Του Γιάννη Γεωργούδη
Αναδημοσίευση από το http://www.taxydromos.gr
Σε μια εποχή γεμάτο δηθενισμό (ιδιαίτερα στο facebook) επιβάλλονται αναδημοσιεύσεις τέτοιων κειμένων περι δηθενισμού!
Εξαρση παρουσιάζουν στην εποχή μας τα φαινόμενα «δήθεν». Κάθε τι ουσιαστικό μεταλλάσσεται, εκφυλίζεται κι αναγάγεται σε δήθεν. Ολα σχεδόν γύρω μας είναι φαινομενικά και δήθεν. Τίποτα δεν είναι αληθινό γύρω μας. Σπάνια θα ξεχωρίσει κανείς στην πορεία της ζωής ανθρώπους αληθινούς, αυθεντικούς, μασίφ, διότι αυτοί αποτελούν τη μειοψηφία που αντιστέκεται ευτυχώς μέσα στην ψεύτικη κοινωνία.
Κατακλύζουν γύρω μας φαινόμενα με δήθεν δημοκράτες, δήθεν ιδεολόγους, δήθεν καλούς, ευαίσθητους κι ευαισθητοποιημένους ανθρώπους, δήθεν φιλάνθρωπους, δήθεν φιλόζωους, δήθεν αξιοκράτες και δίκαιους, δήθεν πατριώτες, δήθεν θρησκευόμενους, δήθεν καλλιτέχνες, δήθεν οικολόγους, δήθεν αισθηματίες κλπ. Σήμερα οι άνθρωποι εκφράζουν τα ευαίσθητα συναισθήματά τους επιλεκτικά και κατά το δοκούν. Το συμφέρον τους καθοδηγεί για το πότε θα φορέσουν τον μανδύα του προσποιητού και του δήθεν. Ζούμε σίγουρα στην εποχή όπου έχουν καταρριφθεί όλες οι αξίες και η ηθική του ανθρώπου και κυριαρχούν τα μεταλλαγμένα υποκατάστατά τους.
Αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες που παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας στους άλλους, γίνονται μαινόμενα θηρία όταν τους θίξει κάποιος τα συμφέροντά τους. Μιλούν πάντα εκ του ασφαλούς, προσπαθούν να εντυπωσιάζουν το σκηνικό της κοινωνίας με τα δήθεν τους, αλλά στο παρασκήνιο τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Αυτοαποκαλούμενοι ιδεολόγοι, έχουν μάθει να εντυπωσιάζουν με το μαγευτικό τους λόγο μόνο από τα έδρανα της θεωρίας, δίχως να γνωρίζουν επί του πρακτέου την αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι αυτοί που έχουν μάθει να δίνουν μάχες επί χάρτου, δίχως να γνωρίζουν ποια είναι η πραγματική αρένα του πολέμου. Είναι αυτοί που πουλούν μυαλό σε όλους (ξερόλες), ενώ κατά βάθος είναι κενοί και κούφιοι.
Αυτοαποκαλούμενοι ευαίσθητοι κι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι που μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα δείχνουν ότι συμπάσχουν στον ανθρώπινο πόνο, αλλά πίσω από τις κάμερες οδηγούν τους συνανθρώπους τους στον εκβιασμό, στον εξευτελισμό, στην απόγνωση και τέλος στην αυτοκτονία.
Αυτοαποκαλούμενοι φιλάνθρωποι που προτιμούν να βοηθήσουν ένα αδέσποτο, παρά έναν άστεγο, έναν νηστικό, ένα ορφανό κι αδύναμο παιδί ή έναν εγκαταλελειμμένο γέρο. Κι αν θελήσουν κάποια στιγμή να βοηθήσουν κάποιο ταλαίπωρο, θα καλέσουν και τα τηλεοπτικά μέσα για να μεταδώσουν την πράξη τους αυτή, ώστε να δημιουργήσουν καλή εικόνα στον περίγυρό τους.
