Είναι καλοκαίρι και είναι ωραίος καιρός για βιβλία, παραμύθια και….γενικότερα ιστορίες.
Απ’ το υπέροχο βιβλίο του Χορχέ Μπουκάι “Να σου πω μια ιστορία” (Εκδόσεις opera animus) είναι το πιο κάτω σοφό, το οποίο αντέγραψα σήμερα για έναν αγαπημένο μου άνθρωπο, καθηγητή, και με την ευκαιρία αυτή, το μοιράζομαι και μαζί σας:
“Υπάρχει μια παλιά ιστορία” είπε ο χοντρός ενώ μου έδινε το μάτε να το ετοιμάσω εγώ “για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού. Το πρόβλημα σου μου θυμίζει το δικό του”.
“Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;”
Ο δάσκαλος χωρίς να τον κοιτάξει, του ειπε: “Ποσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, γιατι πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως….” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Aν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρηγορα το προβλημα μου και μετά να μπορώ να σε βοηθήσω”.
“Ε….μετά χαράς δάσκαλε” ειπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.
“Ωραία” συνέχισε το δάσκαλος. Έβγαλε ενα δακτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας “πάρε το άλογο που είναι εκει έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένας χρέος. Ειναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι αυτό. Και με κανένα τρόπο μη δεχτείς λιγοτερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς”.
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλιδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι αυτό.
Όταν το παιδί έλεγε “ένα χρυσό φλουρί” άλλοι γελούσαν, άλλοι του γυρνούσαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν παρα πολύ για ενα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγοτερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.
Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του, στην αγορά, και σίγουρα θα ήταν πάνω απο εκατόν άτομα, παραδέχθηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο του και γύρισε πίσω.
Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημα του.
Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.
Μπήκε μέσα στην κάμαρη.
“Δάσκαλε” είπε, “λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως, να μπορούσα να πάρω δυο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δακτυλιδιού”.
“Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε” απάντησε χαμογελαστός ο δάσκαλος. “Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε τον πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι”.
Ο νεαρός καβάλησε κι έφυγε πάλι.
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:
“Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του”.
“Πενήντα οχτώ χρυσά;” φώναξε το παιδί.
“Ναι” απάντησε ο κοσμηματοπώλης. “Βέβαια με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως αν είναι επείγον….”
Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.
“Κάθισε” του είπε ο δάσκαλος μόλις τον άκουσε. “Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δακτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;”
Και με αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.
