτικό Λονδίνο θυμηθήκαμε την ιστορική Μεγάλη Πυρκαγιά του
Λονδίνου. Πιο κάτω ένα κείμενο από το wikipedia για την Ιστορική Πυρκαγιά του 1666.
Η ιστορική πυρκαγιά, έλαβε χώρα στο Λονδίνο την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 1666 και διήρκησε μέχρι και την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου.
Η πυρκαγιά κατέκαψε το ιστορικό κέντρο του Λονδίνου το οποίο περιβαλλόταν από τείχη της ρωμαϊκής εποχής, ενώ απείλησε -χωρίς όμως να καταστρέψει- και την ακριβοθώρητη πόλη του Ουέστμινιστερ τα Ανάκτορα Ουάτχωλ του Καρόλου Β’ καθώς και τις υποβαθμισμένες για την εποχή περιαστικές συνοικίες.
Θύματα της φωτιάς έπεσαν περί τις 13.200 σπίτια, 87 ενοριακές εκκλησίες, ο παλιός καθεδρικός του Αγίου Παύλου και τα περισσότερα κυβερνητικά κτήρια, αφήνοντας άστεγους τους 70.000 από τους 80.000 κάτοικους της πόλης.Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν δεν έχουν υπολογιστεί με ακρίβεια, ωστόσο πιστεύεται πως ο αριθμός τους δεν ήταν μεγάλος, καθώς οι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις δεν υπερέβησαν τις έξι. Οι πολέμιοι της παραπάνω παραδοσιακής εικασίας αντιτείνουν ότι η καταγραφή των θανάτων που αφορούσαν σε πτωχό και μικροαστικό πληθυσμό δεν τηρούνταν την εποχή εκείνη, καθώς και το γεγονός ότι λόγω της έντασης της πυρκαγιάς πολλά θύματα απανθρακώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που δεν άφησαν κανένα δείγμα αναγνώρισής τους.
Η φωτιά ξέσπασε αρχικά στον φούρνο κάποιου Τόμας Φάρινερ, κάποια στιγμή μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής 2 Σεπτεμβρίου· λόγω των εύφλεκτων υλικών επεκτάθηκε γρήγορα στη δυτική πλευρά της πόλης, η οποία σύντομα είχε παραδοθεί στις φλόγες. Τα πυροσβεστικά μέσα της εποχής, κατεδαφίσεις και αναχώματα, ήταν μάλλον ανεπαρκή για το μέγεθος της πυρκαγιάς, ενώ κριτικής σημασίας ήταν η αργοπορία των πυροσβεστών, κυρίως εξ αιτίας της αναποφασιστικότητας του τότε δημάρχου της πόλης, Σερ Τόμας Μπλάντγουερθ. Όταν τα συνεργεία άρχισαν να κατεδαφίζουν τα φλεγόμενα κτήρια, η φωτιά – τροφοδοτούμενη από τους ισχυρούς ανέμους – είχε βγει εκτός ελέγχου, κατακαίοντας κατά τη διάρκεια της νύχτας ένα μεγάλο μέρος της πόλης. Το ξημέρωμα της Δευτέρας βρήκε τους κατοίκους σε μεγάλη αναστάτωση, καθώς οι φήμες απέδιδαν την πυρκαγιά σε δόλιους εμπρησμούς από ξένους. Αμέσως στοχοποιήθηκαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί, καθώς ο Δεύτερος Αγγλο-Ολλανδικός πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, οι οποίοι και αποτέλεσαν τον αποδιοπομπαίο τράγο για τον μαινόμενο πλήθος. Την επόμενη μέρα η φωτιά είχε προχωρήσει στο μεγαλύτερο μέρος του Λονδίνου, καταστρέφοντας τον παλαιό καθεδρικό του Αγίου Παύλου και πλέον απειλούσε το παλάτι του Καρόλου Β΄. Οι προσπάθειες για την κατάσβεση υπήρξαν τιτάνιες, με καθοριστικό παράγοντα την παύση των ανατολικών ανέμων, καθώς και τις συντονισμένες προσπάθειες της φρουράς του Πύργου του Λονδίνου, η οποία, ανατινάσσοντας ορισμένες κατασκευές, κατόρθωσε να δημιουργήσει αναχώματα, τα οποία περιόρισαν την επέκταση της πύρινης λαίλαπας.
Τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν από την πυρκαγιά υπήρξαν ανυπέρβλητα. Ο Κάρολος Β΄, φοβούμενος τις οδομαχίες και τη γενική αναστάτωση, προέτρεψε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν το Λονδίνο και να εγκατασταθούν αλλού. Εν μέσω πολυάριθμων προτάσεων και σχεδίων ανοικοδόμησης, το Λονδίνο εν τέλει ξαναχτίστηκε πάνω στην ίδια ρυμοτομική διάταξη που είχε πριν τη μεγάλη πυρκαγιά.
