«Ο Χάρος είναι φιλαράκος μου». Αυτή είναι η φράση με την οποία κλείνει το τελευταίο του βιβλίο ο Μίκης Θεοδωράκης. Το «Μονόλογοι στις λυκαυγές» αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του συνθέτη, «Διάλογοι στο λυκόφως, 90 συνεντεύξεις».
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του, μίλησε με φίλους, που κάλεσε στο σπίτι του στην Ακρόπολη, έκανε αναδρομή στη ζωή του, εξέφρασε την ανησυχία του για το μέλλον της χώρας και άσκησε για ακόμα μία φορά κριτική στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο επίλογος, ωστόσο, είναι συγκλονιστικός, καθώς παρά το χιούμορ του, φαίνεται πως ο Μίκης Θεοδωράκης μας αποχαιρετά. «Σας χαιρετώ, δεν ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε, δεν μπορώ να σας καλέσω στην κηδεία μου», είπε, εκφράζοντας την επιθυμία του να πάει στο Βραχάτι.
«Εδώ και πολύ καιρό είμαι πλήρης ημερών», είπε στην παρουσίαση του βιβλίου του, σημειώνοντας πω ο Χάρος τον έχει «καλέσει σε χορό μέσα από το τραγούδι του ‘Περιβόλια’».
«Ό,τι και αν γίνει τον Χάρο θα τον νικήσω, κι ας έρθει, είναι φιλαράκος μου», είπε αφήνοντας αποσβολωμένους του φίλους του και τόνισε ότι, η παρηγοριά του είναι ότι θα ξαναδεί τους δικούς του.
Αναφερόμενος στην πολιτική κατάσταση της χώρας, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στον ελληνικό λαό, λέγοντας: «Δεν έχω την δυνατότητα να συμβουλέψω σε τίποτα τον Έλληνα. Ο λαός ξέρει. Ωστόσο υπάρχουμε. Και αυτό είναι κάτι».
Εξαπέλυσε σφοδρά πυρά σε κυβέρνηση και δανειστές, σημειώνοντας ότι, «είναι ιεροσυλία αυτό που γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: όλα μπήκαν κάτω από το χαλί. Σήμερα ο μνημονιακός, θεωρείται πατριώτης.
Έχουμε εξευτελιστεί. Ο κ. Τσίπρας γελάει με τη Μέρκελ ότι είναι πρόβατο. Αυτή όμως είναι σαρκοφάγος. Αλίμονο στα φτωχά αρνάκια που πάνε στα στέκια αγρίων».
Ειδική αναφορά έκανε και στον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, δηλώνοντας ότι, «ο Σόιμπλε μας κουνάει το χέρι επειδή έχουμε υπογράψει».
Σχετικά με το ζήτημα του χρέους ανέφερε ότι, «είμαστε δεμένοι από χέρια και πόδια» και πως «δεν μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε τις δυνάμεις μας, π.χ. τα θαλάσσια κοιτάσματα, για να τους ξεχρεώσουμε».
Στο βιβλίο του ανέφερε τρία πλεονεκτήματα της χώρας που είναι παράλληλα και μειονεκτήματα: το μοναδικό της κάλλος, τον κρυφό της εθνικό πλούτο – το λαό της – και τη γεωπολιτική της θέση.
«Όσο θα είμαστε ξέφραγο αμπέλι θα μπαίνουν οι δυνάστες – οικονομικοί και πολιτικοί-, που θέλουν μόνο τον πλούτο μας χωρίς να έχουν σύμβαση με τον ελληνικό λαό», γράφει χαρακτηριστικά.
«Έτσι το θέλησε η Μοίρα, αυτός ο αποχαιρετισμός να συμπέσει με την εικόνα της Αγίας Μητέρας μου της προσφυγοπούλας από το Τσεσμέ της Μικράς Ασίας, την ίδια εικόνα που είδα σε κάποια άλλη προσφυγοπούλα στο Πέραμα, στην αλλοτινή εκλογική μου περιφέρεια, τότε που τα δώσαμε όλα για αυτή την έρμη Πατρίδα. ‘Παιδί μου, αυτή που βλέπεις εδώ δεν είναι η Πατρίδα μας’. Πέθανε μ’ αυτόν τον καημό. Με τον ίδιο σας αποχαιρετώ κι εγώ», αναφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης στον επίλογο του βιβλίου του.
ΠΗΓΗ: http://www.enikos.gr
