Η απάθεια και η ουδετερότητα σκοτώνουν την ειρηνη

Γράφει ο Δρ. Στέλιος Σοφόκλη
Πρόεδρος Παγκυπρίου Συμβουλίου Ειρήνης

Η σπασμωδική συμμετοχή σε διαμαρτυρίες κατά των πολέμων και υπέρ της ειρήνης, μιας πασιφιστικής ειρήνης, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι κουβέντες σε καφενέδες και ιδιαίτερα αυτές από τον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση ικανοποιώντας το προσωπικό αίσθημα της συμμετοχής στον αγώνα για την ειρήνη, τα λαϊκ που παίρνουμε είναι ένα ήδος  αυτοικανοποίησης.

Ο αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτό που ζήσαμε στη χώρα μας το 1974, όπως τις δεκάδες πολέμους, τοπικούς και περιφερειακούς που ζούμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πρέπει να είναι συνεχής δυναμικός, αγωνιστικός και ασταμάτητος, όπως είναι  ασταμάτητοι και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι συνεχιζόμενοι σκοτωμοί και δολοφονίες απλών πολιτών, γυναικών και παιδιών, όπως είναι η καταστροφή ολόκληρων κρατών, βλέπε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη.

Ο αγώνας μας πρέπει να επεκτείνεται και ενάντια στην απάθεια και την εγκληματική «ουδετερότητα» που διακατέχουν, σε πλείστες των περιπτώσεων, τη Γραμματεία των ΗΕ, ή των εκάστοτε εκπροσώπων των ΗΕ, ή των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αρκετών κυβερνήσεων της ΕΕ, ζητώντας από τα θύματα και τους θήτες αυτοσυγκράτηση, όταν αναφέρονται στο πόλεμο στη Συρία, στη γενοκτονία στην Υεμένη και στη συστηματική σφαγή των Παλαιστινίων σε όλα τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη.

Οι λαοί είναι «καταδικασμένοι», όσο καιρό υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση να αγωνίζονται για τα δίκαια τους, για την ελευθερία, και την ανεξαρτησία  τους ενάντια στους κατακτητές, τους αποικιοκράτες, τους νέο-αποικιοκράτες, τους ιμπεριαλιστές, γενικά σε ότι τους καταπιέζει και δεν τους αφήνει το αναφαίρετο του δικαίωμα να αποφασίσουν ελεύθερα για το μέλλον τους.

Την εποχή αυτή που ζούμε τώρα, σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα αγωνίζεται γι’ αυτά τα ιδανικά, είτε βρίσκονται σε εμπόλεμη περιοχή, είτε βρίσκονται υπό κατοχή, είτε είναι έρμαιο των δικών τους κυβερνήσεων, οι οποίες συνεργάζονται με το κεφάλαιο ενάντια στους εργαζομένους, αυτούς τους πολλούς που παράγουν τον πλούτο για τους λίγους.

Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης θεωρεί ότι ο αγώνας για την ειρήνη δεν γνωρίζει σύνορα, δεν γνωρίζει χρώμα ή θρησκεία, διότι όλοι έχουν τον ίδιο εχθρό τον Ιμπεριαλισμό. Ο κυπριακός λαός και η Κύπρος βρίσκονται στο κέντρο των ιμπεριαλιστικών ιντρίγκων σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Από εδώ ελέγχονται όλοι οι δρόμοι των ενεργειακών πόρων που διακινούνται και θα συνεχίσουν να διακινούνται μεταξύ Ασία και Ευρώπης, μεταξύ Ανατολικής Αφρικής και Ευρώπης, μεταξύ των κρατών της Μαύρης Θάλασσας και Ευρώπης και κυρίων μεταξύ των πλούσιων σε υδρογονάνθρακες  Αραβικών χωρών και ανατολικής μεσογείου.

Η Κύπρος και ο λαός είναι ήδη θύμα και θήραμα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Μέρος του προγράμματος αυτού ολοκληρώθηκε με το φασιστικό πραξικόπημα και την τούρκικη Εισβολή. Οι Βρετανικές Βάσεις οι οποίες έχουν μετατραπεί σε Νατοϊκές Βάσεις, από τη στιγμή που χρησιμοποιούνται, από τους Αμερικανούς και άλλες Νατοϊκές χώρες  συνεχίζουν να παίζουν ένα βρώμικο παιγνίδι ενάντια στον Κυπριακό λαό και ενάντια σε όλους τους φίλους λαούς της περιοχής.

Καμιά χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη όσον καιρό υπάρχουν ξένες στρατιωτικές Βάσεις στο έδαφος τους. Έτσι και η Κύπρος μας ουδέποτε υπήρξε πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη, ούτε θα είναι ανεξάρτητη και μετά την πολυπόθητη ειρηνική λύση του προβλήματος μας εάν παραμείνουν ξένοι στρατοί και ιδιαίτερα αν συνεχίσουν να παραμείνουν οι Αγγλικές Βάσεις.

Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης καλεί όλους του κύπριους πολίτες που αγαπούν την ειρήνη και την ανεξαρτησία της Κύπρου να λάβουν μέρος στην Παγκύπρια Πορεία Ειρήνης στις 10 Ιουνίου και να βροντοφωνάξουν  μαζί μας «έξω όλοι οι στρατοί ανεξάρτητο νησί», «έξω οι Βάσεις του Θανάτου».