O Νίκος Αντωνιάδης μόνιμος κάτοικος της Νέας Υόρκης στην οποία μετανάστευσε πριν από μόλις τέσσερα χρόνια ήταν μέρος της ομάδας της Χίλαρι Κλίντον στο Brooklyn στις τελευταίες Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ,ασχολείται με το πολιτικό μάρκετινγκ, έχει γράψει τρία βιβλία και αρκετά ακαδημαίκά και άλλα άρθρα σε Κύπρο και Αμερική. Με αφορμή το βιβλίο του «Υπάρχει Ελπίς! Κτίζοντας την Παιδεία της Κύπρου μας» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Τύποις, αδράξαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη μαζί του.
Της Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια Skala Times)
Κύριε Αντωνιάδη ως μόνιμος κάτοικος στη Μητρόπολη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη, παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στη Κύπρο; Πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται κανείς τα γεγονότα όταν τα παρακολουθεί από μακριά;
Κατ’ αρχήν να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να αναφέρω πως δεν νιώθω πως είμαι «μακριά». Η καθημερινή επικοινωνία με τον γιο μου που (τώρα) υπηρετεί στον στρατό, η συνεχής επαφή με φίλους, γνωστούς, πολιτικούς και ΜΜΕ, δεν με αφήνουν να κοιμηθώ στην Νέα Υόρκη (γέλια).
Εκείνο που θεωρώ ότι αποτελεί βασική διαφορά είναι η «ειδίκευση». Στην Κύπρο, για τον άλφα ή τον βήτα λόγο, μάθαμε να τα κάνουμε όλα, όλοι. Εδώ δεν περνά κάτι τέτοιο. Ενδεικτικά, να σας αναφέρω πως όταν έκανα αίτηση πριν τέσσερα χρόνια για να μπω στον Σύνδεσμο Πολιτικών Συμβούλων Αμερικής, με ρώτησαν την ειδικότητα μου. Δεν αρκούσε το «Μάρκετινγκ», δεν αρκούσε το «Πολιτικός Σύμβουλος», δεν αρκούσε ούτε καν το Πολιτικό Μάρκετινγκ! Ήθελαν την διαφορετικότητα, την ειδικότητα, π.χ. «έπρεπε» να μείνω κολλημένος στο Πολιτικό Μάρκετινγκ με ειδίκευση στην Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση, κάτι που δείχνει την διαφορετικότητα. Με έσπρωξαν να μείνω σταθερός. Και κανένας δεν «εισέρχεται» αν δεν υπογράψει τον «κώδικα ηθικής» για σεβασμό σε κάθε άποψη, σε κάθε άτομο, σε κάθε αντίθετη πολιτική και/ή πολιτικό.
Το πιο πάνω αποτελεί πηγή προβλήματος σε πολλά θέματα που απασχολούν την πατρίδα μας. Όταν δεν υπάρχει εξειδίκευση σε κάθε τομέα, όπως είναι ο τόσο ευαίσθητος τομέας της Παιδείας, δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Ξέρετε, πολλοί με ρωτάνε για το άλφα, το βήτα θέμα στην πολιτική. Πολύ συχνά λέω «δεν ξέρω», και παραπέμπω σε άτομα που είναι «ειδικά» και ξέρουν, όπως π.χ. άτομα που γνωρίζουν την ιστορία και τα γεγονότα στην Μέση Ανατολή (που επηρεάζουν άμεσα και την Κύπρο). Κατ’ επέκταση, η (μη) εξειδίκευση και σωστή στελέχωση σε καίρια πόστα δεν θα μας αφήνει να προχωράμε. Όσον αφορά την Παιδεία της Κύπρου, αυτό ακριβώς εισηγούμαι στο βιβλίο μου: να δοθούν ρόλοι στα παιδιά μας, να μετρήσουν οι πολιτικοί τις δυνάμεις τους, να βελτιώσουν οι πολιτικοί την απόδοση τους και να αρχίσει σιγά-σιγά να κλείνει το χάσμα. Με απλά λόγια, θεωρώ πως η ειδίκευση και η ενασχόληση με την έρευνα και την ανάπτυξη αποτελούν τις μεγάλες διαφορές ΗΠΑ-Κύπρου!
Με τι ασχολείστε επαγγελματικά στη Νέα Υόρκη;
Στην Νέα Υόρκη ήρθα με διπλωματική βίζα για έναν χρόνο, το 2014, στο Γραφείο Τύπου της ΜΑ της Κύπρου στον ΟΗΕ. Από το 2015 έχω διατελέσει Σύμβουλος Μάρκετινγκ σε εταιρία στο Μανχάταν και στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού. Παράλληλα, από το 2015 είχα ξεκινήσει διδακτορική διατριβή (με υποτροφία) στο Πολιτικό Μάρκετινγκ σε θέματα ανταγωνιστικότητας και απόδοσης των πολιτικών (των ΗΠΑ) πάνω σε συγκεκριμένη θεωρία που ανέπτυξα εδώ στις ΗΠΑ, έχοντας παράλληλα συγγράψει δυο σχετικά βιβλία (Amazon και Barnes and Noble editions) και πέντε σχετικά ακαδημαϊκά άρθρα (πολιτική επικοινωνία σε ΗΠΑ, Σκανδιναβικές χώρες και Κύπρο). Και φυσικά το βιβλίο για την Παιδεία της Κύπρου μας, το οποίο χορηγήθηκε από την ομογένεια σε ένα μεγάλο βαθμό. Το 2016 διετέλεσα σύμβουλος του Αντρέα Βύρα για τις δημαρχιακές εκλογές και παράλληλα αποτέλεσα μέρος της ομάδας της Χίλαρι Κλίντον στο Brooklyn για τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Πέραν των πιο πάνω, είμαι μόνιμος συνεργάτης στις εφημερίδες L.A. Voice και ikypros.com και αρθρογραφώ στην ηλεκτρονική εφημερίδα του Μιχάλη Ιγνατίου, HellasJournal. Μέρος αρκετών μελετών που διεξάγω σε συνεργασία με Γαλλικό και Αμερικανικό πανεπιστήμιο δημοσιεύονται και στην Κύπρο (όπως σε Φιλελεύθερο, Σημερινή, Σίγμα, Άλφα, ΡΙΚ, κ.λπ.).
