Μια εξαιρετική ιστορία για τη ζωή, τους κρυμμένους φόβους που μας παραλύουν και την επιθυμία μας για ελευθερία. Για το πόσο αναγκαίο αλλά και μεγαλειώδες είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να τρυπώσουμε στο παρελθόν, να καταλάβουμε ποιοι είμαστε κι από πού ερχόμαστε, ώστε να μάθουμε πού πάμε. Ένα παραμύθι που μαγεύει με την απλότητά του όλες τις ηλικίες των αναγνωστών και μιλάει στην καρδιά μας, με τρόπο αλληγορικό, για όσα τελειώνουν και για το διαρκές ξεκίνημα της ζωής. Για όλες τις πιθανότητες, για κάθε αρχή και για κάθε τέλος. Και το σπουδαιότερο, μας βοηθάει να ζούμε τη ζωή… ως το τέλος!
Ένα διηλικιακό βιβλίο που δανείζεται τη βασική αφηγηματική φόρμα, τους χαρακτήρες (πρίγκιπας, πριγκίπισσα, δράκος, μάγισσα) και την απλότητα του παραμυθιού για να μιλήσει σε όλους και να φιλοσοφήσει για τον απαράβατο νόμο της ζωής, την αέναη συνέχειά της και το τέλος της, την αυτογνωσία και τη στάση μας στα πράγματα. Ο Οντίν Ντουπεϊρόν, με ευφυΐα και συγγραφικό ταλέντο, ανατρέπει τους στερεοτυπικούς ήρωες και τα πεπραγμένα τους, τοποθετώντας τους μέσα σε ένα ευρηματικό περιβάλλον: ο συγγραφέας-αφηγητής της ιστορίας συνομιλεί με τα δημιουργήματα-ήρωές του και τους παραχωρεί την αυτονομία ώστε να διαμορφώσουν οι ίδιοι την ιστορία, γεγονός που κάνει την ανάγνωση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Διαβάζοντάς το, ο αναγνώστης άλλοτε χαμογελά, άλλοτε συγκινείται, αρκετές φορές αναγνωρίζει τον εαυτό του, προβληματίζεται και διδάσκεται από ένα ιδιαίτερο βιβλίο που, ακολουθώντας τα χνάρια του Μικρού Πρίγκιπα, αγαπήθηκε για τη βαθιά αλήθεια του.
Και το παραμύθι δεν τελείωσε εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2001 στο Μεξικό και σε λιγότερο από δύο χρόνια έγινε bestseller, περνώντας από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα. Το βιβλίο έχει διαβαστεί και ξαναδιαβαστεί, έχει χαριστεί, δανειστεί και προταθεί από αναγνώστες όλων των ηλικιών, όλων των κατηγοριών, διαφορετικών θρησκειών, προτιμήσεων και χωρών, γιατί άγγιξε βαθιά την καρδιά και τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.
Εκδόσεις Καλέντη.
Odin Dupeyron:
Εγραψα το βιβλίο «Και το παραμύθι δεντελείωσε», με σκοπό να τονίσω τη σημασία τού να γνωρίσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς να εξερευνήσουμε το παρελθόν μας για να κατανοήσουμε από πού ερχόμαστε κι έτσι να αποφασίσουμε προς τα πού πάμε. Ήθελα να γράψω ένα παραμύθι που να μιλάει για τα συνεχή ξεκινήματα και τέλη που έχει η ζωή και να βοηθάει στην εκ νέου ανακάλυψη της σημασίας τού να ζει κανείς έντονα από την αρχή ως το τέλος, ήθελα να διηγηθώ μια ιστορία που να μιλάει για την επιθυμία που έχουμε να είμαστε ελεύθεροι και το πώς παρ’ όλα αυτά μας παραλύουν οι φόβοι.
Δημιούργησα την Οντάι, μια πριγκίπισσα που ζει καθισμένη κοντά σ’ ένα παράθυρο στον πύργο ενός κάστρου –φυλακισμένη, με φρουρό το Μαύρο Δράκο του Φόβου– περιμένοντας ένα σημάδι που θα τη βοηθήσει να βρει το νήμα της ζωής της.
Καθώς όμως αντιλαμβάνεται πως το σημάδι αυτό ποτέ δεν θα έρθει, αποφασίζει να βγει από την πλοκή του παραμυθιού, να απελευθερωθεί από την αφήγηση του συγγραφέα και να αναλάβει τα ηνία της δικής της περιπέτειας στην αναζήτηση της ευτυχίας.
Η πρόθεσή μου είναι η αλληγορία της φυλακισμένης στο κάστρο πριγκίπισσας με φρουρό τον Δράκο, να βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσει τη συναισθηματικότητα που βιώνει αυτός που αρνείται να αποτελεί το χαρακτήρα ενός μικρού βιβλίου γραμμένου από κάποιον άλλο, στο παρελθόν, με προκαταλήψεις και με φόβο μπροστά στην αλλαγή.
