Δεν σε ψήφισα, δεν ψήφισα ποτέ μου Δεξιά. Θα ψήφιζα Αριστερά, αν πίστευα ότι υπήρχε αυτή η επιλογή στην Κύπρο. Παρόλ’ αυτά, πιστεύω ότι είσαι έξυπνος άνθρωπος. Γι’ αυτό σου γράφω. Γι’ αυτό, και επειδή χθες, 11 Μαΐου 2018, επέθανεν ένα μωρό 10 χρονών επειδή ο γιατροί του δημοσίου που το εξέτασαν, του έδωσαν εξιτήριο στα 25 λεπτά.
Έχω τρία παιδιά. Φοιτούν σε δημόσια σχολεία. Φέτος, οι γιοι μου συμμετείχαν στο κρατικό αθλητικό πρόγραμμα ΑΓΟ, δύο φορές τη βδομάδα, σε μια ομάδα παιδιών από 7 μέχρι 12 χρονών. Πέντε χρόνια διαφορά, κύριε πρόεδρε, σε αυτή την ηλικία, σε ένα γήπεδο καλαθόσφαιρας ή ποδοσφαίρου, είναι πολλά. Όταν μοιράστηκα τον προβληματισμό μου με την υπεύθυνη της ομάδας, μού απάντησε ότι ΑΓΟ σημαίνει Αθλητισμός Για Όλους, άρα όλα τα παιδιά χωρούν στην ίδια ομάδα. Κύριε πρόεδρε, είσαι έξυπνος άνθρωπος. Αν ένας θεσμός δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, αν δεν υπάρχει η υποδομή για να λειτουργήσει σωστά, τότε τον καταργείς. Δεν τον συντηρείς στον αναπνευστήρα, γιατί αν ο 12χρονος σπρώξει τον 7χρονο και ο 7χρονος πέσει ανάσκελα πάνω στο κουγκρί, μάλλον θα πεθάνει.
Μέσα στην τάξη της κόρης μου, υπάρχει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Προχθές κρατούσε ψαλίδι και το έμπηγε ρηχά στις σάρκες του. Η προτροπή του εκπαιδευτικού ήταν «Μην του δίνετε σημασία». Ο εκπαιδευτικός δεν είναι καταρτισμένος για να χειριστεί αυτό το παιδί, ώστε να μην απειλεί τον εαυτό του και τους άλλους. Υπάρχουν, όμως, δεκάδες άλλοι άνθρωποι, που αυτό ακριβώς ξέρουν να κάνουν: πώς να ενσωματώσουν στην τάξη μωρά με προβλήματα, μωρά χωρίς οικογένεια, πώς να τα μάθουν πέντε πράγματα, που θα τους επιτρέψουν αύριο να λειτουργήσουν ως πολίτες, για να μη μεγαλώσουν, κύριε Πρόεδρε, στη θαλπωρή της κοκαΐνης, κι ύστερα να μπαίνουν μέσα στα σπίτια των πλασμάτων και να τους μαχαιρώνουν 40 φορές.