Πώς μπορεί κανείς να παρουσιάσει σε μόνο λίγες γραμμές μια συγγραφέα, της οποίας η ζωή αποτελείται από πολλά ενδιαφέροντα κομμάτια; H συγγραφέας Mίριαμ Φρανκ γεννήθηκε στην Ισπανία, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, έζησε τα πρώτα της χρόνια στη Γαλλία, υπό το καθεστώς του Βισύ, και έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή της στο Μεξικό. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Ζηλανδία, όπου ολοκλήρωσε το σχολείο και σπούδασε Ιατρική. Απέκτησε δύο κόρες με τον Γερμανό ζωγράφο Κόρτοκρακς.
Αυτή η συγγραφέας, η οποία λατρεύει την Ελλάδα και έχει αδυναμία στην Σέριφο, σήμερα συνομιλεί με το Skala Times, με αφορμή το νέο της βιβλίο με τίτλο “Εξόριστη σε τρεις Ηπείρους. Ιστορίες μιας νομαδικής ζωής”.
Skala Times
Ήταν πιο δύσκολο να γράψετε για την προσωπική σας ζωή παρά μια φανταστική ιστορία;
Ναι. Προσπαθώντας να καταγράψω την πραγματικότητα σε βάθος, να ανακαλέσω μνήμες, να αναπτύξω δύσκολες, περίπλοκες και συχνά οδυνηρές καταστάσεις… Σίγουρα είναι μια πολύ απαιτητική διαδικασία. Επίσης, υπήρχε δυσκολία στο να ψάξω να βρω τις καλύτερες λέξεις που θα παρουσίαζαν τους χαρακτήρες και θα περιέγραφαν τις καταστάσεις με τον μικρότερο δυνατό πόνο και χωρίς να αδικήσω τους ανθρώπους για τους οποίους έγραφα, ενώ την ίδια στιγμή να παραμείνω πιστή στην αλήθεια. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη ισορροπία. Με βοήθησε να την βρω η προσπάθεια που έκανα-όσο σκληρό κι αν ήταν μερικές φορές- να κατανοήσω κάποιους από τους χαρακτήρες και να λειτουργήσω με συμπόνια. Από την άλλη πλευρά, όταν οι άνθρωποι και τα γεγονότα είναι φανταστικά, μπορεί κανείς να γράψει πιο ελεύθερα, χωρίς να σκεφτεί ή να λάβει υπόψη του τα παραπάνω λογοτεχνικά… γυμνάσια.
Πότε αποφασίσατε ότι άξιζε τον κόπο να τα γράψετε όλα αυτά;
Η ιδέα του να επικοινωνείς κάτι που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, παρά τους χωρίζει, και το οποίο βοηθά στην βαθύτερη κατανόηση, ήταν πάντα δομικό στοιχείο του χαρακτήρα μου, ακόμη και ως παιδί-παρότι με μικρότερο βαθμό επίγνωσης τότε. Πάντα με ενέπνεε να περνώ τις ιδέες και τις εμπειρίες μου σε άλλους: Προτού γράψω για τη δική μου ζωή, μετέφραζα λογοτεχνία κάνοντας τις λέξεις άλλων συγγραφέων προσβάσιμες σε αναγνώστες που μιλούσαν διαφορετική γλώσσα, και πριν από αυτό έγραφα επιστημονικά άρθρα, η βάση των οποίων ήταν να διώξουν τον πόνο και να σώσουν ζωές. Παρότι είναι απόλυτα διακριτά αυτά τα είδη γραφής με τα οποία έχω καταπιαστεί, ίσως φαίνεται ότι υπάρχει ένα κοινό νήμα που τα ενώνει.
