«Σκαλιώτης της Διπλανής πόρτας» : Σάββια Παναγιώτου

Aγαπητοί φίλοι και συμπολίτες.

Ο σημερινός μας «Σκαλιώτης της Διπλανής πόρτας»  προέρχεται από τον πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης. Παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, η σημερινή μας φιλοξενούμενη έχει ήδη καταγράψει σχεδόν μια δεκαετία στον τομέα της διδασκαλίας. Τόσο της ιδιωτικής αλλά και της δημόσιας.

          Την περίοδο κατά την οποία η Παιδεία του τόπου περνά ίσως την χειρότερη της κρίση, η Σάββια μοιράστηκε μαζί μας τις δικές της σκέψεις και απόψεις, τόσο για την τρέχουσα επικαιρότητα, όσο και για την επιστήμη της συνολικά. Με παραστάσεις από Ελλάδα και Αγγλία, η Σάββια έχει πολλά να πει. Αλλά κυρίως  να κάνει. Η διδασκαλία θέλει μεράκι, αφοσίωση και αγάπη. Και η ίδια τα διαθέτει στον υπερθετικό βαθμό.

          Για όσους αρέσκονται στον μηδενισμό και την πλήρη απαξίωση, η σημερινή μας φιλοξενούμενη, αποτελεί ζωντανό παράδειγμα πως εκεί έξω υπάρχουν λαμπρά και φιλόδοξα μυαλά. Η  νέα γενιά δεν έχει (ακόμη) παραδώσει τα όπλα. Αρκεί να την εμπιστευτούμε.

Για να γίνετε και εσείς  ο «Σκαλιώτης της διπλανής πόρτας», δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε μαζί μας στο e-mail: Michalis11ST@hotmail.com.

Μιχάλης Παναγιώτου

Όνομα;
Σάββια Παναγιώτου

Καταγωγή;
Λάρνακα

Ετών;
32

Σπουδές;
Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία

Εργάζεσαι;
Ναι, εδώ και 9 σχεδόν χρόνια.

Είναι αυτό που ονειρευόσουν από μικρή;
Δεν θα έλεγα από μικρή. Είναι κάτι που το αποφάσισα στο λύκειο.

Πως αποφάσισες να συνδυάσεις αυτές τις δυο σπουδές;
Αρχικά επέλεξα την Ελληνική φιλολογία λόγω της ιδιαίτερης αγάπης που τρέφω στην Ελληνική γλώσσα, τον Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την ποίηση και τη λογοτεχνία. Το να μπορώ να διδάσκω όλα αυτά που θαυμάζω, είναι για’μένα κάτι πολύ σπουδαίο. Η Αγγλική φιλολογία ακολούθησε, μιας από μικρή είχα κλίση σ’αυτή την γλώσσα και πρακτικά σκεπτόμενη, θα μου προσέφερε επαγγελματική αποκατάσταση.

Πως αξιολογείς το νέο σύστημα διορισμών στην εκπαίδευση;
Σαν ιδέα ήταν πολύ καλή μιας και εμείς οι ‘νέοι πτυχιούχοι’ δεν θα είχαμε ποτέ τη δυνατότητα να διοριστούμε με βάση τον κατάλογο διοριστέων. Στην πορεία όμως, με τον τρόπο που εφαρμόστηκε αυτό το νέο σύστημα αποδεικνύεται αναξιόπιστο και δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο.

Είναι πράγματι η λύση στα προβλήματα των ανέργων πτυχιούχων;
Πιστεύω πως όχι.

Ποιο είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για να κεντρίσεις το ενδιαφέρον των μαθητών;
Να κάνεις το μάθημα σου ενδιαφέρον και ευχάριστο. Να βρίσκεις συνεχώς τρόπους να κεντρίζεις το ενδιαφέρον τους και κάθε φορά το μάθημα να είναι διαφορετικό έτσι ώστε να  έχουν την περιέργεια και το ενδιαφέρον για να δουν τι θα ακολουθήσει. Επίσης, πρέπει να τους εντάσσεις στη διαδικασία της μάθησης και να μην τους προσφέρεις έτοιμες γνώσεις για αποστήθιση.

Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδία που θέλουν να ακολουθήσουν τον  δρόμο της εκπαίδευσης;
Να οπλιστούν με δύναμη και αντοχή γιατί είναι ένα επάγγελμα με πολλές απαιτήσεις, που χρειάζεται καθημερινή προετοιμασία και αφοσίωση. Είναι ένα επάγγελμα που δεν σε ανταμείβει απόλυτα για τους κόπους που καταβάλλεις καθημερινά και γι’αυτό αν δεν το αγαπάς πραγματικά, οι απογοητεύσεις θα είναι πολλές.

Αγαπημένος  προορισμός;
Η πανέμορφη και αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο;
Να γίνω μια επιτυχημένη εκπαιδευτικός, που θα θυμούνται στο μέλλον οι μαθητές μου!

Ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Η απώλεια αγαπημένων μου προσώπων.

Έχεις κάποιο επαγγελματικό απωθημένο;
Να διοριστώ στη δημόσια εκπαίδευση. Ήταν ένα όνειρο από τα φοιτητικά μου χρόνια.

Έχεις κάποιο πρότυπο στη ζωή σου;
Τη μητέρα μου.

Αγαπημένο ρητό;
Cogito ergo sum

Καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Να παλεύω σκληρά για όσα θέλω να αποκτήσω γιατί τίποτα δεν μας χαρίζεται σ’αυτή τη ζωή.

Πως θα περιέγραφες τη Λάρνακα με μια λέξη;
Ήρεμη.

Τι κάνει την Λάρνακα ξεχωριστή;
Το ότι είναι μια μικρή, ήσυχη και όμορφη πόλη που σιγά σιγά αναπτύσσεται και προσφέρει αρκετές επιλογές στους κατοίκους της.

Αν μπορούσες να άλλαζες κάτι στην πόλη, ποιο θα ήταν αυτό;
Η Λάρνακα έχει ένα πλεονέκτημα που δεν το εκμεταλλεύεται και αυτό είναι η θάλασσα.  Το παραλιακό μας μέτωπο είναι αναξιοποίητο και αυτό την κάνει να υστερεί σε ομορφιά σε σχέση με τις άλλες παραλιακές πόλεις. Πιστεύω πως αν σε όλο της το μήκος η παραλία από το ύψος της Ορόκλινης μέχρι τις Φοινικούδες αλλάξει όψη, τότε θα αλλάξει και η όψη ολόκληρης της πόλης και θα προσελκύει περισσότερο κόσμο, τόσο από ντόπιους όσο και από τουρίστες.