Η Έλενα Ανδρέου εγκαινιάζει τη στήλη της, στο Skala Times, με τίτλο “Fashion Rhapsody”.
Μια στήλη που θα ασχολείται με τη μόδα και όχι μόνο. Σήμερα ξεκινάει με την περιβαλλοντική συνείδηση μέσα στη μόδα. Οι νέες δημιουργίες της σχεδιάστριας Elen VanJules σκοπό έχουν να αφυπνίσουν περιβαλλοντικά το κόσμο και γι αυτό μας μιλά η Έλενα σήμερα.
—————————
Της Έλενας Ανδρέου
Email: andreouselena@gmail.com
Βρισκόμαστε ήδη στον Ιούλιο και ο Ήλιος κυριαρχεί απολυτά, η ζεστή ήδη σε πνιγεί και η μέρα είναι ένα καυτο-ξηρό καλοκαίρι.
Καθώς η μέρα προχωρούσε αβίαστα, εγώ ήθελα να ήμουν παράλια και όχι στο γραφείο μου, να δροσιστώ. Τότε μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό μου… Πώς θα ζήσουμε άραγε σε είκοσι χρόνια αν κάθε χρόνο θα είναι όλο και πιο ζεστή και πιο ζεστή;
…Διάβασα κάποτε ότι κάθε δεκαετία η θερμοκρασία ανεβαίνει με ένα-δυο βαθμούς και για αυτό οι «τρελοί» οι οικολόγοι φωνάζουν πως πρέπει επιτέλους να προστατεύουμε το περιβάλλον.
Παράξενο, η μήπως όχι… Τον τελευταίο καιρό όλο και πέφτω πάνω σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με αυτό το θέμα. Το περιβαλλοντικό. Τις προάλλες έκανα μια συζήτηση με την φιλη και συνεργάτιδα μου Elen VanJules και με εντυπωσίασε (αν και στην αρχή ομολογώ πως μου φάνηκε περίεργο) όταν είδα κάποια “παράξενα” σχέδια πάνω στα οποία δουλεύει τώρα.
Συγκεκριμένα η Elen εργάζεται πάνω σε μια συλλογή που στόχο έχει να ευαισθητοποίησει το κοινό σε θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος.
Η προστασία του πλανήτη μας αρχίζει με εσένα.(Protecting our planet starts with you!)
Το πρώτο σχέδιο μου θύμιζε «Αλίκη, τις πρώτες μέρες που έρχονται τα φλαμίνγκο», μυρίζει ζωή, σε αναγκάζει να αναγνωρίζεις και να νιώθεις το θαύμα τις φύση, ενώ το δεύτερο η σκασμένη γη από ξηρασία και τα μαύρα πουλιά που εγκαταλείπουν τον τόπο σαν κυνηγημένα από όλες τες κατάρες του κόσμου μου θύμιζε εικόνες τις Αφρικής εκεί όπου το νερό είναι πιο πολύτιμο και από χρυσό.
Αχ, μα γιατί να πάω τόσο μακριά στην Αφρική, όταν αυτή την εικόνα την είδαμε πολλές φορές και στην Κύπρο και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια που «κατά λάθος» βάζουμε φωτιά στα δάση και στην γη μας;
Χωρίς να το θέλω, θυμήθηκα με ποση χαρά περίμενα τα φλαμίνγκο να έρθουν στην Αλίκη κάθε χρόνο, και καθόμουνα ώρες ατέλειωτες με τον γιο μου και τα θαυμάζαμε. Θυμήθηκα και την απογοητεύση που ένιωσα φέτος όταν ήρθαν μόνο λίγα, κουρασμένα, εξαντλημένα και έμεναν μόνο για λίγες μέρες.
Μια απλή μάτια τριγύρω και βλέπεις δυο ιδία σχέδια με τις εικόνες, όμως όση ομορφιά και ζωντάνια νιώθεις κοιτάζοντας το πρώτο σχέδιο τόση απελπισία και απαισιοδοξία νιώθεις κοιτάζοντας το δεύτερο.
Η Elen μου είπε με ένα θλιμμένο, λυπημένο ύφος:
“Βλέπουμε κάποια σημάδια, αλλά όταν ζούμε ανάμεσα στην ομορφιά και στην τελειότητα (ξέρω την άποψη της Elen για την Κύπρο- «γη του παραδείσου»), καταστρέφοντας με κάθε μέσο τη φύση, μέρα με την ημέρα πιο πολύ και πιο πολύ λες και έχουμε κηρύξει έναν πόλεμο με τη μητέρα φύση, τότε δεν γίνεται να μην σκεφτούμε τις συνέπειες που θα έχει αυτό. Δημιουργώντας αυτά τα κομμάτια θέλω να ελπίζω πώς ο κόσμος τουλάχιστον θα προβληματιστεί. Πιστεύω πώς αν ο κάθε ένας από εμάς προσπαθούσε να κάνει έστω και κάτι μικρό, ο κόσμος θα είχε διαφορετική εικόνα”.
Ξέρεις κάτι Εlen, έχεις απόλυτο δίκιο, όλοι πρέπει να αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Όλοι είμαστε πολίτες του πλανήτη Γη και πρέπει να σταματήσουμε τις δικαιολογίες και να κάνουμε πραγματικά καλύτερες επιλογές και πράξεις.
Ας κάνουμε όλοι κάτι!
Και ας είναι και μέσω της μόδας, ή της τέχνης, ή γενικότερα της δημιουργίας. Ας είναι η αφύπνιση του κόσμου.