Πιο ήταν το κίνητρο για να γράψετε την αυτοβιογραφία σας;
Θέλησα να μοιραστώ τις εμπειρίες μου, με στόχο να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, να αντλήσουμε δύναμη και παρηγοριά ζώντας σ’ ένα συχνά εχθρικό κόσμο. Το κίνητρό μου για να γράψω την αυτοβιογραφία μου ήταν η επιθυμία μου να ξεπεράσω την αλλοτρίωση, την αδιαφορία και την σκληρότητα και να ενθαρρύνω την αναγνώριση όλων των κοινών στοιχείων που μας χαρακτηρίζουν ως ανθρωπότητα.
Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίο σας, είχα την αίσθηση ότι σας γνωρίζω. Αυτό σας ενοχλεί ή αισθάνεστε ευλογημένη, έχοντας καταφέρει επιτυχώς αυτό που είχατε κατά νου;
Χαίρομαι που αισθάνεστε πως με γνωρίζετε. Ελπίζω να απολαύσατε κάπως αυτή τη διαδικασία και να σας άνοιξε ένα νέο παράθυρο ιδεών. Γράφοντας αυτό το βιβλίο η πρόθεσή μου είναι να μεταδώσω τα μαθήματα που πήρα από τη ζωή, παρά να εστιάσω στα προσωπικά μου.
Ποια είναι η πιο εντυπωσιακή εμπειρία της ζωής σας μέχρι στιγμής;
Οι φιλίες μου, και πώς αυτές μπορούν να αψηφούν το πέρασμα του χρόνου και τις αλλαγές, καθώς και τις μεγάλες διαφορές σχετικά με τις αφετηρίες, τις εθνικότητες, τις φυλές και τις εμπειρίες ζωής.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας, τι θα ήταν αυτό;
Να είχα μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, σε διάφορες στιγμές της ζωής μου και σε διάφορες καταστάσεις.
Έχετε επισκεφτεί ποτέ την Κύπρο;
Όχι, αλλά θα το ήθελα πολύ. Πρέπει να είναι ένα πολύ όμορφο νησί, «φορτωμένο» ωστόσο από τον ιστορικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων και τα προβλήματα που αυτός έγειρε σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Έχω μερικούς πολύ καλούς μου φίλους, οι οικογένειες των οποίων προέρχονται από την Κύπρο. Ελπίζω να την επισκεφτώ, ίσως μαζί τους, κάποια μέρα.
—————————————————————————————
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
“Εξόριστη σε τρεις Ηπείρους. Ιστορίες μιας νομαδικής ζωής”
Εκδόσεις ΚΑΠΟΝ
Όταν, το 1941, σε ηλικία πέντε χρονών, η Μίριαμ επιβιβάζεται στο Serpa Pinto με προορισμό το Μεξικό, δεν έχει συνείδηση ότι εκείνη και η μητέρα της, Κέτε, έχουν μόλις γλυτώσει από τις μαζικές συλλήψεις και τα στρατόπεδα εξόντωσης. Αφήνουν πίσω τους τον κόσμο των κομμουνιστών και των ναζί, των Ισπανών δημοκρατικών και των φασιστών, των Γάλλων συνεργατών, των μαχητών της αντίστασης και των Εβραίων προσφύγων. Πλησιάζοντας στην εφηβεία, η Μίριαμ βρίσκεται αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις, καθώς η Κέτε φεύγει με τα παιδιά της για τη Νέα Ζηλανδία. Στα δώδεκα χρόνια της, η Μίριαμ έχει αφήσει πίσω της δυο πολέμους και έχει ζήσει σε τρεις ηπείρους. Συνειδητοποιώντας σταδιακά τον τρόμο του Ολοκαυτώματος, αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική: η διατήρηση της ζωής και η ανακούφιση από τον πόνο βρίσκονται στο επίκεντρο της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, εγκαθίσταται στο Λονδίνο και παντρεύεται τον Γερμανό ζωγράφο Κόρτοκρακς, εγκαινιάζοντας ένα νέο συναρπαστικό κεφάλαιο στην περιπετειώδη ζωή της.