Αυτοαποκαλούμενοι φιλόζωοι που προτιμούν να καταδυναστεύονται και να διακινδυνεύουν οι αμέριμνοι άνθρωποι, παρά να περισυλλέγουν τα αδέσποτα σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο κι ελεγχόμενο χώρο. Είναι αυτοί που το παίζουν φανατικοί φιλόζωοι, τη στιγμή που φορούν το ακριβό τους δερμάτινο μπουφάν, τη δερμάτινη τσάντα και παπούτσια και καταναλώνουν το κρέας από τις σφαγές των αθώων ζώων. Εάν πραγματικά κάποιος αγαπά και σέβεται τα ζώα, πρέπει να απέχει κι από την κατανάλωσή τους σε κρέας.
Αυτοαποκαλούμενες δημοκρατικές κυβερνήσεις που θέλουν να λένε ότι υπηρετούν την αξιοκρατία και την ανεξάρτητη δικαιοσύνη που όμως κάνουν το εντελώς αντίθετο. Από τη μία διορίζονται ημέτεροι και παρατρεχάμενοι των κομμάτων κι από την άλλη η πολιτική ηγεσία παρεμβαίνει στο έργο της δικαιοσύνης. Έτσι φυλακίζονται άνθρωποι αθώοι δίχως δίκη και με δίχως αποδείξεις. Ακόμα κι εκλεγμένα κόμματα με δημοκρατικές διαδικασίες αποκλείονται από τα πάνελ των καναλιών κι από θεσμικές υποχρεώσεις της βουλής. Αλήθεια, πόσο πλήρη και ειλικρινή είναι τουλάχιστον τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια μας στην παροχή πραγματικών ειδήσεων, όταν ασχολούνται με κουτσομπολιά κι ανούσιες ειδήσεις και υποκρύπτουν σοβαρότατα γεγονότα που εξελίσσονται τόσο εντός Ελλάδας, όσο κι εκτός αυτής;
Αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες που δείχνουν ότι κόπτονται για το καλό της πατρίδας και των πολιτών της κι από την άλλη συμμετέχουν στη διαπλοκή εις βάρος της. Αποφεύγουν να κρατούν την Ελληνική σημαία, φοβούμενοι μήπως και χαρακτηρισθούν εθνικιστές. Ξεπουλούν δόλια και υποθηκεύουν την κυριαρχία της πατρίδας στα μεγάλα αφεντικά τους, λες και η πατρίδα είναι χωράφι τους. Είναι αυτοί που ονομάζουν την πατρίδα μας «χώρα» και τους Ελληνες πολίτες «ελληνικό λαό».
Αυτοαποκαλούμενοι θρησκευόμενοι που κάνουν μεγάλους σταυρούς, δίχως να έχουν ίχνος πίστης κι αγάπης για τους συνανθρώπους τους που χρησιμοποιούν την εκκλησία ως ξεκάρφωμα για τις ανήθικες πράξεις τους. Περιφέρονται ως αυθεντίες της εκκλησίας και της θρησκείας κι εχθρεύονται κάθε έναν που δεν ακολουθεί την υποκρισία τους.
Αυτοαποκαλούμενοι καλλιτέχνες που θεωρούν ότι η τέχνη δεν έχει όρια ηθικής και σεβασμού προς την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη, διαμορφώνουν χαρακτήρες των νέων δίχως ηθικές αναστολές. Είναι αυτοί που καμαρώνουν για κάθε τηλεοπτική τους δημιουργία που περιέχει ως καινοτομία τον εκφυλισμό και τη διαστροφή της κοινωνίας.
Αυτοαποκαλούμενοι οικολόγοι που μπροστά στις κάμερες και τα μάτια του κοινού αλυσοδένονται στα δέντρα για να μην κοπούν, αλλά ταυτόχρονα κυκλοφορούν με τα ρυπογόνα αυτοκίνητά τους, ενώ το χειμώνα ντουμανιάζει το τζάκι τους από ξύλα.
Αλλά και παγκόσμιοι θεσμοί όπως ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται το δίκαιο των λαών και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, σιωπούν και κωφεύουν μπροστά στις πολιτιστικές καταστροφές και τις σφαγές αθώων από φανατικούς θρήσκους λαούς.
Ας είμαστε λοιπόν αρκετά επιφυλακτικοί σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας κι ας μη δίνουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν είτε άνθρωπο, είτε θεσμό, διότι το πιο πιθανό είναι να απογοητευθούμε. Οι παλιοί έλεγαν: «Απ’ όσα ακούς να μην πιστεύεις τίποτα κι απ’ όσα βλέπεις να πιστεύεις τα μισά».
